My Bad Boy

Chapter 27

Nagulat ako sa kaluskos. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa sofa sa opisina ni Ade.

"Gising na ang prinsesa." Biro nya sa akin.

"Sorry nakatulog ako." Nahihiyang kong sabi sa kanya.

"No worries Faye, kakadating ko lang din." Nakangiting sabi nya sa akin.

"Kamusta ang meeting?" Tanong ko sa kanya.

"Well, nagkita na kami ng ex wife ko." I saw his jaw clenched.

"Oo nga pala nakita ko si Madi kanina sa elevator, nagmamadali sya." Naalala kong kwento sa kanya.

" Nakakagulat bang makita ako pagkatapos ng tatlong taon?" Tanong nya sa akin.

"Ade, mag usap kayong dalawa, I think you need to hear her explanation." Payo ko sa kanya.

"Kain tayo?" Pagbabago nya ng usapan.

Can't help but roll my eyes. Ganito talaga si Ade pag umiiwas sya sa issue.

"Fine, gutom na din ako." Sabi ko na lang sa kanya.

"Tumawag na ba si RAM." Tanong nya sa akin habang palabas kami.

"Hindi pa din." Malungkot kong sagot sa kanya.

"Maybe he's busy with his mom." Paliwanag nya ng makita nyang malungkot ako.

"I understand. I'm just afraid of the consequences Ade." Sabi ko sa kanya.

We dine in a restaurant and after that hinatid na nya ako sa apartment.

"If you need me, just call Faye." He said to me with assurance.

"Salamat Ade....I just don't know kung sino ang lalapitan ko." Sabi ko sa kanya.

"You did the right choice. By the way, if you need a new environment, open pa rin yung position for you." He said teasing me.

"Ade...please." Nakairap kong banta sa kanya.

"I'm just trying to make you smile Faye." He said smiling.

"Thank you. And please fix whatever issue you have with your wife." Payo ko sa kanya

"Sige na, baka saan pa yan mapunta." Pagtataboy nya sa akin.

"Ingat ka." I smile and wave goodbye.

My smile fade when I saw who's waiting at my door step. Ni hindi ko ma lang napansin ang kotse nya sa labas.

"Ran..." I said when I saw how mad he is.

"So, all this day...you were with him huh?" He said with sarcasm.

"Ran, nagpunta ako sa hospital kanina." Paliwanag ko sa kanya.

"Really?!" Nandun ako maghapon pero ni anino mo hindi ko nakita.

"I was there, you were with Chelsea and your father." I said to him.

"And you didn't bother to show up?" Galit nyang tanong sa akin.

"Ayokong makaistorbo." I said in a low voice. Ni hindi ko sya matingnan ng diretso.

"Fuck that!" Sigaw nya sa akin.

"I need you there Faye! I need you! pero nasaan ka! nandun ka kasama ang lalaking yun!" Sigaw nya sa akin.

"Ran, ayoko lang makaistorbo!" Sigaw ko na din.

"You know what?! you are so selfish! you are so selfish na hindi mo man lang ako naisip na yun ang oras na kailangan kita sa tabi ko! My mom got in that hospital because of me! And you?!!! you don't even care!" Ni hindi ko sya masagot. Hindi ako makapagsalita dahil nag uumpisa ng tumulo ang mga luha ko.

"Hindi ka pumunta dun kasi nakita mo kami ni Chelsea magkasama?! Ano nagseselos ka kasi nakita mo akong inaamo ni Chelsea! Well buti pa sya! buti pa sya  na  nakuha nyang sumugod sa hospital to be with me! To at least check if I'm okay or my mom's okay! E ikaw? nasaan ka? Nakikipagdate sa ibang lalake?!" Sigaw nya sa akin.

Hindi ko mapigilan na sampalin sya. Sinampal ko sya dahil paulit ulit na sya sa pananakit sa akin. Wala akong lakas para depensahan ang sarili ko. Alam kong nagulat sya sa ginawa ko. Tinitigan nya ako habang patuloy na nag uunahan ang luha sa mga  mata ko.

"Umalis ka na." Nasabi ko after ng mahabang katahimikan. 

I walked and open the door. Hindi ko alam kung susunod sya sa akin o aalis na sya. Diretso ako sa kwarto para mahiga sa kama. Hindi ko mapigilan mapahagulgol. Hindi nya alam kung gaano kasakit sa akin na makita syang inaalo ng iba. Ako,gusto ko ako ang gumawa nun sa kanya. Gustong gusto ko sya lapitan kanina. Pero paano ko gagawin yun kung hindi ko alam kung saan ako lulugar. Ako yung rason kung bakit sila nag away at nagkasakitan ng mommy nya. Ako yung dahilan kung bakit kailangan yang isugod sa hospital. Hindi ba nya naiisip na kung sinisisi nya ang sarili nya, mas ako, kasi ako naman ang punot dulo nito di ba?

Nagising akong mabigat ang katawan. Alam kong kailangan ko pa ring pumasok pagkatapos ng mga nangyari. Pero kagabi nakapagdecision na ako. Kailangan kong lumipat ng ibang trabaho.

I just fix myself at umalis papunta sa opisina.

My Tania is in her post when I entered the office.

"Faye, okay na daw si Mrs. Mendez." Panimula nya sa akin.

"Yes po." Nakangiti kong baling sa kanya.

"Are you okay? RAM is not yet here. Tumawag sya at sinabi na hindi muna sya pupunta dahil nasa hospital sya at magbabantay sa mommy nya." Sabi nya habang nakatingin sa akin.

"Okay po Ms. Tania." Sabi ko na lang at pumunta na sa mesa ko.

He didn't text me, after last night hindi na sya nagparamdam man lang. Did this mean he now choose to follow his mom. 

I need to submit a resignation letter as soon as possible. 

I was in the middle of encoding some files when I heard the door open at pumasok si RAM, nagkatinginan kami pero sya ang unang umiwas ng tingin. Diretso sya sa opisina nya at hindi man lang ako pinansin.

I think this is the right time para ibigay ang resignation letter ko.

Pumunta ako sa opisina nya at kumatok ng tatlong beses bago binuksan. I saw him sitting na parang may malalim na iniisip. Don't worry RAM, hindi ka na mahihirapan ngayon.

"Sorry to disturb you pero I just wanna give you this." I said and put down the letter in his table.

He just eyed the folded paper at sighed.

I saw the pain in his eyes. I saw the sorrow and it hurt me so much.

I saw him laughed but it didn't reached  his eyes.

"Always Faye! always run in times of trouble." He said in sarcasm.

Mukhang hindi ko na kailangan ipaliwanag kung ano ang nakasulat sa papel na yun. Alam na alam na nya yun.

"That's irrevocable. Thanks for everything by the way" I said at tumayo na para umalis. I was about to open the door when I hear him shout.

"Fine!leave me! Leave me for that asshole! Tama lang talaga si Chelsea! all this time! All this time that I'm fighting for us?!  It's not worth it! it's really not!!" He shouted that make me stand still.

Napapikit ako at napakapit sa door knob. My heart aches so much, but I already made up my mind. No more turning back Faye. No more turning back, and my heart died.