Chapter 9 : 4 Persons 1 Mission
Andrea's POV
I was having a piano and guitar lesson when my assistant went to my room.
Yung face niya parang shocked and trembling kaya I'm wondering why is she like this."Ms. Andrea sorry for barging in your room pero nasa hospital si Mr. Edward..."she said.Wait so yung news na sinabi nung umaga siya Yun?!.
"Just call me Andrea, Name of the hospital?"tanong ko sa kaniya habang binaba ko muna ang guitar ko and got my cellphone on my table.
"Marchesa Levesque Hospital Po" she said.Familiar hmmm...I searched it on my cp and relieved na nasa safe place naman pala siya😂. Nagkakita na kaya silang dalawa?.
"It's okay he's in a very excellent hospital sure akong di naman niya papatayin si Ed e😂"sabi ko habang pinatay ang cp ko.
"1 month Po ang stay niya doon and 2 days before going back at Philippines and baka hindi na daw po siya makapunta here in London, doctor po niya si Dra. Levesque"
Ngumiti lang ako and went back to practice. let's see the results 😊 . Umalis na siya and nag practice na lang ako ulit. Swerte nila pinagkita pa sila ni Destiny.
It was raining outside and my room is freaking cold tinurn on ko ang heater and weird nakaramdam ako ng antok.
Saktong nahulog ako sa bed and dozed off.Spy's POV
"Hoy sino sa inyo naglagay ng sleeping powder sa vent?!"pabulong Kong sinabi dahil nakakapit lang kaming dalawa sa ilalim ng bintana.
Spy 2 : "Ayy sorry mamaya pa ba ilalagay?"
"Sinayang mo pa e ang tagal pa bago mabuo lahat ng plano e!" Binatukan ko siya.
Spy 2 : "Sorry madam gusto na Kasi namin gumanti e😓"Sabi niya habang nilagay ang sleeping powder sa pocket niya.
Ano ba yan mukha na kaming akyat bahay dito umuulan pa naman pero kahit ganito panalo pa rin ang beauty Pak na Pak! 😂.
"Bilis mauna ka nang bumaba para makababa nandin ako Larga!!" nagiging madulas na ang tali sa window pag nahulog ako mawawasak ang beauty ko!.
Spy 2 : "Eto na po naku sungit" . Bumaba siya and tinawag ang 3 pa naming kasama sa van para saluhin ako.
Ano ba yan basang basa na ako dito. Asan na ba yung mga kabayo ko dito?!
"Bakit ang tagal niyo?!?!"Sabi ko sa walkie talkie.
Spy 3 : "Andito na kami sa baba ready to catch ka kahit mataba ka~"
"Anong Sabi mo?!"gusto ko ng wasakin tong mga to e!
Spy 3 : "Sabi ko nga ready na" pinutol ko ang rope and nakahawak na lang ako ngayon sa window box.
Hala! nawala ang grip ko!!MAMA MIA MaMamia nahuhulog na ako 🎵Tulong!!😨😨.
Saktong pagkahulog ko ay naglanding ako sa malaking tapunan ng basura. Eww yung beautiful face ko huhuhu.
"Pwee!"sinamaan ko lang sila ng tingin para di nila ako asarin mabilisan akong tumayo and pumunta na kami sa van and bumalik na sa base.
Look out everyone nandito na ang mastermind😈.Now that I know kung nasaan ka na magaantay na lang ako ng 13 days bago ka ilabas👹😘.
Pero pupunta muna ako sa kung saan ako hindi banned😊
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Look out Spain here we comeLaurren's POV
May - 31 - XXXX
Nakalabas na kami sa MLH and pinarestday muna ako ni mama may pumalit muna sa akin na doctor that will be taking my place pero once na makaremember na ako babalik na ako ng work.
Hanggang ngayon wala pa rin akong maalala konti pa lang ang naaalala ko may kinontact sila mama para tulungan akong makaremember ng lahat ng memory ko
Bumaba na ako sa stairs galing sa room ko and as always nakaready na ang breakfast and minutes na lang ang natitira kay mama before going to the hospital.
"Buenas dias Laurren 😊 take a seat may kailangan tayong pagusapan" and umupo ako while eating nahalata ko na seryoso ang pagusapan namin.
"On Friday pupunta ka sa France nagpareserve na ako ng ticket and nakaready na doon ang bodyguards na magdadala sayo to a place to temporarily stay in 2 days and on Monday may pupunta sayo and dadalin ka na sa vacation place mo and silang apat ang reporter ko okay they will help you return your memories it's better na may tumulong sayo kaysa na maging critical ka kakaisip " she said and gave me the airplane ticket.
"Sì mama" Sabi ko habang tinitingnan ang ticket and finished my food and bid good bye to mama sabay akyat sa room.
"Sino kaya yung apat?" Sabi ko sa sarili ko ng malakas dahil bored ako and nagiisip kung gaanong karaming damit and gamit ang dadalin ko.Sure ako tatagal ako doon.
Edward's POV
"All better doc I can run already" Sabi ko sa doctor ko.
"Very good ngayon na din ang labas mo dito sa hospital."he said and nagready na ako pumunta sa UK I decided na dun muna ako kila Mom dahil tinawagan ako ni Andrea na may gagawin daw kami sa Friday.
Well nakakamiss pumunta sa London.I contacted her and Sabi niya ready na ang private airplane later this afternoon.
We went out the hospital and I wonder kung nasaan si Laurren paalis na kasi ako sana makapagpaalam man lang ako sa kaniya.
"Uhm did you see Dra. Laurren?" I asked my assistant habang papunta ng parking lot. She said na hindi daw and di niya na daw nakikita si Laurren these days.
Hmm....sayang.When we arrived at the hotel I've stayed nag ready na ako ng mga gamit ko I'll leave this afternoon.
I took a bath and put new and fresh clothes. Magpapagising na lang ako sa kanila mamaya para malaman kung aalis na ba I'll just...*yawn*....sleep a bit.....zzzzzzzzzz..
______________________________________
A/N : hope you enjoyed this chapter don't forget to vote, comment and share to your friends 😊Sorry kung konti lang ang nagawa ko it's only 1009 words including tong note ko✌
Promise magaupdate pa ako ng mas marami😘😊
YOU ARE READING
Distance Between Us
Fiksi RemajaIf you chose to read this.... I'm saying sorry in advance. Maraming errors. Some Grammatically, some Plotlines confusion. And others are pure annoyingly childish. I am just I think in between 11 - 12 years old when I suddenly, without even planning...