Vluchten - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 9

  
Wolfs

Wanneer Wolfs net het vliegveld van Chili uitloopt, en zich richting het autoverhuurbedrijf begeeft, gaat zijn telefoon. Hij heeft al de hele tijd het gevoel dat hij in de gaten gehouden wordt en is op zijn hoede. Toch pakt hij zijn mobieltje uit zijn broekzak en neemt op: 'Hallo?' zegt hij.

Even is het stil aan de andere kant van de lijn. Dan hoort hij ineens een zachte, trillende stem: 'Wolfs? Met mij. Met Eva.' Een schok gaat door hem heen. 'Jezus, Eva, ben je oké? Waar ben je?' 'Helemaal in Chili, in een dorpje dat 'Tumbre' heet geloof ik,' hoort hij Eva antwoorden. 'Wolfs, kom je me halen?' Vanwege het feit dat ze zijn eerste vraag volledig negeert, weet hij dat het eigenlijk helemaal niet goed gaat. 'Waar is Bols? Is hij bij je?' vraagt hij ook meteen. 'Nee, ik ben ontsnapt. Ik heb hem gestoken en ben gevlucht, en, en toen...' hij hoort haar naar lucht happen voordat ze verder gaat. 'Ik ben gevonden en opgevangen door Flora. En nu ben ik hier. In Tumbre.' Wolfs kan geen touw vastknopen aan het verhaal doordat Eva zo snel praat. Toch hoeft hij geen seconde langer na te denken. 'Ik kom eraan Eef, ik kom je halen. Ik ben al in Chili.' Hij hoort haar nu snikken aan de andere kant van de lijn. 'Kom snel Wolfs, alsjeblieft.'

Zo kwetsbaar kent hij Eva helemaal niet. Hij wil dan ook zo snel mogelijk naar haar toe. 'Ik wil graag een auto huren,' vraagt hij in het Engels aan de autoverhuur balie. 'Heeft u gereserveerd?' vraagt een medewerker aan de andere kant van de desk. Wolfs moet toegeven dat hij dat niet heeft gedaan. 'Dan moet ik heel eerlijk met u zijn Meneer. In dat geval kan het wel even duren voordat ik u een auto mee kan geven. Ze gaan namelijk op reservatie. Normaal gesproken hebben we er nog wel een paar over, maar nu is het een drukke periode ziet u.' Wolfs begint zijn geduld te verliezen. 'Ik heb een auto nodig, nu. Het is van levensbelang!' De andere man toetst iets in op zijn computer en schudt zijn hoofd. 'Sorry meneer, er is momenteel echt niks wat ik voor u kan doen.'

Wolfs kijkt om zich heen en ziet een garage vol auto's staan. Zonder twijfel heeft de lange arm van Bols hier invloed op uitgeoefend. Nogmaals kijkt hij om zich heen en neemt dan een besluit. Hij keurt de medewerker van het verhuurbedrijf geen blik meer waardig en loopt richting de uitgang. Wanneer hij buiten komt zet hij het op een rennen en houdt een willekeurige auto aan die net de oprit op komt gereden. Wild zwaaiend met zijn politie ID verplicht hij de hevig geschrokken bestuurder uit te stappen. 'Ik vorder je auto,' roept Wolfs in het Engels tijdens het instappen. Het kan hem niks interesseren of de andere man hem nu wel of niet verstaat. Überhaupt kan hij met zijn politie ID niet dit soort authoriteit uitoefenen buiten Nederland, maar ook dat laat hem koud. Hij drukt het gaspedaal zo diep mogelijk in en scheurt weg, de borden volgend naar de doorgaande weg.

Pas na een paar minuten te hebben gereden komt hij erachter dat hij eigenlijk helemaal niet weet waar Tumbre ligt. Gelukkig is de auto waarin hij nu rijdt een van het moderne soort, met een ingebouwd navigatiesysteem. Met één hand aan het stuur probeert hij het ding in te stellen. Alles in het Spaans natuurlijk. Bijna raakt hij van de weg en hij moet een hele manoeuvre uithalen om de auto weer op het juiste wegdeel te krijgen. Eindelijk denkt hij de juiste functie op het systeem te hebben gevonden om een adres in te voeren. Net op tijd kijkt hij weer door de voorruit, want hij rijdt bijna in de achterkant van een grote vrachtwagen. Die toetert hevig wanneer hij de wegpiraat wel heel dicht achterop hem ziet rijden. Snel geeft Wolfs een ruk aan het stuur naar links om de langzamere weggebruiker in te halen.

Opnieuw probeert hij het navigatiesysteem onder controle te krijgen. Wanneer dit uiteindelijk tot succes leidt ziet hij in zijn achteruitkijkspiegel een chique zwarte Mercedes opduiken. Zijn instinct zegt hem dat het foute boel is.

Ondanks dat het navigatiesysteem met grote pijlen aangeeft dat hij nog zo'n 130 kilometer de weg moet volgen, neemt Wolfs de eerstvolgende afrit. Dit brengt hem op een hobbelig zandpad dat naar wat landerijen leidt. In zijn spiegel ziet hij de zwarte Mercedes hem nog steeds volgen. Hij vloekt binnensmonds en drukt het gaspedaal nog verder in. Zand stuift op om de auto heen en een dikke wolk van stof belemmert het zicht. De zwarte auto bouwt nu ook snelheid op. Het navigatiesysteem in Wolfs' auto geeft paniekerig aanwijzingen in het Spaans. Het is duidelijk dat de elektronische vrouwenstem het niet eens is met zijn tegenstrijdige beslissingen.