ORPHAN (Nederlands)

8.

Ik wist even niet meer wat ik moest doen, vince's grijns maakte me bang.
'Ik heb plots niet meer zo een honger meer, is het goed als ik even naar boven ga?'
Zonder op antwoord te wachten snelde ik naar boven, Nathan keek me nog even na.

Eenmaal boven plofte ik mezelf op het bed en nam mijn favoriete boek om mijn gedachten wat te kunnen verzetten.
Ik werd helemaal meegesleurd in een verhaal over weerwolven en vampieren, liefde, haat en moord.
Er werd op de deur geklopt.
'Alles oké Daphne? Mag ik binnenkomen?'
Ik twijfelde even maar zei dan toch ja.
Nathan opende zachtjes de deur en nestelde zich op het bed.
'Tzal wel niet zo simpel voor je zijn hier.' begon nathan.
'Nee' zei ik snel terug.
Het was even stil.
'Het is mijn vader die je afschrikt hé?'
Ik knikte zachtjes.
'Hmm, hij is heus wel een lieve man hoor.... Soms' voegde hij eraan toe
'Hoezo soms?' ik draaide me om en keek recht in zijn wondermooie blauw-groene ogen, ze waren gewoonweg magisch.
'Ja' begon hij 'hij houdt ontsettend veel voor me achter, soms als ik in bed lig hoor ik schotgeluiden en hevig gelach. Ik wist al wel dat hij op het wild jaagde voor eten, maar ik vind vaak dode dieren in onze tuin zoals eekhoorns en andere bescherme diersoorten waar je niet op mag schieten.'
'Wow'
'En dat is nog niet alles, hij zegt dat mama gestorven is in een auto ongeluk en verder wil hij er niet over praten, er is zelfs geen begrafenis geweest, geen ziekenhuisrekeningen waardat ze dan naartoe gebracht geweest zou zijn en geen auto verzekerings papieren, meer zelfs onze auto stond gewoon nog heel de tijd voor de deur. Ik was mischien wel 9 jaar, maar niet dom, ik weet altijd wanneer hij liegt!'
'Gaat het nog? Je hoeft het me niet te vertellen hoor, als je je daar niet goed bij voelt.'
'Ik vertel het graag;' ging hij verder. ' we praatten eigenlijk bijna nooit. Ik wilde weer leven in de brouwerij, vandaar dat ik hem ertoe aandrong om iemand nieuw in huis te pakken. Hij vond het oke, als hij mocht kiezen wie. Zo gezegt zo gedaan, want nu zit je hier!'
Hij klonk blij om dat laatste.
'Dus jij hebt gezorgt dat ik nu hier ben? Wat lief van je! Maar wat ik niet begrijp, hoe kon je vader voor mij kiezen als hij me nog niet eens gezien heeft? Meestal lopen de mensen die een kindje willen adopteren even rond in het weeshuis om te kijken tot wie ze zich het meest aangetrokken voelde, iedereen was dan druk in de weer om te tonen dat zij de beste waren. Ik en mijn vriendinnen gaven het op omdat er toch niemand was die een +16 meisje wilde adopteren. Tot nu toe, zonder dat hij me gezien heeft heeft hij gekozen. Ik kan er gewoon even niet bij.'
Ik was blij dat ik dat eindelijk tegen iemand kon zeggen. Nathan fronste zijn wenkbrouwen.
'Dat is inderdaad wat vreemd maar hij zal zo zijn redenen hebben, alles wat ie doet heeft een reden. En je moet ze vast missen, je vriendinnen'
'Uhuu'
Nathan legde zijn arm over me heen en ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Het was zo intiem, dat had ik nog nooit meegemaakt. Het was zo ontzettend intiem, maar het voelde goed. Zo goed.