Hastanede olmamıza rağmen Alya 'nın bana yaşattıkları üzerine birde onu affedeceğimi sanması resmen bir yüzsüzlük.Birdaha onu affetmeye bilirim.Ancak bir yandan da eski dostluğumuzdaki günler geldi aklıma.Hiç bozuntuya vermeden doğum günümü kutlayan herkese teşekkür ettim.Beni bir nebze bile olsa mutlu etmişlerdi.Ercan başımda dikilmiş duruyordu.Beni incelediğini hissedebiliyordum.Ercan ile konuşmam doğru olurmu diye düşünmeden edemedim.Onun da bana yaşattığı olay Ercan 'ın yüzünü görünce hep aklıma geliyor.Unutmak istesemde olmuyor.Ercan herkesi uğurladıktan sonra bir sandalye çekip yanıma oturdu.Ne söyleyeceğini az çok tahmin edebiliyordum.Bur kaç dakika gözlerimizin içini baktık.Zaman durmuştu sular akmıyordu ben onun uykusuzluktan çökmüş göz kapaklarını morarmış olan göz altlarını incelerken oda bana sadece bakıyordu.Sonra sessizliği bozan taraf o oldu: "Açelya biliyorum sana yaşattığım hiç hoş hatta çok kaba çok çirkef bir davranıştı dünyanın en öküzce olan haraketini yaptım sana belki o olayları yaşatmasaydım belki şuan burada olmayacaktın" ve sözüne devam etti "Lütfen beni affet yalvarırım" derken sesi ağlamaklı çıkmıştı.Sonra sol gözünden bir damla yaş aktı onu silmeye çalışırken sağ gözündende bir damla yaş aktı.Onun bu hallerine dayanamayıp. "Tamam.Yeterki ağlama ,üzülme" Sonra ne olduğunu anlamadan birden elimi tuttu.Bende ona gülümsedim.O sırada içeri benimle çok ilgilenen bir doktor geldi.Doktor bana bir teklif sundu. "Bugün hastanede son günün ve durumun çok iyi gün geçtikçe iyileşiyorsun hatta sana bir sürprizim var" Gözlerim faltaşı gibi açıldı "Ne sürprizi?" "Hastalığından kurtuldun.Bunun sebebi tümörün iyi huylu olmasından ve moralini yüksek tutmandan ve verdiğim ilaçların etkisinden son olarakta geçirdiğin ameliyat operasyonundan sonra hastalığından kurtuldun seni tebrik ederim" Doktor ne diyordu? Ne yani ben iyileşmişmiydim.Böyle birşey gerçek olamazdı.Ercan ile birbirimize baktık ve ikimizde 32 diş göstererek güldük.Sonra Ercan bana sarıldı.Mutluluğumun tarifi yoktu.Ercanı daha önce bu kadar sevinçli görmemiştim.Doktora: "Peki ne zaman taburcu olacağım?" diye dayanamayıp sabırsızlıkla sordum. "Biliyorum hastanede misafir olmaktan sıkıldın o yüzden bugün taburcu olabilirsin hatta şimdi işlemler hallolursa şimdi gidebilirsin" Yaşasın sonunda hastaneden kurtuluyordum. ******************* Eve geldikten 2 hafta sonra: Sonunda ne giyeceğime karar verdim.Seçtiğim kıyafetleri yatağımın üstüne koyup hemen ebeveyn banyoya girip duş aldım.Duştan çıktıktan sonra bornozumu giydim saçlarıma kuaförlerin yaptığı gibi bir havlu geçirdim bundan dolayı saçlarımın çabuk kurumasını sağladım.Kıyafetlerimi giydim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstüme fotoğraftaki gibi kıyafetlerimi giyindim.Herzamanki gibi cool görünüyordum.Tamam Ego tavan yaptı biraz.Eyeliner sürdükten sonra dudak rengime yakın bir ruj sürdüm ve güzel kokan parfümümden sıktım.Biraz dolaşmak istiyordum.Aşağı inerken merdivenlerde yukarı çıkan Ercanı gördüm.Bana göz kırptı.Yukarı çıktı.Arkasını dönüp "Açelya" diye seslendi. "Efendim" "Bir dakika gelsene buraya" "Peki" Yanına gittim. "Ne oldu neden çağırdın?" Dediğim anda beni odasına çekti. "Ne yapıyorsun sen!!??" dedim. Sırtım duvar tarafına dönük olduğundan duvara çarpmamak için gayret gösteriyordum.Sonra Ercan üzerime doğru gelmeye başladı. "Neden üzerime geliyorsun?" "Bence konuşma sırası artık bende" "Ne dediğini anlamıyorum" "Birazdan anlayacaksın" O anda sırtım duvarla birleşti. "Şimdi tamamen bende sıra" Dedi ve dudaklarıma yapıştı. Karşılık veremedim. Sonra çekilip "Sen daha iyilerini gördüm" dedi beni küçümsermişçesine. "Demek öyle haaa!!??" böyle söyledikten sonra öyle bir öptümki...Oda karşılık verdi.Sonra birbirimize bakarak gülümsedik.Sonra ben odadan çıktım.Neydi bu şimdi aramızda bişe yokken beni öpmesi hiç hoş değildi.Ne yapmaya çalışıyordu şimdi??
ARKADAŞLAR UZUN ZAMAN SONRA YENİ BÖLÜM ANCA GELEBİLDİ KUSURA BAKMAYIN.;)
