My Bad Boy

Chapter 26

"Good morning Ms. Tania" I am all smile when I greeted her today upon arriving in the office. But when she looked at me I saw that she's a bit rattled.

"Faye." She said at hindi nya na nasundan ang sasabihin nya.

"What's wrong?" I'm getting worried.

"May nangyari po ba?" I asked when I saw her trembled.

"Mrs. Mendez came here early to talked to RAM." She said to me.

"Hindi yata naging maganda ang pag uusap nila, nagulat na lang ako na biglang sumigaw si RAM nagpapatawag ng ambulansya." Halos naiiyak na kwento nya sa akin.

Halos manlamig ako. Alam kong may kinalaman ito sa pagpapakasal namin ni RAM.

"May balita na po ba kung ano ang lagay nya? Saan po kayang hospital sya dinala?" I asked her.

"Alam ko sa Makati Medical pero wala pa akong balita sa kalagayan nya."Paliwanag nya sa akin. I can feel na sobrang nag aalala din sya sa nangyari.

"Naawa ako kay RAM nakita ko kanina halos di nya alam ang gagawin nya." Tumingin sya sa akin habang sinasabi ito.

"Okay lang po ba na puntahan ko sya?" Tanong ko sa kanya. I want to be beside him now. Sobrang nag aalala ako sa kanya.

"Oo naman Faye. Puntahan mo si RAM, kailangan ka nya." Sinabi nya sa akin sabay yakap.

Hindi ko alam kung tama bang magpakita ako sa kanya ngayon? Alam kong sobra ang pagsisisi nya sa nangyayari sa mommy nya. Sinong anak ang gugustuhin na mapunta sa ganitong sitwasyon. 

Nagtaxi ako papuntang Makati Med. I learned from the nurse station that she's still in the emergency room. I haven't seen Randolf at hindi rin sya sumasagot sa tawag ko. Napilitan akong umupo sa gilid para mag intay. 

After a few minutes nakita kong magkasamang lumabas ng emergency room sina Chelsea at Randolf. Pinili kong hindi muna magpakita. 

"Ran, your mom will be alright, huwag ka ng mag aalala pa. Ginagawa nila ang lahat to make her stable." Narinig kong sabi ni Chelsea habang hawak ang kamay nya.

Ang sakit sa puso na makita silang ganoon. Pero ayokong mag isip ng kung ano. I don't wanna be selfish. Sa dami ng pinagdadaanan nila ngayon I don't think makakatulong ako.

I saw a man and a woman hurriedly run towards them.

"Dad!" My heart breaks ng nakita kong humagulgol si Ran habang yakap ng Daddy nya. I guess Step mom nya ang humawak sa likod nya para siguro pakalmahin sya.

"It's my fault Dad! Its my fault." Hindi ko mapigilan mapaluha. Gustong gusto ko syang lapitan, gustong gusto ko syang yakapin. Pero nanghihina ako, feeling ko mas may kasalanan ako sa nangyaring ito sa kanila.

Pinili kong tumalikod at umalis na lang. I don't think kaya kong lapitan sya habang nakikita ko syang ganyan.

Nagulat ako ng biglang may humaltak sa braso ko.

"Masaya ka na ba?!" Si Chelsea na hawak ng mahigpit ang braso ko.

I saw tears in her eyes. Alam kong nakikita nya din ang luha sa mga mata ko ngayon

"Did you see how broken Ran is now?, kung gaano sya nagsisisi na dahil sayo halos mawala na si Tita sa kanya!" Sigaw nya sa akin.

Hindi ako sumagot sa lahat ng sinabi nya. Gusto kong ipagtanggol ang sarili ko. Gusto kong sabihin sa kanya na wala akong kasalanan, but I'm just too tired to respond.

"Hinding hindi ka pipiliin ni Ran over his mom! Kaya kung ako sayo itigil mo na ang kahibangan mo!" Sigaw nya at iniwan akong nakatulala.

Hindi ko mapigilan mapahagulgol. Hindi ko alam kung saan ako pupunta ngayon. I don't want to be a burden to Drei right now dahil alam kong busy sya.

