Zombie Ziel #2: Sterfelijk gezield

H 2 - Neff

Neff had nooit geloofd in liefde op het eerste gezicht. "Bullshit. Hoe kun je nu verliefd worden op iemand als je niet wist hoe die persoon echt is?" Dat was wat hij altijd dacht. Tot het moment dat hij Mel ontmoette.

Het was een maand geleden dat hij haar voor het eerst gezien had. Ricky's groep viel het gebouw waar hij met andere zombies leefden, als proefkonijnen van de gestoorde professor Antoine, binnen. Hij en Joey liepen tegen Ricky en Mel op en hij was meteen in de ban genomen door haar schoonheid. Haar wilde bos vuurrode krullen vielen in contrast met haar mooie groene ogen, en de sproetjes die over haar hele gezicht verspreid lagen, maakten haar schattig. Haar gespierde lichaam en ronde vormen maakten het plaatje compleet, maar wat hij het meest in haar waardeerde, was hoe ze met iedereen omging; altijd vriendelijk en behulpzaam.

Toen hij zich aansloot bij de hechte vriendengroep, had hij gehoopt dat ze samen iets zouden kunnen starten. Hij besefte wel dat die kans klein was, maar hij wou het toch proberen.

En toen viel ze voor de charmes van de dappere Mike. Hij was woedend geweest, maar niet op Mel, noch op Mike (oké, misschien  wel een beetje, maar dat is niet belangrijk). Hij was boos geweest op zichzelf omdat hij niet harder voor haar gevochten had.

Hij had haar hints gestuurd, altijd te hulp geschoten en haar zijn grootste glimlachen gestuurd, maar ze had geen oog voor hem. Zijn hard, dat al in 100 stukjes gebroken was nadat zij en Mike hadden aangekondigd dat ze een relatie hadden, brak in 1000 extra stukjes toen ze naar hem toe kwam en hem bedankte om "Zo een goede vriend te zijn geweest".

Bijna had Neff het overwogen weg te lopen. Ze had het door gehad, dat hij zo verliefd op haar was. Dat was het ergste van al. Elke keer als ze hem passeerde, alleen of hand in hand met Mike, keek hij gegeneerd weg. Hoe kon hij toch ook zo dom geweest zijn om te denken dat Mel ook maar iets in hem gezien zou hebben?! Natuurlijk heeft ze voor Mike gekozen! Mike kent ze al maanden. Hem kent ze nog maar net een maand.

"Neff?" Het was haar stem, dat hoorde hij meteen. Snel dook hij wat dieper in het water van de brede rivier zodat alleen nog zijn borst te zien was. Mel hapte naar adem en draaide zich snel om.
"Sorry", stammelde ze. "Ik wist niet dat je, eh, je stond te wassen."

"Het geeft niet", stelde hij haar gerust, en was opgelucht dat zijn stem kalmer klonk dan hij werkelijk was.

"Mooi. Ik moest je roepen van Sindey. Het eten is klaar."

"Zeg haar maar dat ik eraan kom", zei hij. Mel knikte en draaide zich weer om.

Zuchtend keek Neff haar na, tot de grote heg die de rivier van het weiland afscheidde hem het zicht ontnam.

Snel droogde Neff zich af en trok nieuwe kleren aan, waarna hij zich ook terug naar het kamp begaf.

Hun geïmproviseerd kamp bestond uit twee caravans waarover een grote doek gespannen was die schaduw en beschutting bood. Tussen de caravans lagen slaapzakken, verspreid rond een kampvuur dat opgebrand was.ernaast stond een grote, plastieken tafel met 13 stoelen.

De groep had zich al rond de tafel verzameld en waar normaal altijd grote kookpotten stonden, was de tafel nu gedenkt met twee metalen bokalen. Neff installeerde zich op de laatste vrije stoel.

"Wat schaft de pot vandaag, Sindey?", vroeg Kyle. Sidney, die altijd heel verlegen en stil was, haalde het deksel van de potten af.

"Salade met kip, tomaten, bloed, en arm", zei ze zacht.

Na het eten vertrokken Sander, Stephan, Mike en Lucas naar de rivier, gingen Jake en Kyle de afwas doen en Mike en Milo gingen jagen. Ricky installeerde zich om te gaan slapen en de rest ging rond het kampvuur zitten praten.

