Trust me ft. Shawn Mendes

Verdriet

Ze wilde op het app-icoontje van whats-app klikken toen er plotseling...

een keiharde toeter door de kamer heen galmde. Doordat Elin was afgeleid door de plotselinge toeter kon ik met een snelle beweging de telefoon uit haar handen ritsen. "F*ck! Klotetoeter! Wacht maar, je krijgt nog wel payback!" Zei Elin boos en ze stampte zowat mijn kamer uit.

Ik liep naar mijn raam en zag een grote auto staan. Ik snapte er echt niks van! Ik keek op mijn telefoon en toen begreep ik wat er aan de hand was;

Shawn💓: Iris! Shawn hier, ik heb een kleine verassing voor je huis staan!

Het was Shawn die buiten stond! Hij was de redder in nood, niet alleen voor mijn, maar ook voor zijn leven! Als hij daar niet stond... ja, wat was er dan gebeurd? Toen ik mezelf wakker schudde uit die nare gedachte sprintte ik naar zolder om de laatste spullen te pakken.

Toen ik alles in mijn, veel ste kleine, tas had gepropt en rende ik naar beneden. Voordat ik naar buiten kon rennen werd ik tegen gehouden door mijn moeder. "Wie zijn dat die daar staan te wachten in die auto?" vroeg ze en ik moest snel nadenken over wat ik zou antwoorden. "Ugg, ja, dat uhm, dat zijn de ouders die mij komen ophalen." "O, ik zou ze wel graag even willen zien." en voordat ik het wist had mijn moeder al de sleutels in haar handen en liep ze naar de voordeur. "NEE! Uhm, we zijn al laat dus daar hebben we geen tijd voor!" zei ik en ik wachtte ongeduldig af op het antwoord wat mijn moeder tegen mij ging zeggen. "Oja, tuurlijk lieverd, ga maar snel! Tot morgen." Zei ze en ze gaf mij een knuffel.

Ik ritste snel mijn jas dicht, pakte mijn spullen en snelde naar de auto toe. Voordat ik überhaupt de deur open had gemaakt schreeuwde Shawn met een brede grijns op zijn gezicht: "Verassing!" "Ssst! Mijn moeder staat daar nog!" Ik draaide me om om te kijken of ze het hoorde. Ze stond daar in de deuropening van het huis en ze had gelukkig geen vermoeden.

Ik zwaaide snel en sprong de auto in. Tijdens de rit naar Arnhem spookte er wat vragen door mijn hoofd heen en ik kon het weer eens niet laten om ze te vragen. "Hoe wisten jullie dat ik hier woon?" Vroeg ik en ik wachtte vol verwachting af. "Eej, ik ben Shawn Mendes, ik weet alles!" zei hij met een arrogante toom waarop John meteen zei: " eigenlijk was ik degene wie voor jouw adres ging zoeken op het internet terwijl Shawn alleen maar op zijn gitaar aan het spelen was." Terwijl ik mijn lach probeerde in te houden zei Shawn op een boze toon: "je kan dat niet zeggen! Ik was deel van het plan! Ik deed uhm.." Terwijl Shawn aan het nadenken was keek ik John verward aan en hij verward naar mij. "Aha! Ik heb wel wat gedaan! Ik heb gezocht naar de autosleutels!" Met zijn armen gekruist en een trotse blik op zijn gezicht keek hij ons een voor een aan en wachtte op een antwoord maar het enige wat hij terug kreeg was een enorme lachbui die ik al veel ste lang had ingehouden.

Het was een enorm gedoe om binnen te komen zonder gezien te worden door de voorbijgangers. We hadden een hele tactiek om alle drie het appartement in te komen; we hadden afgesproken dat Shawn als eerste naar het appartement toe liep en dat John er vlak achterna ging zodat hij kon ingrijpen als er iets gebeurde.

Shawn had een zwarte hoodie aan met een zonnebril op zodat hij niet goed herkend zou worden.

Shawn zou de deur open doen en John zou dan aan de andere kant van de straat staan. Als Shawn binnen was ging John ook erop af en snelde hij ook naar binnen. Toen ik John zag lopen liep ik er ook zo snel mogelijk op af want dit keer was het mijn beurt om te gaan. Ondanks dat het zo'n gedoe was was het ook wel spannend en gaf het ook wel een kick.

