Hello I am Anazia at nandito ako ngayun sa playground na harap lamang ng bahay namin.
Tinitignan ko ang mga taong nag tulong-tulongan na mag buhat ng mga malalaking kagamitan sa bahay papunta sa bahay na kung saan tabi lamang ng bahay namin.
"You want to play?."
Tanong ng batang lalake sakin. He's cute hihi. Siguro he's nine years old na. He has a dark brown hair, brown eyes and long thick eyelashes.
"Sino ka? GO AWAY! I don't talk to stranger!"
Nginitian niya lang ako.
"I am Franx by the way. Me and my family are your new neighbor!"
"Ah... So kayo po ba ang bagong lipat sa tabi ng bahay namin?"
He just smile and nod.
Pag ka tapos ng araw nayun, Araw-araw na kaming mag kasama ni Franx sa pag laro, kain, pati pa nga sa pag tulog parang hindi na kami mapaghiwalay pero still, magulang talaga ang masusunod.
Ngayun ay 7 taon na ang lumipas na sila ay naninirahan dito. Masaya nga eh dahil kung papasko,mag bagong taon, oh kahit anong celebrasiyon ang pamilya niya at pamilya ko ang magkasama sama.
Mag best buddies nga sila ni Kuya eh. Hihi. By the way i have a secret don't tell anyone okay? I like him. Sino naman kasi ang hindi mag kakagusto sa lalakeng ito? Gwapo,cute, mabait, parang lahat meron na siya.
Papunta ako ngayun sa Kosina nina Franx dahil papasok na kami. He's 4th year high school na. And i am 2nd year highschool. 2 years lamang ang agwat naming dalawa. Papasok na sana ako ng may sigawan akong narinig.
"No mom! I'll stay here! We've been here for 7 years and now na okay na ang sitwasiyon natin dito aalis ulit tayo? Mom! Napa mahal na po ang lugar na ito sakin! SATIN!"
Napa tulo na lamang ang luha ko... Aalis sila? Saan kaya sila pupunta?
"I know anak, but this is for your future. Babalik tayo dito pag ka tapos mong matapos ang Kursong gusto mo sa US."
US? Ang layo nun! Hindi ko kayang mawala sila, 'siya' humikbi nako.
"I'll tell Anazia first mom. Good bye I love you!?"
Lumabas nako sa bahay nila dahil papalabas narin naman si Franx. Pinahiran ko ang mga bakas ng aking luha.
"Hey Zin!" Tawag ni Franx sakin.
Ngumiti ako at sinabing.
"Uy." Lumakad akong papauna sa kanya.
"Hintay naman oh! Ah nga pala may sasabihin ako sayo mamaya." Ngiti niya.
"Okay." Sabi ko nalang ng walang gana.
Siguro ay nahalaya niya na umiyak ako. Nag panic siya.
"Ba't ka umiyak?! Sino ang nag paiyak sayo?!" Sigaw niya.
"Uy ang OA mo. Umiyak lang ang tao akala mo mamatay na eh. Wala to na puweng lang."
Nabigla nalang ako nang lumapit siya sakin at nilapit ang kanyang mukha sa mukha ko. Hahalikan niya ba ako?! Omyy!! Bata pako! Jusko po!
Pero jokee gusto ko hihi Sakanya na galing aayaw pako?
"Whoooooo!" Ay? Hinipan ang mata ko? Naniwala naman? Hayssst yan kasi Anazia! Assume ng Assume yan tuloy na sasaktan!
"Oh? Okay na?" Tanong niya.
"Oo salamat!Tara na nga."
Tawag ko na na iirita sa kanya...
Nandito kami ngayun sa kwarto ni Franx. May sasabihin daw siya eh.
"Oy ano na? Ano ang sasabihin mo?"
Tiningnan niya ako at ngumiti.
"Wag mo nalang isipin. Halika ka nga." At niyakap niya ako.
"Uy? Anong nangyari?Ayos kalang? Nag papaalam kana ba?" Sabihin mo nalang kasi Franx. Alam ko naman din eh.
"Wala. Payak nalang." Mahigpit ang kanyang yakap. Nag papaalam na nga siya. Ayaw kong umiyak! Wag kang umiyak Zenia! Wag!
Kinabukasan....
"Anak! Gumising ka sina Franx aalis na!" Nang narining ko iyun ay agad akong tumayo. Hindi ko na malayan na grabe na pala ang iyak ko.
Ng lumabas nako ay malayo na ang sasakyan nila. Umiiyak ako grabe ang iyak ko. Tumakbo ako susundan ko ang sasakyan nila!
"FRANX! BA'T HINDI KA NAG PAALAM?! PUNYETA NAMAN OH! HINTAYIN MOKOOO!" Sigaw ko habang tumatakbo. Hindi ko namalayan na sa tabi kona ang bangin. (Katabi po kasi ng daan ang bangin yung parang pinapanuod sa Hollywood movies hihi A/N) takot kasi ako sa matataas na lugar.
Dahan dahan akong bumabalik papunta sa daan. Pero bigla nalang umihip ang malakas na hangin. At natumba ako papuntang iilalim ng bangin...
(A/N it's been a long dayyy without update! Hahaha lol. Hello guys 😍😘 Ito napo ang update na hihintay niyoo 😘 Hope you like it. Comment please 😭)
