เช้าวันรุ่งขึ้น
ฉันตื่นไปโรงเรียนตามปกติ ระหว่างเดินไปโรงเรียน ฉันเห็นผู้ชายสีผมน้ำตาลอ่อน จมูกโด่ง กางเกงสีน้ำเงิน เสื้อเชิตที่ชายเสื้อหลุดลุ่ย เน็คไทที่ผูกอย่างลวกๆ ตรงกระเป๋าของเสื้อเชิตมีสัญลักษณ์โรงเรียน Billy high school อย่างเห็นได้ชัดเจน ใช่...นั่นคือ เร็น
'เร็น' ฉันเรียกเร็นอย่างเหมือนคนสนิทสนมกัน แต่..ไม่ได้สนิทกันเลย
เขาเมินเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันเลยตัดสินใจเดินเข้าไปทักก่อนที่เขาจะเดินข้ามถนน
'Hi เร็น'
'มีอะไรเหรอ'
'พอดีฉันเจอนายพอดีนะ ก็เลยเข้ามาทัก'
'งั้นเหรอ' เขาทำหน้าอย่างเฉยชา
'เอ่อ...ฉันมากวนนายหรือเปล่า' ฉันถามอย่างนั้นเพราะสีหน้าของเขาเหมือนไม่พอใจอะไรซักอย่าง
'ไม่อ่ะ' หนอยย..จะเฉยชาไปไหน
'งั้น..เดินไปโรงเรียนด้วยกันเลยมั้ย'
'ก็ได้'
เย่..เขาตกลงเดินไปโรงเรียนกับฉัน
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็ถึงโรงเรียนซะแล้ว โรงเรียนของเร็น อยู่ไกล้ๆกับโรงเรียนของฉัน ข้ามรั้วต๊อกต๋อยนี่ก็ถึงโรงเรียนของเร็นแล้ว .... ดีจังเลยน้าา
'อ่ะแฮ่มมม' เสียงกระแอมของเด็กผู้หญิงที่ต้องการจะสื่ออะไรซักอย่าง ....
'คัทซึมิ!!!'
'พ่อหนุ่มโรงเรียนบิลลีนั่นใครกันเหรอ'
'เอ่อ..ก็เพื่อนนะสิ จะให้ใครละ' ฉันมีลางสังหรณ์ว่าคุทซึมิจะคิดว่าฉันกับเร็นเป็นแฟนกันแน่ๆ
'แค่เพื่อนงั้นเหรออ'
'ฉันกับเขายังไม่ได้เป็นไรกันเลยนะ' ฉันพูดจริงๆนะ คัทซึมิ ฉันพูดจริงจริ๊งง
ESTÁS LEYENDO
[FENCE]รักคนละรั้ว[End]
Novela Juvenilฉันมิโนริ ฉันหลงรักนักเรียนข้างๆโรงเรียนของฉัน เพราะโรงเรียนของฉันเป็นโรงเรียนหญิงล้วน แต่โรงเรียนของนายคนนั้นคือ โรงเรียนชายล้วน โรงเรียนหญิงล้วนกับโรงเรียนชายล้วน ถูกกั้นกันแค่รั้ว เพราะฉนั้น เรื่องนั้นก็ไม่ใช่ปัญหาระหว่างฉัน กับนายคนนั้น