KADER YOLU

7.''YALNIZ''-ÇAĞAN

Çocuksu bakışlarına kırgınlık vardı.Yalnızlık,kimsesiz kalmışlık vardı gözlerinde.Üşüyor yalnızlıktan.Anlıyor şimdi yalnızlığın acının başlangıcı olduğunu...                                                

Tanımadığım bir kadın sesi kulaklarımı dolduruyordu.Homurdanarak gözlerimi açtım.Ortamda loş bir ışık yanıyordu.Doğrulduğumda Elanın sayıkladığını duydum.''Hayır...baba ben bir şey yapmadım.''Omuzundan hafifçe sarstım ama nafile uyanmadı.Nasıl uyandırılabilirdi ki? Kolumu başının altına soktum ve Ela'yı kendime çektim.Başı boynum ve omzumun arasına yaslandı.''Şhh...Ela uyan sakin ol.'' dedim.Kollarımdan kurtulmaya çalıştı ama güçlüce tuttuğum için kurtulamadı.''Bak bana Ela.Ela bana bak!'' dedim diğer elimle çenesini hafifçe tutarak.Gözleri gözlerimi buldu.Onun mavi gözlerinde kayboluyordum sanki.Bir kaç dakika çırpınmadan sonra kendini bana bıraktı.Diğer kolumu da diz kapaklarının altına geçirdim ve havaya kaldırdım.Karnımda ki dikişler sızlasada yatağa doğru yürüdüm.Kolumu Elanın boynundan çekmeden Ela'yı hasta yatağına yatırdım.Bende onunla birlikte yanına uzandım.Elayla daha önce nasıl bir ilişkim vardı?Daha önce böyle kabuslar görüyor muydu? Bu kız beni bir şekilde kendi yalnızlığına, gözlerindeki acısına çekiyordu.Ela bana yardımcı olmuştu.Aslında bana yardım mı ediyordu yoksa acıyor muydu bilmiyordum.Bu gibi düşünceler beynimi doldururken ben uykuya dalmaya başlamıştım bile.Gözlerimi açtığımda sabah olmuş Ela uyanmış yataktan çıkmaya çalışıyordu.Uyandığımı fark etti.Saçlarının bir kısmını kulağının arkasına aldı.''Günaydın.Şey...ben...kusura bakma.'' dedi yataktan çıktı,kapıya doğru yürüdü dönüp arkasına baktı ve dışarı çıktı.Dün gece benimle uyuduğu için utanmış olmalıydı ama niye utanmıştı ki? Daha önce hiç aynı yatakta yatmamış mıydık? Ela içeri girdi.''Ben taburcu işlemlerini hallettim.Artık bu hastaneden kurtulabiliriz.'' dedi.Bir şey söylemedim.Ona karşı duygum yoktu.Onu tanımıyordum nasıl duygu besleyebilirdimki.Ela'ya kim ne yaşatmıştı?Gözlerindeki kırgınlığı ben mi yapmıştım?Köklerinden koparılmış bir çiçek gibiydi yaşam belirtisi yoktu.Anlık bir canlılığı vardı.''Kıyafetlerini giymende yardımcı olamamı ister misin?'' dedi kahverengi saçlarını arkaya iterek.''Gerek yok.'' dedim.Birine muhtaç olmayı istemiyordum.''Hayır gerek var.Yoğun bakımdan çıkalı daha 4 gün oldu ve daha iyileşmedin.Dikişlerin patlayabilir.'' dedi.Neden inatçılık ediyordu ki.Dikişlerimin patlayabileceğini bende biliyordum ama Ela'nın bana bakıcılık yapmasını istemiyordum.''Hayır Ela istemiyorum'' Bağırdım.Bir anda Ela yerinde sıçradı,Mavi gözleri iri iri açıldı.Bir kaç adım geriledi ve arkasını döndü hızlı adımlarla odadan çıktı.Komodinin üstünde duran torbayı aldım ve içinden siyah kot pantolon,beyaz bir uzun kollu tişört,kapüşonlu ceket ve bot çıkarttım.Üstümdeki pijamaları yavaşça çıkarttım.Bileğimin iç kısmındaki göz döğmesini gördüm.Kimin gözüydü bu?Torbadan çıkarttıklarımı giydim ve üzerimden çıkarttıklarımı torbaya tıkıştırdım.Son olarak botlarıda giyip ayağa kalktım.Banyoya girdim ve başımdaki gazlı beze değdirmeden yüzümü ıslattım.Nemli ellerimle saçlarımı düzelttim, banyodan çıkıp komodinde bıraktığım torbayı aldım ve dışarıya çıktım.''Çıkalım'' dedim.Ela ayaktaydı.Öylece yüzüme bakakaldı.Nasıl göründüğümü bilmiyordum ama Ela'yı etkilemiş olduğum gerçeği kesindi.''Ela ne sen öküzsün nede ben tren.Çıkabilir miyiz artık buradan.'' dedim şakayla karışık bir dille.Gözlerini devirdi ve uzun koridorda yürümeye başladık.Asansöre binip aşağıya indik.Oldukça büyük bir hastaneydi.Sivas devlet hastanesi.Dış kapıdan da çıktıktan sonra Ela arabayı park ettiği yerden çıkarttı ve bulunduğum yere geldi.Sürücü kapısına doğru yürüdüm ''İn.'' dedim sertçe.''Ne!'' dedi. Gözleri irice açılmıştı.''