Neff daarintegen zonderde zich af en ging onder de sterrenhemel in het gras liggen. Terwijl hij de sterren telde, dacht hij aan het meisje met de rode krullen en groene ogen waar hij al een maand lang verliefd op is. Het was Kyle die hem uit zijn gedachten haalde.

"Neff, heb je even?" De jongeman duwde zich recht zodat het makkelijker was om met de leider te praten. "Sindey zou wat spullen nodig hebben voor het eten. Ik dacht jou en Mel met haar mee te sturen."

"Nee!", wilde hij schreeuwen, maar hij hield zich in. Niemand in het kamp wist dat hij verliefd was op Mel, en dat ze zijn hart gebroken had door voor Mike te kiezen in plaats van voor hem. Hij had het nooit iemand verteld (waarom zou hij?) en dat wou hij ook niet. Maar hij had ook geen zin om met Mel alleen te gaan, ook al was Sindey erbij.

"Kan iemand anders niet gaan?", vroeg hij zacht. Kyle keek hem raar aan.

"Nee, de jongens zijn zich gaan wassen, dus tegen dat ze terug zijn zal het al te laat worden. Ik wil dat jullie voor zonsopgang terug zijn. En Ricky slaapt."

"En Hermelien?"

"Ze is 5, Neff. Ik ga haar echt niet met Mel meesturen. Ze zal alleen zichzelf, Sindey én Mel in gevaar brengen."

Neff kon zichzelf wel slaan. Natuurlijk kon Hermelien niet mee! Zuchtend knikte hij. "Ik kom zo."

Kyle bleef nog even staan en keek bezorgd op zijn vriend neer, maar die negeerde hem. Hij wist dat er iets gaande was, en dat Mel er een deel van uitmaakte, maar Neff was duidelijk niet van plan erover te praten. Uiteindelijk waren het ook niet zijn zaken. "De spullen staan al klaar. Ik ga Mel inlichten." En zo beende hij weer weg en was Neff weer alleen. Toen hij terugliep naar de caravans botste hij bijna tegen Sindey op.

"Ah, daar ben je dan. Er is een grote supermarkt op een twintigtal​ minuutjes lopen van hier. De eigenaars hebben hem verlaten, dus we kunnen er ongestoord alles gaan halen wat we nodig hebben. Ik heb een lijst gemaakt met alles wat we moet hebben." Ze gaf hem het lijstje en verdween weer.

Voor een moment bleef Neff naar de plaats kijken waar het schuwe meisje net nog gestaan had. Soms verbaasde hij zich over hoe ze zich zo onzichtbaar kon maken voor iedereen.

Hij schudde even zijn hoofd om alle gedachten te laten verdwijnen en liep naar de vuurkorf. Mel was er al, maar ze stond met haar rug naar hem toe naar het vuur te kijken. Hij kuchte eens en raapte de overgebleven zak op. Geschrokken draaide Mel zich om.

"Oh jij bent het", zei ze neutraal. Er ging een steek door zijn hart. Geen "hallo" dus.

"Ja, ik ben het." Hij draaide zich van haar af en liet zijn schouders zakken.

Mel keek hem droevig aan. Ze had al meteen spijt dat ze zo afstandelijk had gereageerd. Ze zuchtte en liep naar hem toe. Toen ze naast hem stond hield ze halt. Hun armen raakten elkaar.

"Neff, het spijt me." Hij draaide zijn gezicht boos naar haar om.

"Voor wat?" zijn stem klonk vijandiger dan Neff gewild had en hij verzachtte zijn blik.

"Ik...", begon ze, maar zweeg weer. 

"Laat zitten", zei hij uiteindelijk en was opgelucht toen Sindey aan kwam lopen.

"Klaar?" Hij knikte en het drietal vertrok.

A/n:
Zoals beloofd een hoofdstuk op zondag :) Het is wel laat, maar beter laat dan nooit, haha.

Als jullie ergens foutjes zien staan in de tekst die ik over het hoofd gezien heb, laat dan gerust iets achter.

En dan natuurlijk niet vergeten; likes en comments zijn altijd welkom :')