Derin (Mavi'nin 2.kitabı)

D-9

Bulut'un yanına vardığımda gülümsedim. Elini tuttum. Dayanamayıp dudaklarımdan bir öpücük aldı. Bulut'a fazlasıyla bağlıydım. Can beni ne kadar etkilese de Bulut'a aşıktım. Ve ondan ayrılmak düşüncesi bile korkutuyordu. Ona sımsıkı sarıldım.

"Ne kadar yakışıklı bir sevgilim var benim. " dedim sırıtarak.

"Yanımdaki güzellik beni biraz kapatıyor ama neyse. " dedi bilmiş bilmiş.

"Sen benimsin. Birisi sana bakarsa gözlerini oyarım."

"Ben ağzını yüzünü kırarım. Çünkü sen benim prensesimsin. "

Koluna daha çok girerken Can'ı gördüm. O sırada Irem abla seslendi.

"Deriin?"

"Efendim Irem ablam."

"Can'la bozuldunuz mu ? Ama düğün günü olmaz ki." dedi ve beni Can'ın yanına gönderdi.

Yanına gittiğimde elini tuttum.

"Özür dilerim. Ama Can şunu anla lütfen. Ben Bulut'u her şeyden çok seviyorum. "

"Ben de Nehir'i seviyorum ama beni bırakmanı istemiyorum. "

"Seni asla bırakmam. İlk prensim sensin çünkü. Küçükken sana aşıktım ben."

"Bunu ilk defa söylüyorsun."

"Evet." dedim utanarak.

"Ben de sana aşıktım. "

Gülümsedim.

"Sen de benim ilk prensesimsin." dedi ve yanağımdan öpücük aldı.

Belimi 'Sen benimsin.' der gibi tuttu. Yürümeye başladık.

Ona aşık olduğumu ilk defa söylemiştim. Ama Bulut geldikten sonra her şey değişmişti. Bulut'a aşık olmuştum. Belki küçükken Can bana söyleseydi sevdiğini. Şu an birbirine delilercesine aşık bir çift olabilirdik. Ama Bulut varken bu imkânsızdı.

Babamın yanına doğru ilerledik. Bize güldü.

"Ne güzel de yakışıyorlar. " dedi.

Suratım az da olsa asılmıştı.

"Can, Derin'i sana emanet ediyorum. Başka kimseye güvenemem. " dedi.

İyice üzülmüştüm. Bulut'u bilmelerine rağmen böyle söylüyorlardı. Lavaboya gideceğimi söyleyip kalktım masadan. Yolda Bulut'u gördüm. Bana doğru gelip ağlamak üzere olan gözlerime baktı. Beni göğsüne yatırdığı anda ağlamaya başladım.

"Şsst. Ne oldu anlat bakalım. " dedi o beni etkileyen sesi.

"Babam" diyebildim sadece.

"Tamam, tamam. Sakin ol aşkım. Üzülme. Ben yanındayım. "

Ağlamam bittiğinde anlattım söylediklerini. Beni dikkatlice dinledi. Ve sonunda bana sarıldı.

"Önemli olan baban değil sensin sevgilim. Şimdi ağlamayı kes. Prensesler ağlamaz ki. "

Ona bir türlü prens diyemiyordum. Çünkü benim küçüklüğümden beri prens diye hitap ettiğim kişi Can'dı.

Lavaboda makyajımı tazeledim. Düğüne geri döndüm. Nikah masasına oturdular. Nikah sahitleri babam ve İrem ablaydı.

"Evet!" diye bağırdı Damla ablam.

Sıra Berk amcama gelmişti. Bir şeyler söyleyecek gibi duruyordu.

"Damla ben haposhaneden çıktım. Biliyorum bunu bu zamana kadar söylememem hataydı. Ama seni çok seviyorum. Hala benimle evlenmek istiyor musun? "

"Bende seni çok seviyorum. Ve hala evlenmek istiyorum. "

"O zaman ben de Evet diyorum."

Büyük alkışlarla dansa kalktılar.

"Can hadi dans etsenize." dedi babam.

Nefesimi tutmuştum. Masada Bulut da vardı. Ve bu kadarı fazlaydı.

"Biz dans edeceğiz efendim. " dedi ve Bulut beni dansa kaldırdı.

Dans ederken onu çok sevdiğimi 20-30 kez tekrarladım. Can ve Nehir de dansa kalktılar sonra. Ve bir anda eşler değişti. Ve ben Can'la dans ediyor oldum. Ama önemli olan Bulut'un Nehir'le dans etmesiydi.

"Nehir'le Bulut'un dans etmesini istemiyorum. " dedim Can'a.

Sesim baya sert çıktığı için hiç tepki göstermeden tekrar eski eşlerimize döndük.

İkili dans faslı bitince oynak havalar çalmaya başladı. Ben o sırada Damla ablanın yanına gittim.

"Damla abla neyin var?"

"Duyduklarımın şokundayım. "

"Düğünden sonra şok olursun. Şimdi kalk eğlen." dememle ayağa kalktı.

Iyi bir teselli değildi ama anı kurtaracak bir şeydi.

O sırada Can'ın bana doğru olan bakışlarını fark ettim. Beni kolumdan tutup bir odaya kadar sürükledi. Kapıyı kilitlediğinde nefes alamıyordum. Bir iki sefer Bulut diye bağırsam da duymuyordu. Üstüme gittikçe yaklaşıyordu.

İçimden birkaç dua mırıldandım. Sarhoştu. Eminim ki masada içmişti. Ne yaptığının farkında değildi.

Bana git gide yaklaşırken gözlerimi kapattım.

Kısa mı oldu bilmiyorum ama beğenirsiniz diye tahmin ediyorum. :D