Trust me ft. Shawn Mendes

Te laat

Het was voor een poosje stil totdat Shawn begon te lachen.

Hij vindt het sowieso niet mooi daarom moet hij lachen

Spookte er door mijn hoofd heen. Met angst keek ik naar hem. Hij zag de angstige en gekwetste blik en zei: "o nee! Het is prachtig! Het is gewoon grappig dat ik precies iemand omver loop die mij kent!" "Ja ik ben een groots fan!" Glipte mijn mond uit. Hij moest weer lachen en ik begon ook te lachen.

Na een poos geklets zat ik me af te vragen: wat moet hij hier nou in Arnhem? De andere kant van Nederland! Ik onderbrak het gesprek met de vraag die ik had en hij antwoordde: " ik ga hier altijd naartoe omdat deze plek mij laat denken aan de stad waar ik vandaan kom, Toronto. Ik heb dit appartement dus ook gekocht om hier te kunnen overnachten."

Ik had dat nooit verwacht. Wel leuk om te weten dat Arnhem op Toronto lijkt.

"Ik ben zo benieuwd hoe Toronto eruit ziet!"

Ik wil er heel graag heen, maar ja, dat is dus onmogelijk. Ik heb er wel veel over gefantaseerd.

"Het is er prachtig net als hier!" zei hij treurig. Waarschijnlijk dacht hij aan thuis. Wacht is, over thuis gesproken...

In paniek rende ik naar het raam. Shawn en John schrokken van mij en keken mij raar aan. "Wat is er aan de hand?" Vroeg Shawn. Ik keek naar buiten en ja hoor, precies wat ik al in gedachte had. Het was al pikke donker buiten!

"O nee nee nee nee!" Terwijl ik in paniek begon te raken en Shawn naar mij toe was gelopen pakte ik mijn telefoon erbij. "Het is al negen uur! Ik had allang thuis moeten zijn! Mijn ouders gaan flippen. Zij gaan mij vragen wa-".

Midden in mijn zin werd ik onderbroken door Shawn. "Shh, shhh, Iris rustig, we bedenken wel iets." Hij was iets gebukt voor mij gaan staan met zijn handen op mijn schouders. Ik probeerde kalm te blijven en kwam na een poosje weer op adem. Voordat ik iets kon zeggen gaf hij mij een knuffel. Ik schok eerst maar het was een fijn gevoel. Hij had zijn hand op mijn hoofd en aaide me, zijn andere hand aaide zachtjes over mijn rug. Zonder dat ik het in de gaten had viel er een traan over mijn wang. Niet van verdriet, maar van blijdschap.

Na een poosje liet Shawn mij los en hij zei: " je kan nu echt niet naar buiten! Er lopen nu mensen rond die je liever niet tegen het lijf wilt lopen". Hij had gelijk, ik kan nu echt niet naar buiten. "Je kan wel hier blijven slapen en zeg gewoon tegen je ouders dat je bij een vriendin blijft slapen?" zei Shawn wel heel opgewonden. "Dat is een goed idee hoor, maar ik heb niks bij me en waar kan ik dan slapen?" "Ik slaap wel op de bank en je kan wat spullen van mij gebruiken!"

Ik vond het echt heel aardig maar ik kan hem toch op de bank laten slapen! Ik bedoel maar, hij is veel ste groot voor die bank om op te liggen.

Ik stelde voor dat ik op bank ging slapen maar hij bleef maar weigeren en stom nee knikken als een klein kind dat zijn groente niet wilt opeten. Ik begon bijna geïrriteerd te raken en gaf daardoor de hoop op.

Weer een nieuw hoofdstuk!! Ik hoop dat jullie het leuk vinden en blijf lezen en stemmen!!❤
X iriz