Κάτω από την πανσέληνο

Κεφάλαιο 37

   Το επόμενο πρωί ξύπνησα στην αγκαλιά του. Εκείνος ήταν ήδη ξύπνιος και με κοιτούσε χαμογελαστός.

-Καλημέρα, μου ψιθίρισε, λες και δεν έπρεπε να τον ακούσει κάποιος.

-Καλημέρα, του απάντησα και τεντώθηκα. 

Παραλίγο να του βγάλω το μάτι, αλλά δεν το κάνω θέμα.

-Ντύσου και πάμε κάτω να φάμε, μου είπε, καθώς με μια κίνηση σηκώθηκε όρθιος κι έβαλε μια μπλούζα.

-Κάτω; Μα εσύ δεν είπες πως ο πατέρας σου...

-Μας είδε η υπηρέτρια χθες το βράδυ να κοιμόμαστε αγκαλιά και του το είπε.

-ΤΙ; Παιδάκι μου, δεν ανησυχείς καθόλου; Θα σε κάνει κομματάκια!!!

-Μην ανησυχείς, προς το παρόν έχουμε να φάμε, οπότε δεν κινδυνεύω...

-Τι αστείο...

-Πάω λίγο μέσα στο μπάνιο, μ' ενημέρωσε.

-Οκ...

   Όμως ένα λεπτό... Θα έβαζα τα ρούχα που φορούσα χθες; Ήτανε πολύ βρώμικα... Πήγα για λίγο στο υπνοδωμάτιο που τα είχα αφήσει, αλλά δεν ήταν εκεί... Έψαξα παντού... Ούτε κανένα άλλο ρούχο υπήρχε... Αχ τι να κάνω τώρα; Μήπως να ρωτήσω τον Στέφεν; Καλή ιδέα! 

   Ξαναπήγα στο δωμάτιό του. Ασυναίσθητα, άνοιξα την πόρτα του μπάνιου. Τσίριξα βλέποντας το κάτω μέρος του σώματός του ολόγυμνο. Εκείνος αναφώνησε και γύρισε από την άλλη. Έβαλε ντροπιασμένος στα βιαστικά καινούργιο εσώρουχο κι έριξε το άλλο στα άπλυτα.

-Σου είπα ότι πάω στο μπάνιο για να μην έρθεις, όχι για να έρθεις...

-Έβαλες τίποτα;

-Ναι, ναι , έβαλα...

Με γύρισε απότομα προς το μέρος του. Είχα γίνει κατακόκκινη. Εκείνος γέλασε βλέποντας την έκφραση του προσώπου μου.

-Στην τελική, εσένα πειράζει, όχι εμένα, μου είπε γελώντας.

-Δεν ήταν αστείο.... Μια... ερώτηση....

-Πού είναι τα ρούχα σου; Η υπηρέτρια άφησε στην ντουλάπα ένα ροζ φορεματάκι κι έναν φιόγκο για τα μαλλιά... Και ροζ μπαλαρίνες...

-Α αυτό ήθελα να σε ρωτήσω αρχικά... Όμως θέλω να σε ρωτήσω και κάτι άλλο...

-Ναι, ό,τι θες, μου είπε, χτενίζοντας τα μαλλιά του.

-Πώς γίνεται και λένε πως είσαι ο καλύτερος στο σεξ;

-Υπονοείς κάτι;