Trust me ft. Shawn Mendes

Bye bye

"Wat een gedoe zeg om hier te komen." zei ik en zakte uitgeput op de bank.

Ik keek naar Shawn die behendig zijn jas uit trok en hem vervolgens met een boog op de bank naast mij gooide.

"Dat noem je showbizz kleine." Grinnikend ging hij verder met waar hij mee bezig was. "Ha showbizz" hoorde ik hem nog zeggen tussen het lachen door.

"Weet je wat, laten we alvast gaan inpakken." Shawn knikte en net zoals ik liep hij naar de slaapkamer.

Ik plofte mijn koffer neer op het bed en met een sprongetje belandde hij voorzichtig op het witte laken van het bed.

Ik had niet veel bij me dus ik was al snel klaar. Ik wilde al snel de laatste spullen pakken uit het nachtkastje maar één ding lag niet meer op de plek waar het hoorde te liggen. Ik keek onder het bed , in de kast, in de koffer en nogmaals in het nachtkastje.

"Shawn."  Vroeg ik haast verward toen ik in de gaten kreeg dat Shawn aan het kijken was.

"Ik kan mijn schetsboek niet vinden en ik weet haast zeker dat die op het nachtkastje lag."

Hij keek naar het nachtkastje en vervolgens weer naar mij.

"Weet jij misschien waar die is?" Vroeg ik en ik wachtte geduldig af op zijn antwoord. "Nou, kijk... ik uh.. ik zag hem daar liggen en uhh.." ik keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan en mijn handen in mijn zij. We keken elkaar voor een poosje in stilte aan totdat Shawn begon te praten. "Oké ik heb hem! Maar ik was gewoon nieuwsgierig wat er allemaal instond." floepte er in een keer uit Shawn's mond.

Een waas van schaamte bedekte zijn gezicht als een masker. Ik kon een glimlach niet weerstaan toen ik zag dat hij zich echt schuldig voelde.

"Maakt niet uit, maar zou ik hem wel terug mogen alsjeblieft?" Opgelucht hield hij adem alsof hij het al die tijd had ingehouden. " O ja, tuurlijk!"

Hij liep naar een kast in de keuken en viste mijn schetsboek er uit. "Hier heb je hem." Hij overhandigde me het kleine, zwarte boekje en ging weer verder met inpakken.

Ik was al klaar met inpakken dus bleef ik in de kamer om Shawn gezelschap te houden. Terwijl ik hem zag inpakken begon ik me te beseffen dat hij echt weg ging. Het kwam harder aan dan gedacht en een diepe zucht kroop naar boven.

"Wat is er?" Shawn keek met een bezorgde blik naar me.

Dat ik me begin te beseffen dat je echt weg gaat en ik je eeuwen lang niet meer ga zien.

Ik weet dat ik hem niet kan tegenhouden, hij heeft een worldtour in het vooruitzicht met duizende fans die niet kunnen wachten om hem te zien. Ik ga hem alleen zo missen, het lijkt wel alsof ik hem al jaren ken en nu gaat hij weg.

Ik voelde tranen omhoog komen en probeerde oogcontact te vermijden. "O niks, ben een beetje moe." loog ik terwijl ik de koffer op de grond zette.

Toen Shawn klaar was met inpakken pakte ik mijn koffer en liepen we naar de woonkamer waar John al op ons zat te wachten om gedag te zeggen. Nadat ik John had bedankt voor de gastvrijheid liepen Shawn en ik weer naar de garage.

Eenmaal boven stopte ik mijn koffer in de achterbak van de auto. Het was net zoals gisteren weer prachtig weer, alleen was de wind nu gaan liggen.

Shawn startte de auto en terwijl we aan het rijden waren gaf ik hem nog wat extra aanwijzingen waar hij naartoe moest rijden.

"Je hebt wel geluk met dit weer, het is normaal nooit zo lekker." "O, dat weet ik nog wel, bij de handwritten worldtour was het alleen maar aan het regenen. We zijn toen de hotelkamer niet uitgekomen."