How To Fool On Him

{9}

Έφθασαν στο παρτυ και ήδη ηταν γεμάτο. Υπήρχε πολύς κόσμος και πολλοί ηταν αυτοί που είχαν καταφέρει να μεθυσει απο τώρα. Τις σκέψεις της διέκοψε η Μαρίνα.

''Παμε για ενα ποτό, γυρναμε σε λίγο."

Εγνεψε καταφατικα.

Δε τη πειραξε καθόλου.

Σήμερα ήθελε να μείνει μόνη..Αν δεν ηταν οι κολλητες της δε θα βρισκόταν  καν σε αυτο το ανοητο παρτυ.

Ποιος να το λεγε ..

Αυτη που λατρευε κατι τετοια.

Σήμερα όμως,αυτη τη συγκεκριμένη ημέρα ηθελε να ειναι μόνη της.

Για να μπορεί να τον φέρει στη μνήμη της.

Για να κατάφερει να θυμηθει με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά του.

Εκείνο το προσωπακι που ειχε λατρεψει απ την πρώτη στιγμή που τον είδε.

Το κολλητο της.

Είχε φύγει αρκετά μακριά απο το θόρυβο και τη φασαρια,μακριά απ όλους.

Ηταν σε έναν κήπο,που ουτε η ίδια ήξερε πως ειχε φτάσει εκεί.

Φαίνεται πως τα πόδια της λειτούργησαν χωρις να δώσει η ίδια την εντολή.

Στήριξε τα χέρια της στο πρόσωπο της και άρχισε να κλαιει.

Ποιος θα την ακούγε αλλωστε;

Άκουσε φωνές πίσω της και κατάλαβε οτι 2 αγορια ηταν εκεί κοντά και απ οτι φαίνεται μάλωναν.

Πλησίασε και μπόρεσε να διακρίνει εναν απ αυτούς.

Κα οπως το περιμενλνε ηταν ο Σταυρος.

Τον ακούγεται να φωνάζει στον άλλο και δεν την ενοιξε καν να παρακολουθήσει τη συζητηση τους.

Ουτε τι στοίχημα,ούτε τίποτα,τίποτα δεν ηταν σημαντικο τώρα.

Εφόσον εκείνος δε την ειχε δει ακόμα καλύτερα για κεινη.

Αυτή τη στιγμή στο μυαλο της δεν ειχε ουτε τα κορίτσια ουτε το ποσο θα θυμωναν οταν καταλαβαιναν οτι είχε φύγει.

Ήθελε απλά να μείνει μόνη.

Και αυτό θα έκανε.

Βγήκε εξω απ το κτήριο που γινόταν το πάρτυ και πήγε στη θάλασσα.

Μπορεί να ηταν βράδυ, μπορεί να  ηταν μόνη αλλα ποσος την ενδιεφερε.

Εκεί μπορούσε να αφήσει τα δάκρυα της ελεύθερα και να ξέρει οτι δε θα χρειαστει να φοβαται μήπως  την δει κανεις.

Μονο αυτη,και τα συναισθήματα της.

Γιατι ειναι πολυ δύσκολο να  χανεις έναν δικο σου άνθρωπο και ιδιαίτερα αν είναι κάποιος που αγαπάς και νοιαζεσαι.

Τότε,ποναει πολυ περισσότερο.

Ποναει τόσο που θέλεις να ουρλιαξεις απο το πόνο μπας  κ μειωθεί λιγάκι και καταφερεις να διωξεις κατι απ ολα αυτά.

Πέρασαν ώρες μεχρι που αποφάσισε να φύγει.

Όταν συνηδιτοποιησε την ωρα καταλαβε οτι είχε ξημερωσει.

Τωρα έπρεπε να γυρίσει πίσω και να γίνει το κορίτσι που ηταν παντα.

Μπορεί η Ξένια και η Μαρίνα να ηταν οι κολλητες της αλλα παρολα αυτά δεν τους είχε μιλήσει για αυτο.

Γιατι  σημερα  πέθανε ενα άτομο τόσο σημαντικό για κεινη το οποίο παντα, για όλη της τη ζωή θα κατειχε μια σημαντική θέση στη καρδιά της.

Είχε αποφασίσει να το κρατήσει για τον εαυτο της.

Λενε οτι οταν μοιραζεσαι αυτο που νιωθεις και το βγαζεις απο μέσα σου σε κανει να νιωσεις καλύτερα,να νιωσεις ελεύθερος, απελευθερωμενος.

Αυτό δεν ισχυε για κεινη.

Δεν ήθελε να το μοιράστει.

Ήθελε να  το θυμάται μονο οταν θέλει εκείνη και τίποτα παραπάνω.

Εγωιστικο;

Ίσως.

Αλλα αυτό πίστευε και με αυτόν τον τρόπο επραττε.

Αυτο ηταν το μονο και μοναδικό πράγμα που εκρυβε απ τις κολλητες της.

Και δεν επρόκειτο να ξανακρατησει τίποτα άλλο για τον εαυτό της.

Τίποτε εκτός απ αυτο....

_____________________________________________________________________________________

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Ξέρω οτι οι περισσότερες περιμενατε να γίνει κατι μεταξύ τους οπως συχνά συμβαίνει στα παρτυ,αλλα ωστόσο εδώ δε συνεβει κατι τέτοιο.

Πολλά φιλια.💙