Mezarlık

40 8 13
                                    

   Saat 12:30 arkadaşımın evindeyim. Film seyrediyoruz korku filmi, filmin bitmesime 15 dk kaldı. Ben :
-Saat geç oldu bilirsin zaten evim buradan uzak  yarım saatlik yol gidecem daha şimdiden kalkmalıyım bence .
-Evet haklısın
-Haydi görüşürüz
-Görüşürüz tatlım
   Ayağa kalktık çantamı aldım ayakkabımı giyip kapıya yöneldim yine görüşürüz deyip birbirimize sarıldık.

  Asansörün düğmesine bastım içimde garip bir duygu vardı. Neyse bindim asansöre 0 sayısına bastım.

  Dışarı çıktım arabaya bindim yola çıktım biraz ilerlemiştim arabadan garip sesler geliyodu umursamadım ama galiba yanlış yola girmiştim arkadaşıma daha 3. defa gelişimdi ilerledim belki ana yola çıkabilirdim araba biran yavaşladı bir kaç dakika sonra durdu arabadan inip kaportayı açtım bu işlerden anlamazdım ama bir bakayım dedim.

  Biraz baktım ama bende etki sıfırdı anlamamamıştım sonra arkama döndüm biraz ilerde 2 tane siyah kocaman köpek vardı. Farkettirmeden arabaya bindim biraz bekledim telefonu elime aldım şarjım %3 tü zaten telefonda çekmiyordu. Köpeklere baktım orada yoktular çantamı aldım arabadan indim belki bir tamirci bulurum diye ilerledim.

İleride bir kaç adam vardı korkuyla onlara doğru yaklaştım
Bana biri
-Yol çalışması var başka bir yerden geçebilirsiniz karşıya. Dedi
-Peki arabam bozuldu da
- Bu yolun karşısında tamirci var ama bu yoldan geçemezsiniz şurada mezarlık var ordan geçerseniz tamirciye ulaşabilirsiniz.
-Tamam teşekkürler .dedim

  Biraz ilerledim arabanın oraya ben mezarlıktan zaten korkardım.Ama başka çarem yoktu mezarlığa doğru ilerledim kapıdan içeri girdim...

Yavaş yavaş ilerlemeye başladım çok korkuyordum of korku filmi izlemez olsaydım.
Etrafıma baka baka ilerliyordum,bir yandan da mezar taşlarında yazan yazıları okuyordum.

Sonunda kapıya yaklaştım. Ama korkum geçmemişti.kapıdan çıktım.Evet tamirci dükkanı oradaydı. İçeri sessizce girdim.Kafesin içinde bir karga vardı. Bana bakıyordu sonra bir an ses çıkarmaya başladı ardından içeriye bir gözü olmayan elinde fincanla bir adam geldi.
Adam
-Buyrun.dedi buruk bir sesle
-Arabam az ileride bozuldu şuradaki adamlar buranın bir tamirci olduğunu söyledi.
-Evet, ama buraya gelmekle yanlışlık yaptın!
-Iyide neden?
-Burası başta bir tamirci değildi yıllar önce burada bir kadın oturuyordu burası onun eviydi tek başına yaşıyordu. Herkes o evden korkuyordu bende...
Bundan 3 yıl önce o evden büyük bir çığlık koptu bir kaç ay boyunca kadından hiç ses gelmedi. Millet merak etmeye başladı bir kaç kişi içeri girdi, ama girmeleriyle çıkmaları bir oldu. Bize kadının ölmüş olduğunu söylediler. O olaydan sonra herkesin dilinde bu ev "lanetli" olarak anıldı. Ben biraz ileride ki dükkanda tamirciydim ama dükkanın kirasını ödeyemeyince atıldım tek çarem bu evi dükkana çevirmekti ama pişman değilim.

+Ama insanların bu evden korktuğunu söyledin nasıl para kazanıyorsun?

-İşte buraya hikayeden haberi olmayanlar geliyor Senin Gibi!

Bir an yutkundum bu adam burada kafayı yemişti.

+Peki o kızın cesedi nerede?

-Hemen şurada ki mezarlık!
İnsanlar onu gömmeye korktular oraya direk bıraktılar herkes onun hala canlı olduğunu söylüyor.

Ama orası benim geldiğim mezarlıktı en iyisi buradan gitmekti ama arabam bozuktu

+Arabamı ne kadar sürede tamir edebilirsiniz?

-Önce arabaya bakayım ona göre söylerim.

+Tamam gelin az ilerde mezarlığın karşısında

Ilerledik, ama mezarın içinden adamda korkuyora benziyordu.
Ama bence ben ondan daha çok korkuyordum.Acaba adam ne zaman emekli olur baksana iyice çökmüş ama neyse boşveriyim.

Arabanın yanına vardıktan sonra adam arabaya baktı. Bana "Yarına kadar işi var saat çok geç oldu 2'den sonra eve gidicem bu yüzden bu gün yapabildiğimi yaparım yarında devam ederim sen bana numaranı ver yarın arayınca arabanı almaya gelirsin"işte of ee eve nasıl gidecektim ben, durr ablamı ararım o zaman, arabanın anahtarını adama uzatarak"Tamam teşekkürler iyi akşamlar"dedim ardından ablamı aradım:

-Alo abla

-Söyle, gece yarısı ne oldu yaa

-Arkadaşıma gitmiştim ya, eve gelirken arabam bozuldu ben şuan tamircideyim arabayı bıraktım beni gelip alırmısın?

-Ayy iyi yaa, nerdesin?

-Bilmiyorum

-Konum at kardeşim geliyorum!
-Tamam görüşürüz

   Bekledim havada soğuktu gözüm bir an mezarlığı kestirdi sanki orada biri geziyordu ona bakıyordum garipti simsiyah biri öyle bir dalmıştım ki o siyah şey hiç kıpırdamıyordu baya bakmıştım ağaç olabilirdi ama korkmuştum sonra ani bir korna sesiyle yerimden sıçradım ablam gelmişti koşa koşa arabaya bindim.

-Hadi gidelim abla

-Hoşgeldin gece gece

-Abla yaa

-Tamam tamam ya hadi bakalım gidelim.
   

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Apr 08, 2017 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

İçimde Ki Korku! Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin