[FENCE]รักคนละรั้ว[End]

[4]ช่วย

'เห้อ..คัทซึมิ เธอไม่น่าไปกวนประสาทเร็นแบบนั้นเลยนะ'ฉันตำหนิคัทซึมินิดๆ

'เธอแคร์หมอนั่นด้วยเหรอ' คัทซึมิพูดและทำสายตามีพิรุท

คัทซึมิเธอจะรู้ดีเกินไปแล้วนะ 'ม..ไม่ใช่ซะหน่อย โอ๊ะ...' ฉันไปสะดุดกับอะไรซักอย่าง 

'นี่มันลิปมันของใครกันนะ' ฉันเปิดฝาลิปมันแล้วดมกลิ่น 

'นั่นนะสิ ไหน ขอดมกลิ่นหน่อย' มิกิพูด 'ฉันว่าต้องเป็นผู้หญิงใช้แน่นอน  ฟันธง!!'

'ไม่แน่นะ อาจจะเป็นของผู้ชายก็ได้ เพราะมันตกตรงหน้าโรงเรียนบิลลี่นิ' ฉันเสริม

'ผู้ชายที่ไหนเขาทาลิปปาล์มละ' มิกิเถียง

'เธอลืมไปแล้วหรอว่า...โรงเรียนบิลลี่ก็มีกระเทย ไม่แน่อาจจะเป็นของกระเทยพวกนั้นก็ได้' ฉันอธิบาย

'ใช่ๆ' คัทซึมิเห็นด้วย 'แล้วเราจะเอายังไงต่อไปดีละ จะเก็บไว้หรือจะให้ฝ่ายปกครองดี'ฉันถาม

'เก็บไว้ดีกว่า เดี๋ยวฉันตามหาเจ้าของเอง จะได้ออกกำลังกายไปด้วย'คัทซึมิบอก 

'เอาอย่างนั้นก็ได้'ฉันกับคัทซึมิเห็นด้วย 

หลังจากนั้น เราได้ตามหาเจ้าของ แต่ก็ไม่พบเลยจนถึงตอน5โมงเย็น

'พอก่อนมั้ยทุกคน พรุ่งนี้ค่อยมาหาก็ได้ ฉันต้องรีบกลับบ้าน'มิกิพูด 

'งั้นก็พอแค่นี้ก่อนนะ'ฉันเสริม 'งั้นพวกฉันกลับก่อนนะ บายย'

พวกเพื่อนๆของฉันกลับไปหมดแล้ว ระหว่างที่ฉันนั่งอยู่ตรงจุดรวมของโรงเรียนบิลลี่กับโรงเรียนแซนต์ ฉันเหลือบไปเห็นผู้ชาย ผมทอง จมูกโด่ง โรงเรียนบิลลี่..เรน นี่เขายังไม่กลับอีกเหรอเนี่ย..แต่ ฉันสังเกตุดีดีแล้ว..มีแค่ฉัน กับ เรน เองเหรอ.. อร้ายย เขินนะเนี่ยย

'เห้ยๆ ดูผู้หญิงคนนั้นดิวะ แม่ง..น่ารักชิบหายเลย' เสียงของกลุ่มผู้ชายวัยรุ่นที่เต็มไปด้วยความหื่นกาม  ฉันหันไปมองต้นเสียงนั่น.. น่ากลัวชะมัดเลย

'เธอๆ..ชื่อไรอะ น่ารักนะเนี่ย' มีผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มนั้นเดินมาคุยกับฉัน ถามชื่อฉัน..

'เอ่อ...ช..ชื่อมิโนริ' ฉันบอกชื่อกับกลุ่มเด็กวัยรุ่นหื่นกามนั่นไป ไม่นะใ.นี่ฉันทำอะไรอยู่เนี่ย

'ชื่อน่ารักจังเลยน้าา' วันรุ่นจากกลุ่มนั้นคนหนึ่งมาจับคางฉัน

'ปล่อยน้ะะ' ฉันตะโกนออกมาเสียงดัง 'ช่วยด้วยย'

'เห้ย..จัดการดิ' หัวหน้ากลุ่มหื่นกามนั้นก..กำลังจะทำอะไรนะ ไม่นะ...ใครก็ได้ช่วยด้วยเถอะ

'หยุดนะ!!' เสียงนั่นเหมือน...เรน 

'ลุมทำร้ายผู้หญิงคนเดียวเนี่ย ไม่ดีเลยนะ' เรนพูดอย่างนั้น ทำให้ฉันใจเต้นนิดๆแต่...มันไม่ใช่เวลานะเว้ยย

'แล้วนายเป็นใคร อยู่ดีดีเข้ามายุ่ง'

เรนเจอคำถามนั้น เขาหยุดนิ่งสัก5วิแล้วเขาตอบมาว่า 'ผู้หญิงคนนี้ เป็นแฟนผม' .....เขาตอบไปอย่างนั้นได้ยังไง เขาจะรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันกำลังใจสั่นอยู่ตอนที่เขาพูดออกไปแบบนั้น

'เออ..แล้วอย่าให้เจอนะ' กลุ่มวัยรุ่นหื่นกาม พูดอย่างนั้นแล้วเดินจากไป ฉันเชื่อว่ากลุ่มวันรุ่นพวกนั้นไม่ใช่โรงเรียนบิลลี่แน่นอน

'เป็นอะไรหรือเปล่า' เรนถามเพื่อดึงสติฉันกลับมา

'ม..ไม่เป็นไร' 

'วันหลังก็ระวังตัวบ้างนะ'

'อ..อื้ม' 

'แล้วเธอกลับบ้านยังไง'

'เดินกลับหนะ'

'แล้วกลับกับใคร'

คำถามนี้ทำให้ฉันสตั้นซักแปบหนึ่ง 'คนเดียว' 

'งั้นเหรอ กลับคนเดียวนี่อันตรายนะ ให้ฉันไปส่งด้วยเอาไหม' โอ้วว นี่มัน..ยังกับนิยายรักโรแมนติกที่ฉันเคยอ่านชัดๆ แล้ว..ฉันจะตอบว่าอะไรดีนะ ฉันก็อยากให้เขาไปส่งแต่..มันจะดูเป็นการรบกวนเขาหรือเปล่านะ เอาละ..ยังไงฉันก็ต้องตอบความจริง

'ก็..ได้' ฉันตอบอย่างติดๆขัดๆเพราะฉันไม่แน่ใจ

'งั้น..เธอจะกลับเลยไหม'

'อื้ม..ก็ได้ ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว' ฉันตอบ

'งั้นกลับเลยดีกว่า เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้านนะ'

กรี้ดด ฉันจะได้เดินกลับบ้านกับเขา..ฉันรบกวนเขาหรือเปล่านะ