ความเจ็บปวดที่กำลังกัดกร่อนจิตใจอยู่นี้มันช่างหนักหนาเหลือเกิน เป็นความเจ็บปวดที่นานวันยิ่งแทรกซึมลึกเข้าไปในหัวใจทุกวินาทีที่เราได้ใกล้ชิดกัน แต่บางครั้งความเจ็บปวดเหล่านั้นกลับหอมหวานในคราเดียวกัน หากจะมีทางไหนที่พอจะคลายความเจ็บปวดให้ทุเลาลงได้เธอยินดีที่จะทำ
ว่ากันว่าหากชอบใครแล้วให้บอกเขาไป แต่มันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอคนนี้ ทางเดียวที่เธอมี คือเก็บรักไว้ในใจ เก็บเอาไว้กลายเป็นความทรงจำ ผ่านตัวอักษรนับพันคำ ถูกผนึกเก็บไว้เป็นอย่างดี
ฉบับแล้วฉบับเล่า จดหมายที่เขียนไว้แต่ไม่เคยได้ส่งไป....
ถึง.......ตัวเล็กคนดีของดาวิ
คิดถึงนะคะคนดี...เป็นครั้งแรกที่เราห่างกันนานขนาดนี้ เวลาที่ล่วงเลยผ่านแม้จะเพียงสัปดาห์ แต่ฉันกลับรู้สึกราวกับนานเป็นปี คิดถึงมากกว่าครั้งไหนๆ ที่เราเคยจากกัน
ถ้าหากซื่อสัตย์กับตัวเอง ฉันคิดว่าฉันจะไม่มีคิดถึงเธอแล้ว จะไม่คิดถึงรอยยิ้มอบอุ่นยามที่เธอส่งมาให้ จะไม่คิดถึงน้ำเสียงออดอ้อนเวลาเธอขัดใจ แต่รู้อะไรไหม ฉันไม่เคยทำได้เลย
ฉันได้แต่หวังว่าสักวัน ฉันจะกล้าส่งสิ่งที่ฉันกำลังเขียนอยู่นี้ให้เธอได้อ่าน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะคิด ถ้าเธอได้อ่านมันแล้ว เธอจะหัวเราะฉันไหม เธอจะโกรธฉันหรือเปล่า จะคิดยังไงถ้าผู้หญิงที่เธอเรียกว่าเพื่อนมากกว่า 6 ปี ผู้หญิงที่เธอนอนร่วมเตียง ร้องไห้ไปกับเธอยามไม่มีใคร กำลังตกหลุมรักเธอ เธอจะเชื่อฉันไหมละ
ก็คงไม่ ฉันก็ว่างั้นแหละ เราต่างเป็นผู้หญิง จะให้ฉันเดินไปบอกรักเธอหรอ มันคงไม่ง่าย
ฉันคงไม่ทำอะไรไปมากกว่านี้หรอก เพราะฉันเองก็ไม่รู้ว่าควรทำยังไงเหมือนกัน เธอกับฉันเราเป็นเพื่อนกัน และฉันไม่อยากเสียเธอไป บางทีฟ้าคงสร้างให้เราเกิดมาเป็นแค่เพื่อนกัน แค่นั้นจริงๆ
เธอคงแปลกใจและสงสัยใช่ไหม ว่าทำไมหลังๆ มานี้ฉันไปหาเธอน้อยลง ฉันไม่ได้เบื่อหรือโกรธเธอหรอกนะ ฉันแค่ไม่อยากให้อึดอัดกับการกระทำของฉัน เพราะทุกครั้งที่ฉันใกล้เธอคราใด มักจะเผลอใจอยากกอดเธอทุกครั้งไป ยิ่งหลับฝันฉันยิ่งเห็นแต่ภาพเธอ อยากกอด อยากหอมแก้ม อยากกุมมือเธอไว้ไม่ปล่อยไปไหน อยากให้ทุกๆ วันเป็นวันที่เราได้อยู่ด้วยกัน อยากให้เธอกับฉันมีกันและกันตลอดไป เพียงแค่เธอปล่อยให้ฉันได้รัก ได้ดูแลเธอ ฉันคนนี้จะรักและดูแลเธอให้ดีกว่าคนไหนๆ
แต่ฉันรู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะเธอจะไม่มีวันได้รับรู้ เธอรู้ไหมใครๆ ต่างก็บอกว่า ชอบใครแล้วก็แค่บอกไป จะไปยากอะไร แต่พวกเขาเหล่านั้นไม่รู้หรอกว่า ความง่ายที่เขาพูดกันนั้นมีความเสี่ยงมากมายซ่อนอยู่ มีความเสี่ยงมากมายถ้าหากฉันเผลอใจบอกเธอไป และสุดท้ายฉันอาจจะสูญเสียเธอไปไม่มีวันได้กลับคืนมา ฉันยอมเจ็บปวดเพื่อนแลกกับการที่ยังมีอยู่ในชีวิตฉันนะ
ฉันพยายามหักห้ามใจตั้งหลายครั้ง แต่ทุกครั้งที่เราใกล้กัน เธอเปรียบดั่งขั้วแม่เหล็กที่ดึงดูดฉันเรื่อยมา ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่ฉันอยากจะละสายตาไปจากเธอ ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่ไม่อยากเห็นรอยยิ้มของเธอ ฉันอยากครอบครองทุกอย่างที่เป็นเธอ
จำคืนนั้นได้ไหม งานวันเกิดพี่เกล้าที่ฉันเผลอดื่มไวน์มากไปหน่อย แล้วเธอก็มาชวนไปเต้นรำ เราเต้นกันสักพักเธอขยับเข้ามาใกล้ฉัน วินาทีฉันในหัวของฉันว่สงเปล่าไปหมด สายตาของฉันมองเห็นอย่างเดียวคือ ริมฝีปากเธอ ฉันอยากสัมผัส อยากลิ้มรส ริมฝีปากนวลของเธอ
เห็นหรือยังว่าทำไมฉันถึงไม่กล้าบอกเธอ เธอคงจะรังเกียจฉัน
ใบเฟิร์น.... เธอรู้อะไรไหม เธอเป็นผู้หญิงคนแรกและคนเดียวที่ฉันอยากใช้เวลาทุกวินาทีด้วย ชื่อของเธอทำให้ฉันอบอุ่นใจทุกครั้งที่ได้ยิน เสียงหัวเราะของเธอทำให้หัวใจของฉันเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ ทุกอย่างที่เป็นเธอทำให้อยากเก็บมันไว้แต่เพียงผู้เดียว
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าฉันเริ่มรักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ ตกหลุมรักเธอตั้งแต่ตอนไหน ไม่รู้ว่าทำไมต้องเป็นเธอ ฉันควรจะหยุดความรู้สึกนี้ยังไงดี
Forever yours.
To be continue......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
You are mine but I will never be your.........ฝากรัก จากใจ
Hayran Kurguความรัก ควรจะเป็นสิ่งสวยงาม ไม่ใช่ทรมานไม่สิ้นสุดอย่างนี้ เธอกับฉันเป็นเพื่อนกันนานเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น สำหรับฉัน เธอคือทุกสิ่ง แต่ในความเป็นจริง เราเป็นเพียงแค่เพื่อนกัน ต่อให้ฉันรักเธอมากเพียงไหน เธอจะไม่มีวันได้รับรู้
