SONSUZUM OL #Wattys2017

10-YIKIM

Yıldırım olmaz olamaz oturmuş yerde deli gibi sallanmaya başladım gözüm hiçbirşey hiç kimseyi görmüyor denizin ortasında cayır cayır yanan yat dişin da kör olmuş gibiyim lütfen olmasın diye dua etmekten başka ne gelir ki elimden? Ya Yıldırımsa ben buna dayanamam önce babam Sonra Yıldırım peki oysa içimdeki sıkıntı gitmek bilmezken nefesim kesildi gibi hissediyorum
Karındakı kelebekler yok oldugunu hissediyor gibiyim Yıldırım benim herşeyim ya giderse daha çocuk bile yapmadık bir parçamız yokken dalgıçlar sudan cıkınca düşüncelerim beni terk etti ve sadece oraya odaklandım

Ağır cekim oraya doğru yürümeye başladım korkuyorum hemde gibi peki bu kalbimde ki sızı ne? Neden sol yanım bu denli ağrıyor kelebeklerim de beni terk etti

Adımlarımı yavaşlatip yerse yatan o beden doğru yürümeye başladım yaklaştıkça ellerimin titremesi de artmaya başladı sonun da görüş acıma Yıldırım girdi yüzü gözü bedeni yarı yanık halde orda öyle boş gözlerle yatıyor

Yavaşça yanına oturdum yüzünü o siyah külden kurtarmak istedim ve yavaş yavaş silmeye başladım göz yaşlarim yanklarini islatmaya başlamıştı bile sessiz ağlayaşim birden çığlığa dönüştü yırdırımı kuçagima cekip titemeyerek bağırarak ağlamaya devam ettim

Gitme gitme gidemezsin nolur yalvarırım gözünü aççççç YILDIRIMMMM

bırakma gitme naparim ben sensiz gitme gitme derin nefes aldim ve son hatırladığım son nefesime kadar YILDIRIM diye çığlık attığım

'korkma ben seni bekliyor olucam mutlu ol  mutlu ol sevgilim sakın ağlama eğer ağlarsan beni üzersin, senin gülüşüne aşığım yüzün hep gülsün her ziyaretime geldiğin de göz yaşınla değil gülücüğünle gel

Yıldırım senmisin gitmedim dimi? Gidemezsin hep gülerim ama nolur gitme beni de al beraber gidelim lütfen ömrüm lütfen beni de al

Ağır çekimle bana doğru gelmeye başladı heryer aydınlık yemyeşil kırmızı güller var heryer de  insan burda cıkmak istemez Yıldırım bana doğru gelmeye başladi ve tam karşim da durdu elini uzattı ama tutamadım güldü en içten şekil de

Üzülme mutlu ol ben her zaman yanında olacağim bana gelmeye Çalışma seni seviyorum birden hızla uzaklaştı benden

Olduğun yere düşüp kaldım sessiz bir şekilde de döktüm tüm acımı yeşilliklerle huzur bulduğum bu dünyaya '

Derin bir nefesle attim gözlerimi bu lanet kokudan hastane olduğumu anlamak zor olmadı Yıldırım birden ayağa kalkınca kolunda kı serum canımı yakmıştı ama umursamadan iğneyi cıkardım ve ayakkabılarımı giymeye başladım Yıldırım oradayken ben hastane köşelerin de duramazdım tam kapıdan cıkarken o adam cıktı karşıma evde kavga cıkınca arkasını almaya gelen o ser yapılı adam birden kapıyı kapatıp beni odaya soktu ben ne oldugunu anlamadan boş gözlerle adama bakmaya devam ettim

-Lütfen yatağa dönün bu şekil de dışarıya çıkmanız uygun olmaz buda kimdi ve bana hangi hakla emir verebiliyor du

-Kim olduğunu bilmiyorum öğrenmekte istemiyorum cekil kocamı görmeye gidicem dedim ve adamı kenara itip kapıdan cıktım ruh hastası kendimi ne sanıyordu kı bana böyle şeyler diyordu

Hemen hastanenin morguna inip yıldırımı görmem gerek yoksa kafayı yıycem birsen yürürken adımlarım yavaşladı ve aklıma rüyam geldi  Gelme dedi seni seviyorum, her yanıma geldiğin de ağlama gül ben senin gülüşünü seviyorum dedi bana veda etmişti bana sonkez veda etti bem daha ona doyamadan bana veda etti olduğum yere çöküp titreyerek ağlamaya başladım gene, bir terkediş daha bir veda daha kaldırmam dayanamam napicam peki ben cıldırmış gibi saçlarımı yolmaya başladım lanet kırızler den biri daha geliyordu çığlık atmaya titremeye ve kasılmaya başladım ve o sıra da birinin beni kucağına aldigini hissettim burnuma gelen koku ise tanıdık degildi gene gözlerimi yummak zorun da kaldım

Ne kadar süredir bu odadayim biliyordum ama uyumaktan heryerim cekmişti bu sefer gözlerimi acınca kardeşim ve annem karşimdaydı anne diye cılız bir ses döküldü dudaklarım dan annem yavaş adımlarla yanıma geldi gelmesiyle ağlamaya başladım

-Üzülme kızım buda bir imtihan bir ders böyle yaparsan kendine zarar verirsin desi annem

-daha babamin acısı tazeyken bunu nasil kaldırırım nasil başa cıkarım anne ben onu şimdiden özledim annemmm ben naparim he naparim o ben...i o beni özler dedim hıçkırıklarımın arasin dan

-Yaparsın yapmalısın biz hep yanındayız kızım lütfen böyle yapma dık durmak zorundasın

-Beni yıldırıma götürün sonkez görmek istiyorum dedim annem sadece kafa sallamakla yetindi bu sefer daha yavaş bir şekil de morga gitmeye başladım hee adım attığım da kalbımın bir parçası yere düşüyor her adım attım da karnındakı kelebekler den bir tanesi daha ölüyor, yaklaştıkça gözlerim daha da bulanık görmeye başladi sakın olmam gerek ağlamak bana yasak ne demişti Yıldırım 'Senin gülüşüne aşığım yüzün hep gülsün'

Bunu hatırlayarak düşen iki damlayi hemen sıldım ve derin bir nefes alarak kapıyı actim

Yorum ve oy vermeyi unutmayın lütfen iyi. Kötü her yoruma acığımm

Okuyucularım çok az evet ama ben sizi şimdiden seviyorum kitabı önermeyi unutmayın lütfen

Bölümü sevdiyseniz ne mutlu bana😊❤