Anazia's POV
Naka uwi nakami ni Franco galing US. Susunduin nga sana kami nila mama at papa eh, kaso ayaw ni Franco baka daw mapapagod pa sila.
2 araw na kaming nasa pilipinas ngayon at okay na talaga ang mga paa ko makakatakbo pa nga ako pero subrang protective ni Franco kaya sabi niya hinay'hinay lang daw.
Wala siya ngayun dito dahil nandun siya sa AGEN. Well ilang taon naman ba niyang iniwan ito siyempre marami-rami din yung na missed niyang mga balita tungkol sa Companya.
"Anak halika ka nga dito! Wag ka nga diyan sa mainit. Nako kang bata ka hindi kapa nga magaling eh." Sabi ni mama.
"Ma, okay napo talaga ako. Napakita naman namin ang X-ray ko hindi ba? Okay napo talag ako wag kanang mag alala please. Sarili mo po ang pag ablahan niyo si papa at Azoro. Ang negosyo ibigay mo na lang kay kuya. Total wala namang ginagawa yun eh."
Totoo naman! Ni nobya wala nga si Kuya eh. Tsk
"Ikaw talaga! Pabayaan mo sasabihan ko ang isang yan. Ang tanda-tanda na wala paring babaeng dinadala dito sa bahay." Wala talaga as in wala.
"Che! Ang sabihin mo ayaw mong mag asawa si kuya, dahil gusto mo sayo lang ang attensyon!"
Favoritism? Yes naman. Mahal na mahal ni mama si kuya eh mahal naman ako ni mama pero hindi katulad sa pag mamahal niya kay kuya. Well okay naman sakin ako naman ang mahal ni papa. Muehehehehe
"Ikaw talaga Anazia kung ano-ano ang pinagsasabi o siya! Luluto hahanda mona ako ng uulamun natin mamaya para sa kainan. Pupunta kila Franco dito. Diyaan ka muna wag kang mag pa init! Ang panget mo kapag iitim ka. "
"MA NAMAN!" Hangag sa umalis na si mama at bumalik sa kusina.
Ngayun ko lang na alala ang rasun kong bakit ako na nasagasaan nung mga oras nayun. Jessi just wanted to confirm kung ano ba talaga ang feelings ko kay Franco. Hindi namabdaw niya inaasahang mangyari ang aksidenting yun.
Ngayung gabi mismo ko sasabihin kay Franco na may Sakit ako. Na bumalik na ang aking alaala.
Gabi na at kumakain na kami nina franco at ang pamilya niya. Madali nga kaming mag ka sundo eh. Ang daldal ni tito ang tita.
"Franco? Can we talk for a second please?" Sabi ko sa kanya.
He look at me and smile.
"Sure." Tumingin mona siya sa hapag kainan at sinabing.
"We just have to talk. If you'll excuse us."
Madali naman silang umagree dahil nga sa busy sila sa paguusap. Si Azoro? Ayun busy rin, busy sa kakakain ng cake. Binigay sakanya ni Franco.
"What is it darling?"
At bigla niyang kinuha ang dalawang kamay ko at hinawakan niya rin ito gamit ang dalawang kamay niya rin.
"I have to tell you something. What should you prefer first? Good news or bad news? " I asked him.
"I feel nervous baby. I don't know why. Good news, yes good news ang unahin mo." Sabi niya habang pinsil'pisil ang dalawang kamay ko.
Nararamdam ko na he's very nervous because his hands are sweating.
"Hey calm down." I look him into his eyes and give him an assuring smile. He smiled back.
"Okay I'm ready baby." While he said those words he put his two hands on my waist and hug me.
"Say it." His last words before i say what i need to say.
"Naalala kona ang lahat." Kumalas siya sa yakap at napa sigaw.
"Damn! Is that really true baby? Really? Your memories came back? When? I m-mean how?!" Nag papanic na siya.
"Hey, calm down don't panic okay? Ng nasa US tayo. 1 week before we're going home to Philippines." Lumaki ang mata niya habang sinasabi ko ang mga iyun.
"H-how? B-but why d-didn't you tell me sooner? Don't you have trust in me? Why Anazia?" I see disappointment in his eyes.
"I'm sorry Franco. I'm afraid na baka malaman mo at ma freak out ka, ayaw ko yun gusto kong smooth lang ang lahat. Na freak ka nga ngayun. How come pa kung sinabi ko sayo noon hindi ba? Pero at least na sabi kona. I'm sorry baby."
He sighed and hug me tight.
"It's okay. I understand you. Next time please tell me everything okay?" I just nod.
"And the bad news?" He asked whike hugging me.
"Wait! Why are you hugging me? Can't you face me?" I askes him. Hindi ko talaga makita ang mukha niya.
"No, i don't want you to see me kung ano ang expression sa mukha ko habang sinasabi mo yun."
"So ito na... Francoo...."
I'm afraid na sasabihin ang lahat pero mahal ko si Franco, at kakayanin ko to.
"May sakit ako. Bata palang ako may sakit nako. My parents doesn't want me to tell anybody para magawa ko daw lahat ng gusto ko. Hindi nila ako binabawalan sa mga ginagawa ko, unless kung ito ay masasama. I'm sorry for telling you this late this time. I'm sorry talaga."
Umiiyak nako sa balikat niya.
"I know, I know everything Anazia."
Nagulat ako sa sinabi niya.
"How? Pano?" Umiiyak na talaga ako.
"You're parents told me 2 years ago. Papunta na tayo sa US that time. Your parents wants to talk to me. And boom they spill it. Para daw malaman ko ang limitasyon mo sa mga bagay. That time i got shocked. But time goes on. I accepted it. Thank you for trusting me. Thank you for telling me those secret that only you and your family knows. Thank you. By the baby?" He asked as he wiped my tear away.
"We'll fight together okay? I'm here. I'm always here." And he kissed me passionately.
.
.
.
.
A/N huhuhu Yan na hu! Iiyak na ko. Di Joke lang. Sa mga nag tatanong po kung ano ang ginagamit kong pang update. Sa mga nag ppm po sakin. Cellphone ko lang po ang gamit ko guys. Poor si Author niyo eh 😂 Lol. Hope you guys like it.
(Napa aga ang update 😍😘)
Sorry sa typo and wrong grammar guys i-Edit ko lang yan mamaya. Enjoy reading 🙈😘
