from nerd to spy

~49~

POV WYATT

Het duurde een tijdje voordat ik eindelijk de uitgang had gevonden. Het jochie was ondertussen gewoon in slaap gevallen en had verder dus ook niet door wat er gebeurde. Dat is misschien ook maar beter. Geen enkel kind zou dit mee mogen maken...

Toen ik bij de uitgang kwam zag ik Brad, Bruce en Jane daar al staan met de rest van de kinderen.

"Waar is Vanes?" vroeg Jane. Ik liep naar haar toe en duwde het jochie in haar armen.

"Nog binnen. Ik ga haar nu zoeken." Ik draaide me om en wilde net een stap naar binnen zetten toen er opnieuw een alarm begon te loeien. Ik keek om naar Brad.

"Wat is dat?" vroeg ik aan hem. Hij haalde zijn schouders op.

"Geen idee...."

We bleven een tijdje staan en begonnen te overleggen over wat we nu gingen doen. Het duurde niet hele lang voordat er opeens allemaal mensen het gebouw uit kwamen gerend. Sommige waren een beetje aan het hoesten, niet extreem maar gewoon een heel klein beetje.

"Brand... rook... oorzaak..." Ik kon er niet veel van verstaan.

"Brand?!" riep ik. "Ik ga naar binnen. Vanes is daar nog binnen met die psychopaat!"

Jane probeerde me nog tegen te houden maar ik was te snel. Mensen keken me raar aan terwijl ik het gebouw in rende. Het was ook nog een hele klus aangezien hoe verder ik het gebouw weer in ging des te meer mensen mijn richting in kwamen gerend.

"Dude! Ben je gek? De boel staat in de fik!" Ik negeerde het. Het boeide me niets. Ik moest haar redden. Dankzij mij is ze nog in het gebouw. Dus ik moet haar er ook weer uithalen.

"He, Wyatt! Wacht!" Ik stopte en keek achterom. Bruce....

"Je kunt me niet tegenhouden Bruce... Ik ga haar hier uithalen..." hij grijnsde.

Dat was ik ook niet van plan. Maar ik kan je natuurlijk niet alleen met de eer laten strijken. Ik ga je helpen. Punt. Geen commentaar alsjeblieft, want ook jij kunt me niet stoppen." Ik kneep mijn ogen tot spleten.

"Oke... Waar wachten we dan nog op?"

~

Het was stil op de gangen. We waren nu al een eind van de uitgang vandaan. Rook vulde de gangen. Terwijl we door de gangen heen rende keek ik ook nog in elke deur. Je weet maar nooit. Misschien heeft V haar wel gewoon achtergelaten...

Opnieuw gooide ik een deur open en bleef staan.

"Bruce, kom hier!" Ik liep de kamer in.

Een kleedkamer. Er lagen t-shirtjes netjes opgevouwen en er was een kraan. Ik grijnsde en pakte 3 T-shirtjes. Ik maakte ze allemaal nat en gaf er 1 aan Bruce.

"Houd dit voor je neus en voor je mond. Zo ben je beter beschermd tegen de rook." Hij pakte het T-shirt aan en drukte deze tegen zijn gezicht. Ik volgde zijn voorbeeld en zo gingen we verder.

Na een tijdje moesten we over de grond kruipen. Zo dik was de rook geworden.

"Wyatt... We moeten terug. Wie weet is ze al buiten... Als we niet terug gaan dan wordt het ook onze dood!" hij had gelijk... Maar misschien was ze nog wel binnen...

"Nog een heel klein stukje." Mompelde ik. Meer tegen mezelf dan tegen Bruce, maar ach dat hoefde hij niet te weten.

Ik negeerde zijn reactie en kroop gewoon door.

"Verdomme..." hoorde ik hem mompellen.

Plotseling zag ik iemand op de grond liggen. Of... wacht het was niet 1 persoon maar het waren er 2.