My Bad Boy

Chapter 2

Dahil sa letseng lalaking yun muntik na akong malate sa trabaho. Hindi ako nakatulog ng maayos kasi hindi matanggal sa utak ko ang boses nya. Hindi ko alam if nagbibiro ba ang tadhana kasi sa dami dami ng lugar sa Pinas nagkita pa talaga kami. Though hindi ko naman sya nakita. Hindi ko kasi sya tiningnan. Hindi ko papangarapin tingnan ang walang hiyang lalake na yun.

Sorry po Lord sinira nya kasi ang Lunes ko, kaya eto muntik na akong malate sa trabaho.

"Good morning Ms. Tania." Bati ko sa kanya habang humahangos.

"Bakit ba para kang hinahabol ng kung sino. Good morning sayo, nandyan na ang boss mo." sabi nya sa aking nangingiti.

Namutla ako, hawak ko ngayon ang cafe amerikano nya at halos liparin ko ang starbucks papunta dito tapos late na pala ako.

"Don't worry, mukhang dito na sya natulog." She said with a smile.

"Just bring him the coffee." She said ng hindi pa rin ako gumagalaw sa kinakatayuan ko.

Kinakabahan ako this will be the first time na makikita ko sya in person. Sana hindi naman nya ako sungitan dahil late ako sa pagdala ng kape.

I knock three times before I opened the door.

I saw him standing ng looking at the window na parang may malalim na iniisip.

"Good morning Ram, I just wanna give you your coffee po." I said trying my voice not to be nervous.

It took seconds before he turn around and look at me.

Nagulat ako kaya bigla kong nahulog ang kapeng hawak ko.

"Shit!" i heard him curse and run in front of me. 

Hindi ako gumalaw. Pinunasan nya ang kape na tapon sa palda ko at sa paa ko. Pinunasan nya ng panyong kinuha nya sa bulsa nya.

"What where you thinking! That was hot!" He said shouting but I can feel...no i don't feel anything but anger.

Hindi pa din ako nagsasalita. Nakatitig lang ako sa kanya.

"Kamusta panty queen?" He said in annoyance.

Hindi ako nagsalita. Alam kong inaabangan nya ang mga salita na lalabas sa bibig ko. Gustong gusto ng taong ito na makita na naiinis ako. Nararamdaman ko na ang manhid sa paa ko. Mahapdi dahil maiinit ang kape na natapon sa akin. Pero wala na yang mas hahapdi pa sa pakiramdam ko ngayon.

"Cat got your tounge?" He said smiling.

"Welcome to my team" He said na parang tuwang tuwa sya na nandito ako sa kompanya nya. Damn. Randolf Aiden Mendez. O sh*t ang tanga mo Faye para hindi yun maisip.

"Hindi ka man lang ba magsasalita?" sabi nyang naka kunot ang noo.

"Papalitan ko na lang ang kape nyo Sir." I said in a monotone.

"Who told you to call me sir?" nakataas kilay na tanong nya sa akin.

"Kung wala ka na po iuutos. Lalabas na ako para kumuha ng kape."Sabi ko habang nakayuko. Ayoko syang tingnan. Ayokong makita ang mga mata nya.

"Sit down, yan ang utos ko." He said in a cold tone.

Umupo ako sa harap ng table nya. Nakita ko syang umikot at umupo sa swivel chair habang pinapaikot ang ballpen sa kamay.

"Damn,medyo gumanda ka ha." Sabi nya habang nakatitig sa mukha ko. 

Namula ako sa inis, alam ko kung ano ang gusto nyang mangyari, gusto nyang mainis ako, gusto nyang sumabog ako para ano? Para mapatalsik nya ako dito. Pwes neknek nya! Hinding hindi ako magreresign at susuko.

"It's been four years." Sabi nya pa habang tinititigan ako.