Ik liep op de grote, groene deur af waar Shawn en John op mij aan het wachten waren. Eenmaal binnen konden we weer opgelucht adem halen.

We liepen met z 'n drieën naar boven en ieder ging zijn ding doen. Ik wilde mijn matras op gaan pompen maar al snel werd ik tegen gehouden door Shawn. " ik doe dat wel, ga jij maar je spullen uitpakken." Ik bedankte Shawn en ik liep naar de kamer van Shawn om daar mijn spullen te dumpen. Ik opende de kledingkast en zo te zien had Shawn al een plank leeg gemaakt voor mij. Ik legde al mijn spullen in de kast en liep weer terug de woonkamer in.

Shawn was nog bezig met met het matras toen ik op de bank ging zitten. Hij was erg geconcentreerd waardoor er een stilte viel en het enige wat je hoorde was de motor die Shawn gebruikte om het matras op te pompen.

Na een poosje was hij klaar en kwam hij naast me zitten op de bank. "Oké, ik ken je nog niet zo goed en ik zou je graag beter willen leren kennen." Zei hij. "Oké, brand maar los!" Zei ik en meteen vroeg hij mij al de eerste vraag; "welk liedje vindt jij het leukst van mij?" En meteen krijg je de moeilijkste vraag die er is voor een fan en waarschijnlijk wist hij dat al, dat kon ik al zien aan zijn blik. "Sorry maar die kan ik echt niet beantwoorden, dat weet ik echt niet." "Ja maar je moet kiezen." zei hij en hij wachtte vol verwachting af op mijn antwoord. "Oké laat me even nadenken." Na een eeuwigheid had ik dan eindelijk mijn antwoord; "ik denk dan 'never be alone.'" "En moest je dáárvoor zo lang nadenken!" Nadat hij dat zei zat ik mij ook te bedenken hoe lang ik er wel niet over deed! "Oké, wacht heel even." zei Shawn en hij liep meteen zijn eigen kamer in.

Voordat ik het wist had hij zijn gitaar gepakt en zat hij weer naast mij op de bank. Hij zette zijn vingers op de snaren en begon het liedje 'never be alone' te spelen. Ik moest mezelf heel erg inhouden om niet te flippen. Het enige wat je nog kon horen waren de noten die hij speelde op de gitaar. Ik was echt aan het genieten van de muziek totdat hij stopte met spelen en ik uit mijn trans werd getrokken. "Volgende vraag; wat vindt je leuk om te doen?" vroeg hij terwijl hij zijn gitaar weg legde. "Ik hou van tekenen, fotograferen en acteren." Antwoordde ik op zijn vraag, zo snel alsof ik al wist welke vraag er kwam." Wat leuk! We hebben veel gemeen, ik vind dat ook leuk behalve tekenen dan, daar ben ik zo slecht in!" "Wat grappig! Moeten we is same-" ik stopte halverwege mijn zin want het leek wel alsof ik een stomp in mijn maag kreeg. Het gevoel van verdriet nam mijn lichaam en geest over en er spookte één zin door mij heen die alles verpestte; hij gaat overmorgen weg. "Hé wat is er?" Vroeg Shawn bezorgd. Ik kreeg een brok in mijn keel. Ik begon het me nu pas echt te realiseren, ik ga hem straks maanden lang niet meer zien. "Straks ben je... weg." Kreeg ik met moeite uit mijn mond. "En daarom moeten we er iets leuks van gaan maken deze laatste dagen!" zei hij vol overtuiging en hij sprong van de bank af en hij stak zijn hand naar mij uit. Ik glimlachte en pakte zijn hand vast. Hij trok me omhoog en voordat ik stond gaf hij me een knuffel en fluisterde hij in mijn oor: "ik ben blij dat ik tegen je aan ben gerend." Ik moest lachen en ja, wat hij zei klopte, we moeten er het leukste van maken.

Holy shit, dit is zo'n lang hoofdstuk😂 meer dan 1300 woorden! Ik hoop dat jullie mijn boek leuk vinden! Zouden jullie pls willen stemmen op mijn boek🙏🏼 alvast bedankt!!❤
X iriz