İn dedim neresini anlamadın sen bunun.Ben kullanıcam arabayı.'' dedim. Sanki penguenlerin uçtuğunu söylemişim gibi şaşırmış bir şekilde bakıyordu.''Anlama sorunun mu var kızım senin.Hazır hastanedeyken bir baktıralım sana istersen.'' dedim alayla.İnatçının tekiydi.Ne yapacağım ben bununla.Kolundan tuttum ve arabadan indirdim.''Ne yapıyorsun sen ya! Nasıl bir öküzsün.'' dedi tabiiki umursamamıştım.''Yolcu koltuğuna geç'' dedim sakince.''Hayır geçmiyorum.Ayrıca bu araba benim.Yani kiralık ama ginede benim paramla kiralandı.Hala hastası...'' konuşmasına devam etmesine izin vermeden elinden tuttum ve arabanın diğer tarafına doğru sürüklemeye başladım.''Bırak.Bıraksana ya.Acıtıyorsun neyin var senin be!'' bağırıyordu.Bizi görseler kızı kaçırıyorum zannederlerdi herhalde.Elimden kurtulmaya çalıştı tabiiki bu imkansızdı. Ela'nın ortalama bir kilosu vardı.Saçları kahverengiydi ve göğüs hizasındaydı.Mavi gözleri,orta kalınlıkta dudakları vardı,dudakları pespembeydi.Boyu göz hizamdaydı.Boynunda kelebek kolyesi vardı. Düşüncelerimden sıyrıldım.Arabanın ön yolcu kapısını açıp Ela'yı içeriye ittim ve kapıyı kapattım.Arabanın önünden dolaşıp sürücü kapısını açtım,bindim ve arabayı çalıştırdım.Yol boyunca ortamda sessizlik hakimdi Ela sadece yolu tarif ediyor yol tarifinden başka bir şey söylemiyordu.Sonunda Ela'nın tarif ettiği apartmanın önünde durduk.Arabayı park ettim ve arabadan çıktık.Ela cebinden içlerinde apartmanın anahtarı olduğunu tahmin ettiğim anahtarlık çıkarttı.Apartmanın kapısını açtı ve içeriye girdik.Modern bir apartmandı.Sola döndük ve Ela önümüzde bulduğumuz evin kapısını açtı.''CENNETİN İÇİNDEKİ CEHENNEME HOŞ GELDİN ÇAĞAN DEMİR'' dedi ve alayla sırıttı.İçeriye girdik.İçerisi de apartman gibi moderndi.İçerisi tanıdık bir koku kokuyordu.''Şöyle geç otur.Kendi evinmiş gibi hisset çünkü burası senin evin.'' dedi yapmacık bir tavırla.Ela çok garip davranıyordu yani normal biri gibi davranmıyordu zaten ama bu sefer farklı davranıyordu sanki.Bir şey söylemedim oda umursamamıştı zaten.Cevap vermemelerime alışmış gibi görünüyordu.Koltuğa oturdum.Bu sırada Ela başka bir odaya girdi ve beş dakika sonra elinde iki kahve kupasıyla geri döndü.Koltukların önünde ki zigon sehpaya kahve kupalarını koydu ve solumdaki koltuğa oturdu.Kahvesinden bir yudum aldı ve sehpaya geri koydu.''Seni bir psikoloğa göstermemiz lazım.'' dedi saçlarını sıvazladı. ''Hafızan için.'' diye ekledi.''Bir psikolog kadına beni iyi hissettirmesi için veya her ney yapıyorsa artık ona 700 lira vereceksem o sırada konuşuyor olmayız.'' dedim. Ela'nın gözleri iri iri açıldı ve yanındaki kırlenti bana isabet etmeyecek bir şekilde attı.Gülümsedim.''Arsızsın'' dedi ve ayağa kalktı.''Ben akşam yemeği için malzeme almaya gidiyorum'' dedi ve benim bir şey dememe izin vermeden odadan hızlı adımlarla çıktı.Evin dış kapısının kapatılma sesini duydum.Ela gelene kadar uyumaya karar verdim ve koltuğa uzandım.Gözlerimi açtığımda hava daha yeni kararıyordu.Nerede kalmıştı ki bu kız.Ev birinci katta olduğu için evin camları apartman kapısını görüyordu.Ayağa kalktım ve camdan baktım.Ela elleri bir dolu poşetle kaldırımda yürüyordu.Birden simsiyah bir araba önünde durdu.İçimde kötü bir his vardı.İki adam dışarıya çıktı.Birisi Ela'yı tuttu ''Ne yapıyorsunuz! Bırakın beni'' dedi.Diğer adam Elanın burnuna gazlı bez bastırdı ve Ela bayıldı.Olaylar karşısında şoka girmiştim.Hareket edemiyordum sanki. Ela'yı arabaya bindirdiler.Ela'yı kaçırıyorlardı.