Bakit ba kasi ako pinapahirapan? Bakit hindi pako na matay ng kinuha ko yung tubo na yun sa ilong ko?! Bakit?! Ayaw kona! Ayaw kona talaga. Ayaw konang lumaban ayaw konang pahirapan ang pamilya ko.
I was just crying all day, and my family was so disappointed. Hindi nila ako kinausap, binbantayan lamang nila ako sa kwarto ko. Hinang-hina nako. Franco did not say anything, but he keep on watching on me.
"What do you think your thinking?" Franco ask in a cold tone. "I'm tired of everything, I'm hurt to see my Family especially you in pain." Sinabi ko yun without looking in his eyes
Tiningnan ko yung mukha niya kung ano ang reaksiyon niya devastated and broken. I feel guilty to what i did. Pero kung ikaw ang nasa posisiyon ko hindi mo pag sisihan ang pag tatangka mong pagpatay sa iyong sarili.
"I AM IN PAIN ANAZIA! WE ARE! SO PLEASE STOP PLANNING TO KILL YOURSELF AGAIN! Kung mamanatay ka ano nalang ako? Are you thinking Anazia?! Hindi mo ba alam na muntik ng himatayin si Mama?!Akala ko ba lalampasan natin to?!" Nabigla ako ng sinigawan niya sako. I did not expect Franco to do it.
While looking to his face, his expression became softened. "Omygosh I'm so sorry baby, i did not mean to shout on you, please don't cry. Please baby I'm so sorry." He said panicking, and he hug me.
"No, don't say sorry. What you said is true. Pero hindi ko pinag-sisihan ang ginawa ko Franco. Gusto ko ng mamatay, gusto ko ng bigyan ka at ang pamilya ko ng katahimikan." I said in a small voice. Ng narining ni Franco yung he kneeled next to my oxygen (which is beside Anazia) and held my hand.
"Baby what are you saying?" He stop and i saw tears coming down from his eyes. "No, you're not killing yourself you got me? We can do this, just please don't kill yourself. We have a Child Anazia please." He while crying... Wait a c-child?! Me having an innocent baby in my womb?!
"What are you trying to say Franco?! We have a baby?! We are having a baby?!" I said in tear, omygosh hindi ko alam na may anak na'kong dinadala. "Yes baby, it's already been 2 months since you became a mom." Sabi ni Franco na hindi parin tumtahan sa iyak.
"Bakit hindi mo sinabi Franco? Bakit hindi mo sinabi?! Ano nalang pag namatay ako?! Ano nalang pag nag success yung pagpapatay ko ng sarili ko?! Hindi ko alam na may anak na pala akong dinadala sa sinapupunan ko!" I said while crying
"I know baby that's why I'm telling you this to stop planning to kill yourself and to our baby. Please baby don't." Mahal ko si Franco, at mahal ko narin ang anak namin. This is a blessing from above. Pero hindi kona makakayang buhayin ang sarili ako. I'm greatful na mayma iiwan sakanila kapag wala nako. I know Franco he mahal niya ang anak namin. At alam ko na magiging mabuti siyang Ama.
"No Franco I won't, let's fight together with our baby. I love you." I said and kiss him.
"I love you too Anazia. And to you too babyy." At hinimashimas niya ang tiyan ko.
"Alam naba to ni mama at papa? Pati ni Kuya? Kamusta si Azoro?" I asked him worriedly.
"Yes they already knew it." He said while hugging me. (Humiga sa kama si Franco katabi ni Anazia, sorry nalimutan kong i lagay)
"Ang daya mo! Ako ang ina tapos ako pa ang uling makakaalam nito?!" Pag tatampo ko.
He just can't stop saying sorry, habang ako hinang-hina. Pero kakayaning kong mabuhay ng 7 pang bwan habang nandito pa sa loob ng tiyan ko ang anak. Gustohin komang makitang lumaki ang anak ko, hindi kona kaya. Pina pakita kong okay nako, kaya kona, mabubuhay nako. Pero sa loob lamang yung ng 7 bwan. Lalabas din si baby.
Jusko po parang awa mo na, bigyn mo ko ng isa pang pag kakataong mabuhay para sa pamilya ko.
"A/N"
So how was it? Tell me what your opinions are. At kung may typos at error grammas po ako sorrry. Wala naman kasing perpekto eh. Char ulitt! So ano po? Ano gusto niyong gawin ko sa Bata at kay Anazia? Comment and Vote guyss! And please follow me 💞👥 Lablab.
