Distance Between Us

Chapter 7

Chapter 7 : Room 143 2nd Floor

Edward's POV

Sana maabutan ko pa siya..kainis di pa kasi sinabi sa akin ni Andrea arghh!.I went into fast speed para habulin ang kotse ni Laurren.Before she go sana man lang makapagpaalam ako and makapagexplain.

Kainis!! 2:50 pm na! I got my cellphone and dinial ang number ni Laurren.Please sana ipick up niya.

"The number you are dialing is currently unavailable please try again when she is feeling better......*toooot." Uggghh nakapatay pa phone niya!.

I took a detour and naabutan ko pa ang sasakyan niya.And bumusina please notice my car at the back.

Nakaabot na sa airport ang paghabol ko sa kaniya and saktong pagbaba niya sa sasakyan ay nagmadali akong bumaba and ran towards her.

"Laurren please before you go pwede ba kitang makausap?Kahit sandali lang" Hinawakan ko ang kamay niya at hinarap ko siya sa akin.

"Bakit ba hindi ka napapagod? na habulin ako hanggang dito kahit na kausapin mo ako hindi mo na ako mapipigilan umalis Edward" I can see her eyes na malapit nang umiyak. Okay Ed don't mess this up.....breath in....breath out.....

"Never akong mapapagod habulin ka dahil mahal kita kahit saan ka pa pumunta I will follow you alam kong huli na nang maramdaman ko to para sayo pero please forgive me accident lang ang nangyari kanina don't leave me broken please"

"Ako pagod na pagod akong mahalin ka dahil halos araw araw kasama mo siya kahit sabihin mong mahal mo ako alam kong sinasabi mo lang yan para hindi ako masaktan and lagi mo akong hindi pinapansin noong kasama mo siya pwede mo naman sabihin sa akin e​, sana pala hindi na lang kita nakilala at least hindi ako masasaktan ng sobra, hindi ako iiyak araw araw dahil halos nung before pa kita nakilala tinry kong kausapin ka pero ikaw mismo ang umiiwas wish ko sana hindi na kita nakilala para hindi ako masaktan....alam mo nagiging martir na ako dahil sayo kasi kahit nasasaktan na ako ayaw pa rin mawala ng feelings ko sayo.....sana maging maayos ang future mo wish you the best........ Goodbye Edward"umalis na siya and habang nag fastwalk siya ay may luhang tumutulo sa mata niya.

Wasak.......Ang sakit sobrang sakit......sana kung dati ko pang alam hindi ka na nasaktan.....

I just watched her walk inside and left me broken.Nanghihina na ako and parang nawalan ako ng buhay.

Hope to see you again, Laurren Veronica Raquel Marchesa Levesque...
Kahit masakit tanggapin na Wala ka na I didn't even did my best to tell you...

After eight years, and College graduate na silang lahat....

Andrea's POV

           🇬🇧London, United Kingdom
                      (British Accent)

"Ms. Andrea the presscon will be on the Auditorium this afternoon and 25 interviewers with media's have signed in and counting, last agenda niyo na po ito for this day." Sabi ng assistant ko while scrolling through all my schedules sa iPad niya.

"That's a relief, ready na ba ang editors and other staff members for this afternoon?" I said habang chinecheck ang lahat ng books for distributing and signing event after ng presscon. Stress nanaman to mamaya ang dami ko kasing fans whooo😂.

"Opo, Nacontact na po namin sila and all of them are coming with the posters for later....Ms. Andrea your mom is calling" sabi niya and handed my cellphone.