[FENCE]รักคนละรั้ว[End]

[11]ขอ

ตือดืดด... เสีบงสั่นพร้อมกับเีงแจ้งเตือนแชตเฟซบุ๊ค

'ทัก'

ใครนะ ไม่คุ้นเลย

'ใครคะ' ถามซื่อๆเนอะ

'อ่านชื่อเฟซซิ' ตอบกวนประสาทอีก... ชื่อเอ่อ.. บี .. อี อี..เอ็ม.. บีม..

'บีมเหรอ' 

'อื้อ จำเราได้ไหม' นึกแพร๊บบ บออีมอบีม.. บีมเพื่อนเก่า บีมคนรู้จัก บีมคนในโรงเรียน บีมแฟนเก่า...เอ้ะ 

'หายนานขนาดนี้คงนึกไม่ออกแน่นอน' บีมส่งมาอีกครั้ง

'จ..จำได้แล้ว' 

'อื้อ'

'ทักมามีไรเหรอ'

'พรุ่งนี้ว่างมั้ย' ว่างแล้วจะทำไม...

'เอ่อ.ว่าง'

'เจอกันหน้าโรงเรียนเธอนะ'

'อ..อื้อ' หลังจากนั้นก็ออฟไลน์ไป 

วันต่อมา...

ยืนรอนานละนะ คิดจะเบี้ยวนัดหรือไง

'มิโนริ' ... เร็น

'เอ่อ..ว่าไง'

'กลับบ้านกัน'

'นายกลับก่อนเลย ฉันมีนัดนะ' 

'อื้อ' แล้วเขาก็เดินกลับไป งอนไรหรือเปล่านะ..แต่ฉันว่าคนอย่างเร็นน่าจะไม่ใช่คนขี้น้อยใจ..มั้ง

'มิโนริจัง' เสียงนั่นแน่นอนว่าเป็นบีม และใช่จริงๆด้วย'อ..อื้อ' ฉันโบกมือทักทายแบบปกติ

'ขอคุยไรด้วยหน่อยซิ'

'นั่งตรงโน้นก่อนได้มั้ย' 

'ได้สิ'หลังจากนั้นเราองคนก็นั่งตรงที่ประจำของฉันกับเร็น..เขาจะเห็นไหมนะ

'คือเธอ...' เขาพูดอ้ำๆอึ้งๆ 'มีแฟนไหม่หรือยัง' ถามงี้จะมาขอคบหรือไง

จะตอบยังไงดีนะ ถ้าตอบว่าไม่มันก็คือความจริง แต่..ไม่รู้เขาจะถามยังไงอีก ถ้าตอบว่าใช่....

'ยัง..' ตอบไปได้ไงห้ะมิโนริ

'งั้นถ้าเราขอ..' เขาเงียบไป ฉันรู้ว่าเขาไม่กล้าพูด 

'ขอกลับไปคิดดูก่อนนะ' 

'อื้อ...' 

'ฉันกลับละ บาย' หลังจากนั้นฉันก็เดินกลับบ้านตามปกติ

'ตื้อดืดด' อะไรอีกนะ

'เมื่อเย็นเธอคุยกับใครเหรอ' เร็น...

'เพื่อนเก่าจ้ะ'

'แล้วทำไมไม่ให้ฉันอยู่ด้วย'

'อ..เอ่อ'

'เพื่อนเธอก็แนะนำให้ฉันรู้จักไม่ได้เหรอไง'

'งั้น..พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันแนะนำให้รู้จักก็ได้'

'แน่ใจนะ ว่านั่นคือเพื่อนเธอ' ฉันสตั้นกับประโยคนี้ จะโกหกก็ไม่ได้...

'แฟนเก่า'

'งั้นแนะนำให้ฉันรู้จักด้วย' เขาจะโอเคมั้ยนะ

'ค่ะ' หลังจากนั้นเขาก็ออฟไลน์ไป ฉันคงต้องทักแชตบีมซินะ เฮ้ออ