Chapter 12

3.6K 91 2
                                    

I never imagined that we can last for a month. Sa sobrang demanding nya as a boss and as a boyfriend wala yatang araw na hindi kami nagbabangayan. Sometimes hindi ko maimagine kung bakit kami nagkakasundo inspite our differences. As a boss hindi sya talaga madaling pakisamahan. He's very strict and very professional. He wants all he's employees to be efficient kung hindi may kakalagyan ka. One time nasigawan nya ako dahil nakalimutan ko mag inform na cancelled ang meeting nya ng 9:00 am that day. I even walked out of his office and tell Ms. Tania that is boss is a rude man and that I will resigned. Pero that night dumating sya sa bahay with my favorite doughnut saying sorry for being rude, kaya ako namang si uto uto pinatawad na sya sa mga sinabi nya at ayun peace na kami at hindi na rin ako nag resign. Believed me sa dami ng walang kwenta naming away hindi ko naisip na makakarating kami ng one month.

I am in good mood today thinking of his surprises for me since we are officially one month today. Though I didn't know if he remembers. 

"Faye, RAM will be out of town today, may mga aayusin sya sa Laguna nagkaroon yata ng problema yung branch doon at kailangan ang presence nya." Ms. Tania said pagkalabas na pagkalabas ko ng elevator. It seems she's in a hurry for something.

"Sinabihan nya ako na sabihan ka na ayusin mo yung contract sa Del Mundo kasi kasama nya si Liam sa Laguna." Sabi nya na kinakunot ng noo ko.

"Pwede naman po nya akong tawagan kung may sasabihin sya." Nakanguso kong sabi kay Ms. Faye.

Alam kong kahit di namin pinapaalam sa lahat na kami ni RAM I know naman nararamdaman yun ni Ms. Faye madalas kasi nahuhuli nya kaming nagsusuyuan sa opisina nya. Napapailing na lang sya sa akin. Minsan sinasabi nya na mabuting impluwensya daw ako kasi hindi n sya masyadong workaholic mula ng makilala nya ako. I doubt it minsan naisip ko if mabuti nga akong influence sa kanya o sya naman ang bad influence sa akin. Minsan kasi nawawala na ako sa tapos determinasyon pag sya na ang pinag uusapan. Katulad ngayon wala akong magawang trabaho dahil sa inis ko sa kanya. Hindi man lang nya naisipan na tawagan ako, ano ako tautauhan lang. Mas nauna pa nya inform si Ms. Tania samantalang ako yung girlfriend. Parang ako pa yung huling tao na nakaka alam ng whereabouts nya. 

I didn't received any text or call from him till afternoon kaya naman sa inis ko tinawagan ko si Drei.

"Hello! mabuhay!" Drei said in a teasing tone.

"Inom tayo." I said in a cold tone.

"Problem?" He asks.

"Sa apartment mo na lang. Paalis na ako dito okey lang ikaw na  bumili ng drinks natin?" Sabi ko na hindi sinagot ang tanong nya.

"Hmmmm...okey." Sabi nya at tumahimik na. Kung may isang taong nakakakilala sa akin ng sobra si Drei yun kaya naman kahit hindi ko sagutin ang tanong nya alam kong alam nya na may problema.

I fix my thing and get ready since mag aalasingko na din naman.

"Hi Faye! tumawag si RAM, he's on his way sinabi nya na antayin mo na daw sya."Sabi ni Ms. Tania.

"Sorry Ms. Tania I don't think may usapan kami today. I really need to go early, may lakad po kasi ako." I said in a cold tone. Hindi man lang nya ako nakuhang tawagan so ang galing naman nya na pag intayin ako ngayon. Not now. If lahat ng tao napapasunod nya well hindi ako.

"But he said...." I cut her off.

"Ako na pong bahalang magpaliwanag. I'll just text him." I said and just wave good bye. I didn't wait for her protest.

I turn off my phone, if in case maisip nya na tawagan ako. I'm just so pissed at him for ignoring me the whole day. I know his the President of that damn company pero girl friend naman nya ako so I guess I have the right too.

