Bizden geriye kalan..

Sönen bir yangın

Küllerinden doğan her gün alev alan iki kişiyken..şimdilerde üzerimizde tüten dumanları görür oldum..
Sönmeye başlamış son çırpınışları ile Yok olan iki insan..
Savrulmak meğer ters taraflara yol almakmış.
Ölümüne ayrılan iki yolun farklı bakış açılarındayız şimdi..
Bu aralar son buluyoruz.. yok oluyoruz..
Hani mumu söndürdükten sonra ortamda kalan o kokusu..işte o koku her ayrılığın sonunda tütecek son koku..
Kaç yıl geçerse geçsin o kokuyu duyduğun an titreyecek için..
Ama asla var olmayacağız..
Yaşayamayacağız içimizde ki çocuğu bir daha ..
Büyüyeceğiz artık ! Ben büyüyorum mesela..
Senden gittiğim gün büyümeye başladım..
Ve asla kimse dokunamayacak çocukluğumdan kalan yaralarıma.. kimse düştüğümde kanayan dizlerimi saramayacak..
Ama olsun senden öğrendiğim en güzel şey; kendi yaralarını kendin sarmak!
Ben de öyle yapıyorum..
açtığın her yarayı ,benim vücudumda bıraktığın her izi ben kapatıyorum..