I search for my phone ng may maisip na tawagan.

"Ade..." I said trying to control my sob.

"What's wrong Faye?" He asked me in a worried tone.

"Pwede ba akong pumunta sa opisina mo ngayon?" Tanong ko sa kanya. I just need a friend right now. Yung hindi bias ang opinion.

"Sure. I'll text you the address." He said and ended the call.

Wala pang ilang minuto ng mareceive ko ang address ng opisina nya. I took a cab and went there immediately. Alam kong alam  ni Ms. Tania na sa hospital ako pupunta pero siguro bukas na lang ako magpapaliwanag sa kanya. 

Ilang beses akong sumilip sa telepono ko pero wala ni isang text galing sa kanya. Maybe hindi pa din sya nakakarecover sa nangyari. I didn't bother him though. Alam kong pag nakaroon na sya ng oras makikita nya ang mis calls ko sa phone nya at alam kong tatawag din sya. Maybe I'll just have to wait for that.

I reached the building and asked the front desk kung saan ang office ni Adrian. It seems na inform na rin sila na padating ako.

She asked for my ID and told me kung saan ang opisina ni Adrian.

When I reached the elevator. Nagulat ako ng makita ang isang pamilyar na babae habang nakasakay sa elevator.

"Madi?" I asked not sure kung sya nga iyon.

Tiningnan nya ako na parang kinikilala. 

"Faye! It's you! wow!" Sabi nyang gulat na gulat.

"Dito ka din nagtatrabaho?" Nagtataka kong tanong sa kanya.

"Yes, actually may meeting ako ngayon. Sorry ha. I hope we can catch up later." Nagmamadali nyang sagot sa akin.

I just waved to her. I didn't asked for her digits nakalimutan ko sa sobrang pagmamadali.

I reached the top floor and saw Ade's office. Her secretary told me na inaantay na daw ako ng boss nya. Bigla akong nanghina pagpasok ng opisina nya.

"Hey" Sinalubong nya ako ng yakap kaya naman hindi na mapigilan ng luha ako. Napaghagulgol ako sa dibdib nya. I know hindi tama na maging dependent ako sa iba. I should stand on my own. Pero sobrang hinang hina ako ngayon. Kailangan ko ng makakapitan. Hindi sa lahat ng oras kaya kong maging matatag at kaya kong maging matapang.

"What's wrong Faye? Nag away ba kayo ni Randolf?" He asked me full of concern.

Umiling ako bilang sagot sa mga tanong nya. This is too much but I can't handle it anymore.

"She's in the hospital and Ran is blaming himself for it." I said in between sobs.

"What?Please Faye cal down and explain to me further." He said na naguguluhan.

I told him the whole story. Nakita kong kumunot ang noo nya pagkatapos. I even told him na kinausap ako ni Chelsea na layuan na si Ran.

"Hindi mo man lng ba sya nilapitan?" Tanong nya sa aking nakakunot noo.

"I can't. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko." Nang hihina kong sagot sa kanya.

"Faye, hindi ba dapat nasa tabi ka nya ngayon? Ngayon ka nya higit na kailangan." He said in a cold tone.

"I.... I don't know what to do." I said to him.

Napatigil kami pareho ng biglang kumatok sa pinto. Pumasok an sekretarya nga.

"Sir  Im sorry to disturb you pero kumpleto na po silq sa conference room." She said and it seems she's in a hurry.

Nahihiya ako na dahil sa akin naiistorbo ko si Adrian. Tumayo ako at inayos ang sarili para magpaalam.

"I will jur leave Ade, im sorry kung nakakaistorbo ako." I said hinging paumanhin sa kanya.

"No please stay. Mabilis lang anh meeting, ihahatid kita pauwe."He said to me habang inaayos ang files nya.

" Pasensya ka na. Hindi mo naman kailangang gawin to." Sabi ko sa kanya.

Hindi na dapat ako nagpunta dito. Alam kong busy din sya na tao.

"Actually kung di mo ako tinawagan kanina ako sana ang tatawag sayo. I also need your help." He said to me in a serious tone.

"Please stay?" He begged and I just nod.