HIRSIZ

Kahvaltı

Sabah uyandığımızda annemin ilk söylediģi şey (sabah demişken saat 12.30)
"sen niye güldün sabah sabah pis pis bende anlamadım saf gibi güldüm"annemin şaşırmasının nedeni benim çok gülmüyor olmamdı ne evde ne de okulda pek gülmezdim ama sabahın köründe gülünce o da şaşırmıştı haliyle"Anne sen sabah kalkınca çok komik oluyosun saçların kaktüse benziyo"dediğimde annem bana yan yan bakmaya başlamıştı.Bu benim için bir daha anneme kaktüs dememek için büyük bir sebebti açıkçası.Annemin bu bakışları beni çok korkuturdu arada şaka da yapıyo olsa yinede korkardım.
Kahvaltıyı ceza olarak ben hazırlayacaktım.Çok kahvaltı hazırlamazdım bu da benim aleyhime olan bir konuydu ama hırslıydım ve yapacaktım"yüce yumurtalar aşkına"dedim mırıldanarak annem bana deliymişim gibi bakıyordu ve bi yandan da çayını içiyordu.Neyseki kazasız bir şekilde kahvaltıyı hazırlamıştım uzun sürdü ama yaptım.Annemin kahvaltı hoşuna gitmişti benimde tabiki gururlu gururlu kahvaltımı yapıyordum görende Nobeli bu sene ben almışım derken çayımdan bir yudum aldım yudum almak venim neyime?Aģzımı yakmıştım ama belli etmedim yoksa büyük dalga konusu olurdum annem genç yaşta evlendiği için aramızda pek yaş farkı yoktu bu yüzden annemle arkadaş gibiydik babam gittikten sonra annem mutlu olmaya çalışmış ve başarmıştı.Bu beni mutlu
ediyordu annemin mutlu olması demek ailemizin de mutlu olması demekti.Benim bir yandan gözlerimden yaşlar akıyordu ama yemeye devam ediyordum bugün çok önemli bir işim vardı kitap okuyacaktım.Bu benim için çok büyük bir işti çünkü okul dışında çokta işim yoktu.Masayı kaldırmak ve bulaşıklar da bana düşmüştü bu yüzden işim vardı bir bakımdan ama sadece bugünlüğüne.Ya ne zaman biteceke bu diye çıģlık atmak gekiyordu içimden ama yapmadım çünkü annem mutfaktaydı ve beni korkutuyordu.Annemden korkmam ama hareketleri belli olmazdı beni korkutan şey buydu.Ve en sonunda bitmişti sonunda işim bitmişti kitabımı hazırlayabilirdim