Tahimik pa rin ako nakatingin sa harap ng table nya. Hindi ko sya tinitingnan pero nararamdaman ko ang titig nya sa akin. Randolf Aiden Mendez-President. Nakasulat sa plate sa harap ng table nya.

"May iuutos ka po ba?" Sabi ko sabay tingin sa kanya. Pero nagsisi ako ng tiningnan ko sya. Nakita ko ang titig nya sa mga mata ko.

"Okey, I want to apologize for what I did yesterday, I know that is so rude of me." He said his tone sarcastic. Hindi pa rin nagbabago ang ugali ng buwisit na ito. Ang yabang pa rin.

"Pwede na po ba akong bumalik sa mesa ko?" I said trying to ignore everything he said.

"Hindi mo ba narinig ang sinabi ko? Nag sosorry ako sayo? Ang swerte mo hindi lahat ng babae nakakatanggap sa akin ng sorry." He said in arrogance.

"Babalik na po ako sa table ko. Tawagin nyo na lang po ako pag may iuutos kayo sa akin." Sabi sabay tayo sa kanakatayuan ko.

"Sinabi ko bang tumayo ka na?" Sabi nyang nagpahinto sa akin.

Tumayo sa at pumunta sa harapan ko.

Konti na lang, nagpipigil na ako, pero alang alang sa trabaho at sweldo ko nagpipigil ako.

"If this is about what happened years ago..." He cut what he has to say when I look at him. 

I can't do this. Mabuti ng mawalan ng trabaho kesa kimkimin ko ang sama ng loob ko. Hindi ko napigilan tumulo ang luha ko nang umigkas ang kamay ko sa pisnge nya. Oo sinampal ko ang presidente. Alam ko, bukas wala na akong trabaho. Nakita ko syang pumikit pagkatapos ko syang sampalin.

"Now we're even." I said storming out of his office.

I sat on my chair feeling exhausted. Sh*t I just slap him. I'm dead, I know. Hindi ko mapigilang mapapikit. Akala ko magiging maganda na ang buhay ko. Nagkaroon ako ng maayos na trabaho at magandang sweldo pero nakakadalawang araw pa lang matatanggal na ako.

Bigla akong nanigas ng biglang bumukas ang pinto ng opisina nya.

"Shit I'm dead, he's gonna fire me...he's gonna fire me." I said trying to calm myself.

Hindi ko man lang naramdaman na pumasok si Sir Liam sa opisina at diretso sya sa boss namin na palabas din ng opisina nya.

"RAM, your meeting at 9am, they are waiting in the conference room already." He said to him.

"Cancel it." He said in a cold tone.

"But RAM, it is impor-"

"I said cancel it! I don't care if it is important! when I said cancel it! Do it!" He said and leave him dumbfounded.

"What just happened?"He said looking ate me.

"I....I don't know?" I tried to sound casual but I can feel my voice worried.

"Hindi sya kasi ganito. May nangyari ba kanina?" Tanong na sa aking nalilito.

Yumuko ako. Ano kaya ang mangyayari kung sabihin ko na nabadtrip ang boss nila kasi sinampal ko.

"Hey! What happened to RAM, bakit sya mukhang galit na galit?" Humahangos na tanong ni Ms. Tania.

"I don't know. He even shouted at me." Sir Liam said.

Tiningnan ako ni Ms. Tania na parang nagtatanong. 

"Hindi ko po alam. Natapon po yung kape na dala ko.Baka po dun sya nagalit." Sabi ko na parang naiiyak.

"Hindi naman siguro dahil dun. Hindi sya ganoon kababaw para lang magwala ng ganoon." Sabi ni Ms. Tania habang inaamo ako.

Hindi ko mapigilang mapaiyak. Alam kong mali ako pero sya naman ang nag provoke sa akin na gawin yun. Hinding hindi ko makakalimutan kung gaano nya ako pinapahiya araw araw sa harap ng mga estudyante sa university dati. Pero bakit ganoon, parang ako pa ang nakukunsensya sa sampal na dapat  lang sa kanya.