"Nakakalimang bote ka na jan. Kaya pa?" Tukso ni Drei sa akin.

"Wag ka nga magulo dyan! nanunuod ako." Sabi ko sa kanya na nakatutok sa tv.

We decided to watch movie while drinking beer. I just don't want to talk or to be asked. I just need a companion. Kasi kung nasa bahay ako sigurado I will just cry and cry until wala na akong mailuha.

I hate myself for being so weak. I just hate it that when it comes to Randolf noon hanggang ngayon I am so weak.

"Hindi ka naman nanonood eh." He said looking at me.

"Yes you are looking at the screen, but you are sighing ever damn seconds." He said with his concerned tone.

"Hindi mo din tinitigilan tingnan ang cellphone mo every five minutes, pero alam naman natin pareho na nakaoff yan." 

"Drei, you think I deserved him?" I said while sipping my drink. I don't want to be a cry baby pero hindi ko mapigilan ang pagtulo ng luha ko. Maybe dahil narin sa nakainom na ako mejo emotional na talaga ako.

"What do you mean by that?" He said looking at me intently. He turn off the tv and wait for my response.

"I mean....he's...he's the president, while I just a secretary.....he's popular...I'm just...i'm" I said in between sob. Damn! I don't want to be this emotional. Lagi na lang nya akong pinapaiyak.

"Hey! bakit ka ba ganyang mag isip. Of course you deserved him." He said to me trying to wipe my tears.

"Bakit ganoon? parang balewala naman ako sa kanya Drei. Hindi man lang nya ako naisipang tawagan maghapon.... Drei, monthsary namin ngayon 1st month namin pero parang balewala lang sa kanya. Nakuha nyang tawagan si Ms. Tania pero ako hindi. Hindi ko ba pwede malaman kung nasaang lupalop sya?bawal ba yun?" Pagsusumbong ko sa kanya.

"Baka naman importante yung pinuntahan nya." Pilit nyang pinapauna sa akin lahat.

"Alam mo minsan naisip ko....seryoso kaya sya sa akin? Hindi pa din kasi nya ako pinapakilala sa lahat, alam mo yun parang ako at sya lang ang nakakaalam na kami na, na may relasyon kami, tapos makikita mo sya sa isang magazine, young bachelor Randolf Aiden Mendez. Tapos alam ng lahat kahit sa trabaho na single sya. Single pa sya kaya ang daming babaeng nagkakadarapa na mapansin nya! May mga model pa nga eh...mayayaman sila best....eh ako?" I know nagiging pathetic na ako. Pero hindi ko mapigilan na hindi magsumbong. Masakit lang talaga sa loob.

"You know best friend, I think you're drunk. Matulog na siguro talaga at pag usapan natin yan bukas ha." Sabi nya at kinuha ang boteng iniinuman ko.

"Ang daming babaeng mas deserving, maybe architect, engineer, model, at maybe ceo or president din tulad nya di ba? Kesa naman sa akin na hamak lang na secretary di ba?" Hindi ko na mapigilan ang bibig ko. I know I'm gonna regret all of this tomorrow.

"Huwag ka ngang ganyan...please best tama na yan, kailangan mo ng magpahinga."

"You think he texted me?....I mean did he? pero I know he didn't, right?" Tanong ko sa kanya.

"Paano natin malalaman kung naka off ang cellphone mo." Sabi nya sa akin habang nakatingin sa cellphone na hawak ko.

"Hindi yun tatawag o magtetext." I said thinking na hindi naman ako mahalaga sa kanya kaya hindi sya magkakainteres na itext at tawagan ako.

"I'll turn  your phone on. Maybe you should rest now." He said while I look at my phone he's trying to open.

I heard the beep as soon as it was opened but because I'm so dizzy I didn't bother to look at it. I heard  Drei answered it but I don't care anymore. It's not Randolf anyway. He doesn't care for me so why would he call right?

"Hello, yes Randolf this is Drei." That's the last thing that I've heard before dozing off.

My Bad BoyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon