- თავი 7 -

94 7 0
                                    

სიმართლე გითხრათ გული არც მტკენია. მიჩვეული ვიყავი იმედგაცრუებას. ნელ­-ნელა

ვაცნობიერებდი რომ ამ წყეულ სკამს ვერასდროს მოვშორდებოდი.

­ექიმო კიდევ ერთი ოპერაციის გაკეთება როდის შეიძლება?

თოკოს ხმაში იმედგაცრუება იგრძნობოდა. მე ხომ მისი ცოლი არ გავხდებოდი, არასდროს

­დავიღალე..... გესმით? დავიღალე. აღარ მინდა ამდენი ოპერაცია, აღარ მინდა ამდენი

იმედგაცრუება. შეეგუეთ იმას რომ ვერასდროს გავივლი და საერთოდ დამღალეთ უკვე.

­მომისმინე ანი შენც ხომ იცი რომ ჩემთვის მნიშვნელობა არ აქვს რა მდგომარეობაში იქნები გთხოვ

გამომყევი ცოლად თორნიკე შენ არ გესმის რომ მე ვერასდროს გავივლი, ვერც ბავშვს გავაჩენ. ჩემი ძიძობა გინდა? თუ ასე ძალიან გინდა ვინმეს მოუარო ადექი და ძაღლი იყიდე. მორჩეს ოპერაციებზე და დაქორწინებაზე საუბარი. როგორც ვხედავ არცერთი არ მოხდება არასდროს

თორნიკე ცოტა ხანი გაბრაზებული მიყურებდა, შემდეგ სწრაფად წამოდგა და ოთახიდან გავიდა. ვერ ვიტან ამ დრამებს. როგორ დავიღალე რომ იცოდეთ, როგორ.... ხანდახან მინდა რომ უბრალოდ ავდგე და თავი მოვიკლა. მაგრამ ეს ყველაზე დიდი სისულელე იქნებოდა ჩემს ისედაც სულელურ ცხოვრებაში.

­მოკლედ ახლა ანის დასვენება სჭირდება, აქედან დაახლოებით ორ კვირაში გაგწერთ. ფსიქოლოგის კონსულტაციასაც დაგინიშნავ.

ისევ მარტო დამტოვეს ჩემს ფიქრებთან. საშინელებაა მხოლოდ ერთხელ იბადებოდე და ისიც ეტლზე ჯდომაში გაატარო. მერჩივნა მეც მობმკვდარიყავი. ასეთ ცხოვრებას რა აზრი აქვს ვერ ვხვდები?

საერთოდ რატომ შევხვდი თოკოს და საბას? რატომ? რატომ უნდა დავუნგრიო ცხოვრება ორივეს?

პალატის კარები გაიღო და ოთახში ეკა შემოვიდა

­ანა როგორ ხარ?

სიყვარული? ის ხომ ბრმააWhere stories live. Discover now