6.

29 5 1
                                    

Ik liet me zakken op mijn nieuwe bed in mijn nieuwe kamer in mijn nieuwe thuis. Nathan had me even tijd gegeven om alleen te zijn en na te denken. Hij zei dat ik dat nodig had, jarenlang in een weeshuis zonder ouders en dan nu inneens in een gezin is niet niks.

Het voelde anders, maar niet op een negatieve manier.
Nathan was vriendelijk voor me, hij was direct als een soort van broer voor me maar aan Vince moest ik toch nog even wennen.
Hij deed zo geheimzinnig alsof er een achterliggende gedachte was. Nou ja, waarschijnlijk verlangde hij gewoon naar een dochter, mischien was Nathan niet echt de meest behulpzame persoon en wou hij een vrouw in huis. Waarom Nathan geen moeder had durfde ik niet te vragen, het lag waarschijnlijk nog gevoelig.
Voor mij viel het allemaal wel mee, ik heb mijn ouders nooit gekend, soms vroeg ik me af hoe het zou zijn als ze me niet hadden achter gelaten en ik nu bij hun zou zijn maar echt missen? Nee, Bij Nathan was het anders, aan de foto's te zien was het hij ongeveer 8 jaar.

Het bed lag ontzettend goed en als een blok viel ik in slaap.

Ik rende door het bos, heel snel, alsof ik een luipaard was. Ik werdt tegengehoiden door een zware last aan mijn been, het was blok beton dat met een ijzeren ketting om mijn been zat. Ik probeerde los te komen en tot mij verbazing was dit geen probleem. Ik hoorde stemmen, ze klonken vertrouwd maar waren onbekend. Ik zocht ze. Een blok ijs klemde zich vast aan m'n been, maar ook deze keer kreeg ik het los. Ik liep door en een kleine zilveren ring nestelde zich om mijn ringvinger. Ik probeerde het uit te krijgen, maar pijnscheuten en angst namen de controle controle over.
Mijn lijf werkte niet meer mee.

En emmer water werd over mijn hoofd gegoten. Ik schrok.
'Maud? Stéphanie?'
Ik opende mijn ogen.
Het was Nathan.
'Goed geslapen?'
Hij ging op mijn bed zitten.
'uhu.'
Ik knipperde met mijn ogen.
'Het ontbijt is klaar, kom je?'
'Ga al maar, ik kom zo.'
Nathan stond op en verliet de kamer.
Ik greep op mijn nachtkastje naar mijn notitie boekje om deze ontzettend vreemde droom op te schrijven.

ORPHAN (Nederlands)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu