Άφησε την αλήθεια να λάμψει

Κεφάλαιο 9

Όταν πια χτύπησε το κουδούνι μάζεψα βιαστικά τα βιβλία μου και τα έριξα μέσα στην τσάντα μου . Τον είδα να κάθεται στην θέση του και κατευθύνθηκα προς  το μέρος του . Οι σκηνές από τη στιγμή που τον γνώρισα μέχρι και τη χθεσινοβραδυνή μας συνομιλία μου έρχονταν στο μυαλό . Ναι ήμουν σίγουρη πως αυτό το άτομο άξιζε να το εμπιστευτώ και να το ξαναβάλω στη ζωή μου . Χαμογέλασα πλατιά και φώναξα το όνομά του . Αυτή η μέρα θα τα άλλαζε όλα! 

Στο άκουσμα του ονόματός του γύρισε προς το μέρος μου και χαμογέλασε εκδηλώνοντας την χαρά που ένιωθε που πήρα την πρωτοβουλία να του μιλήσω . 

" Πίστευα πως δεν θα μου μιλούσες ." είπε με τρόπο πειραχτικό και ειρωνικό

" Αφού τα είχαμε συμφωνήσει χθες στην παραλία "

"Θέλεις να πάμε εξω ? Να μου πεις και τι έχασα τόσα χρόνια από τη ζωή σου ? "

" Όπως θες , δεν έχω πρόβλημα . "

Πήρε και εκείνος τα πράγματά του και βγήκαμε μαζί στην καταπράσσινη αυλή που διέθετε το σχολείο . Καθίσαμε σε ένα παγγάκι και παρά το γεγονός πως δεν είχαμε συναντηθεί για χρόνια και έτσι  πίστευα ότι η κατάσταση μεταξύ μας θα ήταν περίεργη έγινε ακριβώς το αντίθετο . Ακόμα και αν μερικές φορές δεν μιλούσαμε η ατμόσφαιρα ήταν χαλαρή και οι δύο απολαμβάναμε την ησυχία σε συνδυασμό με την ζεσταστασιά του ήλιου . 

" Τί έγινε όσο καιρό έλειπα ? "   με ρώτησε αφού είχαμε αναλύσει ακόμα και τα πιο τυχαία και άκυρα θέματα για το σχολείο 

" Γιατί το λες αυτό ? "

" Δεν είσαι το ίδιο κορίτσι που ήξερα κάτι πάνω σου έχει αλλάξει "

" Ναι. . . . τέλος πάντων δεν πάμε μέσα λέω εγώ " είπα προσπαθώντας να βγω από τη δύσκολη θέση που με είχε βάλει η ερώτησή του

Σηκώθηκα πήρα τα πραγματά μου και πήγα να φύγω για να βρω την Έλενα όταν ο Πέτρος πιάνοντάς με από τον καρπό με τράβηξε για να γυρίσω προς το μέρος του , κάνοντάς με να χάσω στιγμιαία την ισορροπία μου . " Καλα........ θα τον βρώ εγώ το λόγο.. Δεν θα μου ξεφύγεις τόσο εύκολα....." είπε και μου έκλεισε το μάτι πονηρά . Χωρίς να ξέρω τι να κάνω απλά γύρισα και σχεδόν τρέχοντας μπήκα μέσα στο σχολείο . Όμως γυρνόντας τη ματιά μου πίσω στην  μεριά όπου καθόμασταν με τον Πέτρο βλέπω εκείνον να με κοιτά δίχως να φεύγουν τα μάτια του από πάνω μου και να μου χαμογελά με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο στο πρόσωπό του . Η προσοχή που δεχόμουν από εκείνον με έκαναν μέσα σε μια στιγμή να νιώσω άβολα και τα μάγουλά μου να αρχίζουν να αποκτούν ένα πορφυρό χρώμα . Χωρίς καμία αμφιβολία η κάθε του κίνηση και κουβέντα είχε επίδραση πάνω μου . Ακόμα και όταν με τράβηξε από το καρπό ένιωσα το δέρμα μου να καίει από την επαφή με το δικό του .  . . .