İNLEYEN ALEV

BÖLÜM 7

Selam arkadaşlar, bu sefer yazar notu başa yazmak istedim. Hikâyelerimi beğendiğinizi biliyorum, yorumlardan da okunma sayısından da anladığım kadarıyla cidden beğeniyorsunuz ama ben bunları görmek istiyorum. Lütfen, bu söylediğimi zorlama olarak görmeyin... Hikayenin devamını okumak istiyorsanız kendinizi belli edin ki görebileleyim. Yorumlarınızı okumaktan keyif alıyorum. Bazen geç cevap veriyor olsam da yine de okuyorum. Sizleri görüyorum. Ve daha çok görmek istiyorum. Bu isteğimi geri çevirmeyin. En azından oy sayısı ile yorum yapan kişi sayısı denk olsun. Teşekkürler, teşekkürler oxox 

..

Kapı çalındığında ejdersaldırısından bu yana üç gün geçmişti. Astrid ve Rex o akşam hazırladıklarıyemeği yiyorlardı. Köpek her zamanki masadaki taburelerden birine oturmuşsahibine eşlik ediyordu.

Son saldırıda kasabalılar çokbüyük bir hasar meydana gelmişti ve pek çok insan ölmüştü. Kasabalılarkayıplarına yas tutarken bir yandan da kasabayı tekrar kurmaya çalışıyorlardı.

Astrid, bıkkınlıkla derin birnefes aldı. "Bu kadar özür yeter Jude" dedi masadan kalkarak. "Benden dahafazla özür dilemene gerek yok. Seni affettim"

Genç kız kapıyı açtı ancakkapıdaki Jude değildi.

"Af dilendiğimi hiçhatırlamıyorum, Astrid" dedi Kaos sakin bir şekilde.

Genç kız, şaşkın bakışlarlaerkeğe baktı. "Burada ne arıyorsun?"

Şaşkınlığına rağmen sesi kindoluydu. Belki de Kaos' a karşı asla dinmeyecek bir öfkeydi onunkisi. Erkekbaşını yana eğip gülümsedi. "Gelebilir miyim, Astrid? Seninle önemli bir şeykonuşmak istiyorum" Gülümsemesine karşılık sesi ciddi geliyordu.

"Ne konuşmak istiyorsun, Kaos?"derken Astrid kollarını göğsünde birleştirmişti. "Ne konuşacaksan burada konuş"

"Olmaz." Kaos, etrafına bakındı. Astrid'de onun baktığı tarafa baktı. Ne yazık ki doğru söylüyordu. Dışarıdaki bütünköylüler ve hatta Jill bile onları izliyordu. Bu şekilde özel konuşamazlardıama açıkçası Astrid, onu eve almak istemiyordu. Burası onun özel yaşamaalanıydı ve biri evine girince boynundaki tasma geriliyor içindeki köpek dışarıçıkıyordu.

Genç kız, kollarını göğsündebirleştirdi ve kapıya yaslandı. "Eğer seni içeri alırsam herkes bizim birilişkimiz olduğunu ve benim senin özel metresin olduğumu düşünür" dedi. "Oyüzden konuşmak istediğin konuyu söyle seni içeri alıp almayacağıma kararvereyim"

Onun bu dikkatinden hoşlanmıştıKaos. "Evliliğimiz" dedi sessizce.

"Gerçekleşmeyecek olanevliliğimiz" diye düzeltti Astrid sertçe.

Erkek ellerini pes edercesinekaldırdı. "Hadi, Astrid" diye üsteledi. "Bu önemli bir konu. Dışarıdakonuşulamayacak kadar özel ve ikimizi de kapsıyor. Beni içeri almak zorundasın"

Haklı olması Astrid' iöldürüyordu. Öfkeyle geri çekildi ve kapının önünü açtı. Kaos, sakince içeridoğru bir adım attı. Ufak bir ıslık çaldı. "Güzel kulübe" diye mırıldandı.Gerçekten de çok güzeldi. Tek odalı ufak bir kulübeydi. Odanın içi hayvanpostlarıyla doluydu. Şömine ateşi cayır cayır yanıyordu ve üzerinde bir tencereasılı duruyordu.

Köpek şöminenin önündeki özelyatağında uyuyordu. Kaos, içeri girdiğinde başını kaldırıp bakmadı. Belli kisahibinin önemsemediği kimseyi içeri almayacağını biliyordu.

"Eee, ne konuşmak istiyorsun?"dedi genç kadın sertçe.

Kaos, ona döndü. Hala kapınınönünde duruyordu. Kollarını göğsünde birleştirmiş ona bakıyordu. Anlaşılankonuşmanın bitip gitmesini istiyordu. Erkek ona doğru yaklaştı. "Kaito eğerseninle evlenmezsem beni öldürecek, Astrid" dedi sakince. "Bize köyden çıkmayasağı getirdi ve tabi bir başkalarıyla görüşmemizi de yasakladı. Bu yüzden köyhalkı yaklaşmıyor."