Go To Sleep [#GTS]

Κεφάλαιο 4: «Ένας Jeff και ένα μαχαίρι μας κάνουν φόνο»

Κεφάλαιο 4: «Ένας Jeff και ένα μαχαίρι μας κάνουν φόνο».

Ξαπλώνει πίσω στο δέντρο και κοιτάει το φεγγάρι μέσα από ένα άνοιγμα των κλαδιών. Κλείνει τα μάτια και αναστενάζει αργά. Περιμένει κάποιον τολμηρό να αποδείξει ότι αυτό το δάσος είναι ακίνδυνο και να τον σκοτώσει. Είναι σίγουρος ότι όλο και κάποιος θα εμφανιστεί, γι'αυτό δεν πάει στην πόλη.

Καρφώνει το μαχαίρι στο έδαφος και εφόσον το χιόνι έχει λιώσει πάνω του, είναι υγρό και απαλό. Κοιτάει τα νύχια του βαριεστημένα και ύστερα ακουμπά το κεφάλι του πίσω στον κορμό του δέντρου. Κλείνει τα μάτια για να χαλαρώσει και πρώτο πράγμα σκέφτεται την Rachel.

Γιατί δεν σκοτώνεις αυτήν, αναρωτιέται με τον εαυτό του και χαμογελά πλάγια.

Αυτό το κορίτσι είναι μοναδικό για εκείνον. Έχει δει τόσους και τόσους ανθρώπους με τα χρόνια, αλλά κάποιον σαν εκείνη ποτέ. Το θεωρεί περίεργο που δεν ξέρει να αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα, αλλά αυτό εξηγεί το γεγονός ότι δεν αντιδρά ποτέ στον φόβο που προσπαθεί να της προκαλέσει ή στο ότι πέθανε ένας άνθρωπος της.

«Jeff, έχω ακούσει ότι συχνάζουν περίεργοι εδώ», ακούει την φωνή μιας κοπέλας μέσα από τους θάμνους.

Αρπάζει το μαχαίρι του και με τεράστια ταχύτητα καταφέρνει να σκαρφαλώσει το δέντρο. Ανεβαίνει αρκετά ψηλά για να μην τον δουν τα επόμενα θύματα του και κάθεται στο κλαδί χαλαρός. Δεν ξαφνιάζεται που θα πρέπει να σκοτώσει κάποιον συνονόματο του. Το έχει κάνει τόσες φορές στο παρελθόν.

«Stacy, δεν βοηθάει καθόλου η γαμημένη γκρίνια σου», παραπονιέται ο άλλος και τους βλέπει ενώ προσπαθούν να διώξουν κάτι φύλλα από μπροστά τους.

«Θες να τα πω όλα στην μαμά και στον μπαμπά ότι μας έφερες εδώ εξαιτίας ενός ηλίθιου στοιχήματος που έχασες;» τον εκβιάζει η κοπελιά και αυτός σταματά για να στριφογυρίσει τα μάτια του.

«Δεν πας να τους πεις να σου αλλάξουν και την πάνα, μωρό;» σαρκάζεται το αγόρι και σταματούν μπροστά από το δέντρο που κρύβεται ο Jeff. Ο δολοφόνος βέβαια.

«Είσαι παλιομαλάκας, Jeff», γρυλίζει η-προφανώς-αδελφή του και ακουμπά την πλάτη της στον κορμό του δέντρου. «Τώρα τι; Μην μου πεις ότι χαθήκαμε».

«Ωχου, σκάσε λίγο. Κατάντησες πολύ ενοχλητική», επαναστατεί αυτός και κοιτά το τηλέφωνο του, καθώς η Stacy παίζει με τον φακό που κρατά στα χέρια της.