Roses.

Κεφάλαιο 5

Κατεβηκαμε στον πεζόδρομο,θέλοντας να βρούμε κάτι κατάλληλο για την περισταση👌.Και σε ένα από τα μαγαζιά βρήκαμε αυτό που πραγματικά μας ταίριαζε..Εγώ ένα κοντο μαύρο φόρεμα με σκίσιμο στην πλάτη και η Θάλεια ένα λαδι midi.
Βγαίνοντας έτοιμες πια να αντιμετωπισουμε τα πάντα, ΤΣΟΥΠ μπροστά μας στο παγκάκι στη γωνία ο Στέφαν ,ήταν τόσο όμορφος, τα χαρακτηριστικα του προσώπου του έντονα και καθαρά..,αν ήμουν εγώ εκεί ..αλλά δίπλα του ήταν κάποια ή μάλλον κάτι που χαλούσε την εικονα,η Ιφιγένεια *ΠΟΙΑ ΑΛΛΗ😂*η οποία μου χαμογέλασε ειρωνικά και γύρισε μεριά. Επεστρεψα σπίτι ,έβαλα τα ακουστικά, ξάπλωσα και σκεφτόμουν τα χθεσινα.Μέχρι που απόκοιμήθηκα🤘Η Κυριακή πέρασε αθόρυβα,λιγο διάβασμα για το φροντιστήριο και ελάχιστη επανάληψη γιατι αφου ολα πανε σκατα αναμενομενο ειναι οτι την Τριτη γραφουμε Γλωσσα*Hate*και εκτος των αλλων φοβόμουν για τη Δευτέρα.Είχα λιγο άγχος βσκ.Δεν ήξερα αν θα μου μιλούσε. Δεν ηξέρα αν κάτι είχε αλλάξει. Ή απλά την Παρασκευή έπαιζε το παιχνίδι του,ή απλά έπαιζε με τα συναισθήματα μου.Θυμαμαι τότε που είχαμε γνωριστεί, ήμασταν μικρούλια.

☆Πριν 7 χρονια☆
-Αντε Ελινα μου,πήγαινε να παίξεις με τα αλλα παιδάκια.
-Μα μαμά δεν ξέρω κανέναν,κλαψουρισα
-Επ,Νικολέτα και εσείς εδώ είπε η μητέρα του Στέφανου.
-Αχ,Μαρίνα μου πόσο καιρό έχουμε να βρεθούμε. Κάτσε κάτσε εδώ να τα πουμε.Αντε Ελινα μου πήγαινε να μας αφήσεις λίγο μόνες.
-Δεν θέλω να πα..Πριν τελειώσω την φράση μου εμφανίστηκε ένα αγοράκι.Μαλλον είναι έναν χρόνο μεγαλύτερο,σκέφτηκα.
-Μαμά χτύπησα είπε κλαίγοντας στην κύρια Μαρίνα.
-Δεν είναι τίποτα Στεφανακο μου.Ελα να παίξεις εδώ με την κόρη της κυρίας Νικολετας.
-Γειά σου με λένε Ελινα,είπα ντροπαλά.
-Και μένα Στεφανο,θες να γίνουμε φιλοι;,είπε ακόμα δακρυσμενος
Δεν απάντησα .Μόνο τον πήρα από το χέρι και τρέξαμε προς την παιδική χαρά.

