Derin (Mavi'nin 2.kitabı)

D-2

Iyi okumalar dilerimm ;

Alarmın sesiyle yataktan fırladım. Ama gözlerim hala kapalıydı. Açmak istemiyordum da açıkçası. Gözlerim yarı açık bir biçimde aşağı inerken merdivenlerden yuvarlandım. Ne olduğun anlamadan kafamı tutuyordum sadece. Damla abla koştura koştura yanıma gelmiş beni kaldırmaya çalışıyordu. Beni ayağa kaldırdıktan sonra koltuğa oturttu.

Başım fena şekilde döndüğü için bir anlığına bayıldım. Uyandığımda Damla abla sadece 5 dakikadır bayıldığımı söyledi. Hala kafam acıyordu. Elimi götürüp acıyan yere sürttüm. Ufak bir çığlık atıp elime baktım. Kan içindeydi. Lanet olsun diye söylenip yerimden kalmayı denedim. Damla abla koşturarak yanıma geldi ve yardım etti.

"Ben iyiyim" deyip Damla ablayı bıraktım.

Banyoya gidip başıma pamuk koyup bantladıktan sonra mutfağa gittim. Kimse evde yok muydu? Sadece Damla abla mı vardı evde?

Salona geçtim. Damla abla beni merakla izliyordu.

"Neredeler?" diye sordum.

"Uyuyorlar."

"Kimse beni merak etmedi mi yani?"

İçimden bütün küfürleri sayarken Damla ablaya bakıyordum.

"Derin sakin ol! "

"Ne oluyor biri bana anlatabilir mi?"

Cevap vermesini beklemeden yukarı çıktım. Sonra babamın odasının aşağıda olduğunu hatırlayıp tekrar aşağı indim. Babamın odasına hızla girdim. Damla abla arkamdan bağırıyordu.

İçeride kimse yoktu. İyice içeri girip tekrar baktım. Yoktu işte yoktu.

"Nerdeler dedim Damla abla!" diye sertçe bağırdım.

"Derin sakin olur musun?"

"Damla abla son kez soruyorum sana. NERDELER!!" diye son gücümle bağırdım.

"Mezarlıktalar" dedi ağlayarak.

"Mezar mı? Kimin?" dedim yanına çökerek.

"Annnn.. Annenin" dedi titreyerek.

"Annemin mezarı mı? Bilmiyorlardı hani? Ben görmek istediğimde böyle söylediler"

"Sen üzülmeyesin diyeydi her şey"

"Iyi misiniz harbiden? Annemin mezarını görmeden daha mutsuzum ben. Onunla konuşmak isterdim. Onunla yalnız kalmak. Ama siz bana yalan söylediniz. Aklınız nerde sizin? Annem benim yüzümden ölmüşken ondan özür bile dileyemedim ben. "

Ikimizde ağlıyorduk. Annem.. Ondan özür dilemek isterdim. Benim yüzümden öldü annem. Hepsi benim yüzümden.

"Baban istemedi Derin."

"Beni mezarlığa götür" dedim.

İtiraz edecek güçte değildi. Bu yüzden kabul etti. Arabaya bindim. Ağlamam durmamıştı. Oraya vardığımızda hızla indim arabadan. Babamları görünce koşarak gittim yanlarına.

"Sizden bunu beklemezdim. Hele de senden Can!" dedim.

Annemin toprağına dizimi koyup eğildim.

"Gidin !" diye bağırdım.

Annemle yalnız kaldıktan sonra ona sarıldım.

"Annecim ben çok özür dilerim. Seni öldürmek istemedim. Niye benden seni sakladılar ki? Beni affedebilecek misin bilmiyorum. Ben niye doğdum ki? Niye beni doğurdun anne? Sen yaşasaydın. Tehlikeyi bile bile doğurdun beni. Niye? Babam seni her şeyden çok seviyordu. Niye onu terk ettin? Beni o kadar çok sevmiyor. Benden nefret ediyor. Çünkü sana benziyorum. Seni hatırlatıyorum. Bu yüzden sevmiyor beni. Anne sana benzemem de benim bir suçum var mı? Ama merak etme annecim babaannem, Damla ablam, İrem abla bana fazlasıyla iyi bakıyor. Seni görmesem bile o kadar çok seviyorum kii.. Bitanemsin sen benim. Babam bir gün beni sevecek anne. İnanıyorum. Sana bir şey sormak ve cevabını hissetmek istiyorum. Sence Bulut iyi bir insan mı?"