Άφησε την αλήθεια να λάμψει

Κεφάλαιο 14

Περπατούσαμε στο δρόμο δίχως να γνωρίζω που θα με πήγαινε τελικά ο Πέτρος . Αλλά ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει . Κρατούσε σφικτά το χέρι μου στο δικό του , πρωτόγνωρη η αίσθηση .

Ένιωθα ασφάλεια και δεν μπορούσα να σταματήσω να  χαμογελάω όσο και αν προσπαθούσα . Εκείνος ήταν αυτός που μετά από τόσο καιρό με είχε κάνει να νιώσω πάλι  χαρούμενη , να αναγνωρίσω την ομορφιά που είχε η παρέα των άλλων αλλά και η αγάπη που μου δινόταν από τους γύρω μου και να αρχίσω να την εκτιμώ πολύ περισσότερο από ότι πριν .

.

Τελικά μετά από ένα ευχάριστο περίπατο κάτω από το λαμπερό φεγγάρι που στόλιζε τον βραδινό ουρανό , φτάσαμε στον προορισμό μας . Ήταν ένα σημείο  στην άκρη κάποιου πάρκου , τοποθεσία άγνωστη σε εμένα  .

Αν και κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί  πως ένα απλό πάρκο μέσα στην νύχτα δεν θα αποτελούσε την  " ιδανική " τοποθεσία για ένα ραντεβού , εγώ αυτή την στιγμή θα διαφωνούσα , εξαιτίας βεβαίως της μαγευτικής εικόνας που αντίκρυζαν τα μάτια μου . 

Από τα κλαδιά των πανύψηλων δέντρων που υπήρχαν γύρω μας υπήρχαν κρεμασμένα αμέτρητα μικρά φαναράκια , δίνοντας ακριβώς τον κατάλληλο φωτισμο έτσι ώστε το σκηνικό να θυμίζει ρομαντική ταινία .

Στο κέντρο του πάρκου ακουμπισμένα στο έδαφος υπήρχαν τεράστια μαξιλάρια  σε παστέλ αλλά και σε διάφορα άλλα χρώματα , πάνω στα οποία είχε τοποθετηθεί αρκετά προσεκτικά  ένα καλάθι παρόμοιο με αυτά του πικ - νικ . 

Όση ώρα παρατηρούσα το εντυπωσιακό τοπίο που ξετυλιγόταν μπροστά μου , ο Πέτρος στεκόταν δίπλα μου απολαμβάνοντας την αντίδρασή μου . Σίγουρα το στόμο μου θα ήταν ορθάνοιχτο αφού είχα μείνει άφωνη . . . 

" Τί έγινε , δεν έχεις τίποτα να πεις ? " μου είπε πειραχτικά οδηγώντας το κοκαλωμένο μου σώμα προς τις πολύχρωμες μαξιλάρες .

Όντως δεν μπορούσα να βρω λόγια για αυτό που είχε κάνει . Αν και ήταν μια απλή χειρονομία , το γεγονός ότι έφτιαξε όλο αυτό το σκηνικό μόνο και μόνο για εμένα , έκανε τα πάντα να φαντάζουν στα μάτια μου τόσο ξεχωριστά  και ανεκτίμητα . 

Δεν θα μπορούσε η βραδιά να ήταν καλύτερη .

Είχα όλα όσα χρειαζόμουν . Τώρα πια που είχα ξαναβρεί την ευτυχία στο πρόσωπο του  κανείς δεν θα μπορούσε να με ξαναβυθίσει στην θλίψη των προηγούμενων χρόνων . Τα πάντα ήταν τώρα πια εκπληκτικά και δεν θα επέτρεπα σε κανέναν να μου κλέψει τον παράδεισο μέσα στον οποίο ζούσα . . .

.

.

.

.

.

. 

Επιτέλους ανέβασα κεφάλαιο μετά από τόσο καιρό ...

Το 3έρω είναι μικρό αλλά θα προσπαθήσω να συνεχίσω την ιστορία . Σας ευχαριστώ που διαβάζετε την ιστορία μου <3 Περιμένω τα σχόλια σας και τις προτάσεις σας για την συνέχεια της ιστορίας :)