Trust me ft. Shawn Mendes

Varens

"Maar Iris, ik heb nog nooit iemand zo erg gemogen in 3 dagen."

Ik kreeg die zin maar niet uit mijn hoofd. Terwijl we naar de locatie liepen dacht ik alleen nog maar aan wat Shawn zei.

"Uhm Iris, kan je even helpen, ben weer de weg kwijt." vraagt Shawn terwijl hij me de kaart overhandigt. "Shawn, je weet dat we hier naartoe moeten en dat we er nu juist van af lopen hè." Ik wees de weg aan waar we naartoe moesten en later gingen we opzoek naar de goede weg.

De volgende, en overigens de laatste, locatie is een bos waar alleen maar varens groeien. Het zit ook in het midden van de Veluwe en het loopt vlak langs de heide.

Na een poos gelopen te hebben kwamen we aan bij de varens. "Ik heb echt de neiging om er doorheen te rennen." zei Shawn en vlak na die vraag keek hij me aan alsof hij een goed antwoord op zijn vraag verwachtte. "Wat denk je zelf?" Vroeg ik aan hem en voordat hij zijn mond kon opentrekken gaf ik al antwoord op mijn eigen vraag; "natuurlijk niet! Dit is een beschermd natuurgebied." Het was zo dom dat ik er om begon te lachen. "Is het dan zo dom wat ik zei?" Vroeg hij. "Sorry, maar het was best wel dom ja."

"Ssst, er staat daar een hert!" Fluisterde Shawn en zoomde meteen in op de plek waar hij het hert had gezien. We stonden heel dichtbij en het hert stond perfect in het licht.

Terwijl we foto's aan het maken waren van het hert zag ik nog iets bewegen. "Shawn, volgens mij komt er nog een aan!" Ik zoomde langzaam in op de plek waar ik het andere hert zag bewegen. Ik keek met gespleten ogen door de camera en ik kon hem niet goed zien.

"Volgens mij zijn het er meerdere!" Ik wachtte geduldig af totdat ze dichterbij kwamen. Ik zag door de camera drie meisjes van ongeveer mijn leeftijd lopen. De voorste had blonde haren en de achterste twee bruin haar zover ik kon zien.

Ze liepen met een snelle vaart onze kant op. Ik moest in actie komen als ik wilde dat ze Shawn niet zagen. Ik keek om me heen om ook maar iets te vinden waar we konden schuilen, maar het enige wat er was waren varens, varens en nog is varens!

Shawn was nog steeds bezig met foto's maken. "Hé wat i-" zonder dat hij zijn zin kon afmaken pakte ik hem vast en sprong de struiken in.

"WAT DOE JE?!" Zei hij gelukkig stilletjes, wetend dat er iets aan de hand is. "Ssst!" Zei ik. Langzaam hoorde ik de voetstappen luider worden. Het gekraak van takjes en het geklets van de meisjes was het enige wat ik nog hoorde. Mijn hart bonkte hevig, als ze ons maar niet zien. Ik voelde de warme en kalme ademhaling van Shawn in mijn nek en op de een of andere manier maakte me dat kalmer. Na een aantal secondes stonden ze recht voor ons. Mijn lichaam stokte naar adem. Ze liepen in een rechte lijn door en hadden alleen maar oog voor hun telefoon.

Na een poosje kon ik eindelijk weer normaal ademhalen. Toen begon ik ook te beseffen dat ik vol op Shawn ben gevallen. Zo snel als ik kon sprong ik van hem af. Eenmaal toen ook Shawn was opgestaan had ik me verontschuldigt. "S-sorry, dat was echt een lompe actie van me." Zei ik terwijl ik voelde dat mijn wangen rood werden en verlegen aan mijn hoofd aan het krabben was. Ik ben normaal nooit verlegen! "Maakt niet uit! Ik hoor je juist te bedanken hiervoor! En nu heb ik alsnog door de varens kunnen rennen."

Voor het eerst in een hele maand, ja een hele maand!! heb ik dan eindelijk weer een hoofdstuk geplaatst! Ik het had de laatste weken heel druk met school maar volgende week heb ik helemaal niks qua toetsen! FEESIEE🎉
En dit is waarschijnlijk het laatste hoofdstuk in de Veluwe, het was zo dat ik echt iets erop moest zetten dus waren het hele korte hoofdstukken. Vergeet niet te stemmen!
X iriz