Αγάπησα τον εχθρό μου

Κεφάλαιο 1

Με λένε Μελίνα και είμαι 15 χρόνων και είμαι μισή Κορεάτησα και μισή Ελληνίδα. Τα τελευταία 12 χρόνια μένω με τον πατέρα μου γιατί η μητέρα μου πέθανε σε ένα τροχαίο. Από τότε που πέθανε έχω κλειστεί στον εαυτό μου και είμαι πολύ μοναχικό άτομο και κάνω δύσκολα φίλους, ίσως γιατί με φοβούνται και λίγο γιατί δεν αφήνω τίποτα να πέσει κάτω και πάντα ψάχνω για καυγά. 

Είχε τελειώσει το σχολείο και ήταν καλοκαίρι και είχα πάει με τις κολλητές μου την Αθανασία και την Χριστίνα για καφέ και καθόμασταν και μιλούσαμε με τις ώρες. Όταν βράδιασε πήγα σπίτι και έκατσα στον καναπέ να δω τηλεόραση, μέχρι που μπήκε ο πατέρας μου μέσα στο σπίτι που είχε γυρίσει από την δουλειά και φαινόταν πολύ σκεπτικός. 

Μ: Γεια σου μπαμπά τι κάνεις;; (Τον πατέρα μου τον λένε Taeyang )

Τ: Καλά είμαι Μελίνα μου. 

Μ: Σίγουρα μπαμπά;;

Τ: Να θέλω να σου πω κάτι.

Μ: Πες μου.

Ξέσφιξε την γραβάτα και κάθισε δίπλα μου.

Τ: Μου έδωσαν μετάθεση στην δουλειά.

Μ: Αλήθεια;;; Και που θα πάμε τώρα;;;

Τ: Πίσω στην Κορέα.

Όταν το άκουσα πετάχτηκα πάνω γιατί είχα χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου.

Μ; Τιιιι; Πλάκα μου κάνεις;;;;

Τ: Όχι πρέπει να πάμε Κορέα. Τα λεφτά και η ζωή εκεί είναι καλύτερη εκεί.

Μ: Μπαμπά δεν θέλω να πάω εκεί.

Τ: Μελίνα μην κάνεις σαν παιδί. Θα πάμε δεν ακούω κουβέντα. Σε έναν μήνα φεύγουμε.

Μ: Μα μπαμπά..

Τ: Δεν ακούω μα στο δωμάτιο σου.

Έτρεξα στο δωμάτιο μου και έκλεισα με δύναμη την πόρτα και πήρα το λάπτοπ και μπήκα Skype και έκανα κλήση στην Αθανασία.

Α: Κεφτέ τι κάνεις;;;

Μ: Αθανασία πρόβλημα.

Α: Τι έγινε γιατί είσαι έτσι;;;

Μ: Ο πατέρας μου πήρε μετάθεση από την δουλειά του και πάμε Κορέα.

Α: Τιιιι;; Πλάκα κάνεις;; Και πότε φεύγεις;; 

Μ: Σε έναν μήνα.

Α: Δεν θέλω να σε χάσω ρε κεφτέ. 

Μ: Ούτε εγώ.

Τότε δάκρυα άρχισαν να πέφτουν πάνω στο πληκτρολόγιο και όλα είχα θολώσει.

Α: Έλα μην κλαις θα μιλάμε συνέχεια στο Skype κάθε μέρα.