Nadchodzący wiosenny bal stawia wszystkich na nogi od samego świtu.
Nie świadomi poddani nie wiedzą jeszcze co takiego szykuje Odyn na uroczystość z okazji rozkwitu przyrody. Loki jest obużony decyzjami ojca, który nie zwraca uwagi na jego uczu...
Jane złapała Fini'ego za rączkę i wyszła z komnaty gdzie czekali Thor z Lokum. -I jak?- uśmiechnęła się do męża. -Wyglądasz olśniewająco.- wziął ją pod ramię z szerokim uśmiechem. Loki nieco posmutniał, ale nie dał tego po sobie poznać. Jane jednak to zauważyła w jego zielonych oczach. -Loki. Może zaprosisz Helen.- podsunęła ostrożnie. -Ona przecież nic nie pamięta.- powiedział. -Ale przecież uczucie nie wynika z pamięci tylko z serca. Co szkodzi spróbować jeszcze raz? Loki zamyślił się przez chwilę. Niby Jane miała rację, ale nie był pewien czy Helen rzeczywiście tego chce. -Idźcie. Pójdę do Nim zajrzeć jak jej idzie z Morganem.- zielonooki ruszył korytarzem.
-Helen wychodź. Trzeba już iść.- odezwała się nim. Była ubrana w fioletową suknię z ozdobnym srebrnym haftem na spódnicy. Rozległo się pukanie. - Proszę. Loki wszedł do komnaty i zamknął za sobą drzwi. -Gotowe?- spojrzał na Nim.- Morgan chyba się rozpłynie na twój widok.- uśmiechnął się do blondynki. -Och dziękuję. Czekam tylko na Helen i idziemy.- odwróciła się do drzwi od drugiego pokoju.- Helen. Loki spojrzał w tamtą stronę. Dziewczyna wyszła do nich. Rozpuszczone, brązowe włosy idealnie pasowały do błękitnej sukni.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Piękna jak zawsze.- wymsknęło się Lokiemu. Helen zaczerwieniła się i odwróciła wzrok zakłopotana. Nim podeszła do niej. -Ma rację.- uśmiechnęła się. Brunetka spojrzała na Lokiego nieco pewniej i skłoniła głowę w podziękowaniu. -Co sprowadza tu księcia?- spytała nagle Nim patrząc wymownie na Boga kłamstw. -Słyszałem, że Helen nie posiada pary.- uśmiechnął się delikatnie.- Mogę panience towarzyszyć? Pomyślałem, że będzie ci raźniej. Dziewczyna zastanawiała się chwilkę po czym skinęła głową na zgodę. -A więc... Idziemy. - Nim lekko popchnęła Helen w stronę ciemnowłosego. Dziewczyna niepewnie spojrzała na niego. Loki wyciągnął dłoń uśmiechając się miło. -Mogę prosić? Chwila wahania. Wzrastająca do niego sympatia. Chwila nieuwagi. I dwie złączone razem dłonie.