☆Πάλι στο τωρα☆

ΤΣΟΥΠ έφτασε Δευτέρα.
Πήγα πήρα την Θαλ απο το σπίτι της και φτάσαμε στο σχολείο και πράγματι όλα πήγαιναν τέλεια μέχρι τη στιγμή που ο Γιάννης,ένα από τα παιδιά που αντιπαθουσα και αντιπαθώ φουλ μου ειπε:
-Άσε ρε φυτό που θα πας και στην εκδήλωση. 
Πριν προλάβω να του απαντήσω, ένα χέρι χτύπησε το πρόσωπο του και τον έριξε κάτω.Ηταν ο Στέφανος,είχε ακούσει την σκηνή και Oh lord τα μάτια του τόσο θυμωμένα,η έκφραση του επιθετική.
-Μην ξανατολμησεις να της πεις οτιδήποτε τέτοιο ξανά, φώναξε ενώ χτυπούσε τον Γιάννη. Πλήθος παιδιών μαζεύτηκε φώναζε,χειροκροτουσε,σφύριζε. Όλα αυτα μέχρι τη στιγμή που μια καθηγήτρια ήρθε να δει τι γίνεται.Οταν διαπίστωσε πόσο βίαιη ήταν η όλη κατάσταση προσπάθησε να χωρίσει τα δύο αγόρια και απαίτησε από όλα τα άλλα παιδιά να φυγουν,φωνάζοντας:
-Στέφανε, στο γραφείο αμέσως και εσύ κοπέλα μου τώρα, εννοώντας εμένα
Την κοίταξα αναστατωμενη  και κατευθυνθηκα προς το γραφείο της διευθύντριας.Ημουν μπερδεμένη,από τη μία ήταν τόσο γλυκό που μπήκε μπροστά ,από την άλλη εξαιτίας του  θα πήγαινα πρώτη φορά στο γραφείο.Πριν προλάβω να το πολύσκεφτώ είχαμε φτάσει ήδη στο γραφειο.Τοτε η διευθύντρια χαμογέλασε οικεία στον Στέφαν και ειπε:
-Τι έκανες πάλι βρε Στεφανε;
-Έδειρα έναν εκεί, ένα 2ακι.
-Και γιατί παρακαλω;
-Γιατί μου σπάει τα νεύρα
-Και εσύ κορίτσι μου γιατί είσαι εδω;ρώτησε όταν επιτέλους παρατήρησε ότι ήμουν εκεί
-Εμμ, εγω..
-Δεν φταίει σε τίποτε, αστην να φυγει
-Στέφανε το κορίτσι ρώτησα. Πως σε λένε;
-Ελινα Πέτρου και πάω στο Β3
-Αα ναι ναι θυμάμαι είσαι η απουσιολογος σωστά?
-Μάλιστα.
-Τι έγινε Στεφανε τώρα θα μου χαλάσεις και τις καλές μαθητριες;
-Δεν φταίει αυτή απλά άκουσα έναν τύπο και ναι δεν μου άρεσε ο τρόπος που της φέρθηκε
-Και αυτός ήταν λόγος να τον δειρεις;
-Αν ήσασταν εκεί και τον ακούγατε πως της μιλαγε θα με δικαιολογουσατε.
-Καλά, πήγαινε κορίτσι μου δεν ήταν  δικό σου φταίξιμο,αλλά να περιορίσεις τις πολλές  συναναστροφες με ανθρώπους που σε χαλανε,είπε χαμογελαστα εννοώντας τον Στέφαν ο οποίος γέλασε χαμηλόφωνα.
Έφυγα με χαμηλωμένο το κεφάλι, ευχαριστώντας το θεό που γλυτωσα την οποιαδήποτε τιμωρια.Οταν βγήκα από το γραφείο άκουσα μερικά γελια*ή μάλλον κακαρισματα*ήταν η Ιφιγένεια και η νέα "κολλητή-κορόιδο-θύμα" της.Με κοιτούσαν υπεροπτικά. ΙΟΎ.
-Αχ τι έγινε Ελινα μου πάμε και στο γραφείο τωρα;
-Αρχικά δεν είμαι ΣΟΥ και δεύτερον να μην σε νοιάζει.
-Με νοιάζει γιατί εξαιτίας σου πήγε και το αγόρι μου.
ΕΠ τι ειπε αυτή?Το ποιο ΤΗΣ?
-Πρόβλημα του,είπα προσπαθώντας να καταλάβω τι είπε μόλις πριν.Πηρα την τσάντα μου και έφυγα.Ανεβηκα πάνω και εξήγησα στην καθηγήτρια ότι με ήθελε η διευθύντρια. Όσοι δεν είχαν ενημερωθεί για το συμβάν  είχαν μείνει αναυδοι αλλά δεν ειχα καθόλου όρεξη να τους εξηγήσω τιποτα. Άφησα την τσάντα μου στο δεύτερο θρανίο καθησα στριμωγμένα στη θέση μου χωρίς να μιλάω, απλώς σκεφτόμουν. Πόσα πραγματα συνέβησαν και είναι ακόμη η πρώτη ωρα.Στο πρωτο διάλειμμα πράγματι δεν συνέβη κάτι το εξαιρετικά ιδιαίτερο.Απλα διέκρινα πολλές φορές το βλέμμα της Ιφιγενειας και της παρεουλας της πανω μου αλλα δεν με ένοιαζε και τόσο. Και σε κάποιο σημείο το βλέμμα μου έπεσε πάνω στον Στέφαν ο οποίος με κοίταζε συνεχως και μου χαμογελασε *Oh my🙊*.Η δεύτερη ώρα κενή και ουδέτερη τίποτα το ξεχωριστό.  Δεν ειχα και πολυ διάθεση ,so στο δευτερο διαλλειμα ειπα στην Θαλ οτι θα κανω κοπανα.Ποσο σκατα με ειχε κανει αυτος ο ανθρωπος.Ποτε δεν θα εκανα κατι τοσο επικινδυνο,αλλα τωρα...τωρα ειχα την αναγκη να σκεφτω.Να καταλαβω τον τροπο που σκεφτηκε οταν ορμηξε στο Γιαννη και στην τελικη να τον ψυχολογησω εστω και  λιγο.Και πως στο καλο ηταν τοσο οικειος με τη διευθυντρια;Και τι τωρα,τα εχει με την Ιφιγενεια;Τοσα ερωτηματα. Πήγα μια βόλτα στην κοντινή παιδική χαρά.Ενώ έκανα βόλτες πάνω κατω ένιωσα ένα χέρι να με πιάνει ξαφνικα από τον ωμο.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Κουτσουνια μου,ελπίζω να σας έλειψα. I hope so,κλαιω😂.Ηταν το πιο μεγάλο κεφάλαιο μέχρι τώρα .935 λέξεις ξέρω γω,είμαι proud☺Btw η γνωριμία ήταν so sweet,παραδεχτείτε το❣Αυτό με την Ιφιγένεια απλά ήρθε. Δεν ξέρω πως θα το διαχειριστω😭Σας άφησα σε κρίσιμο σημείο και τσουζει😌Σιππαρετε Stelina ή Arina? Πείτε στα σχολια😍

See ya,Xi👼