"I do."
"You may now kiss tha bride..." anunsyo ng padre sa kanila.
Masaya akong pumalakpak nang magdampi ang mga labi nila. Ngayong araw na ito ay tuluyan na ngang nawala ang lahat. Tuluyan ko na nga syang pinakawalan. Masakit pero iyon ang dapat.
Irishine Poin Of View.
"Congrats!"
"Congratulation!"
"Woah! Congrats!"
"Thank you, thank you so much." Malaki ang ngiti namin ng asawa ko sa mga bisitang bumabati sa amin.
At bago tuluyang matapos ang araw na ito ay nakita ko na ulit sya.
"Congratulations!" Kaagad naman akong napangiti ng marinig ko ang boses nya. He's here.
"Thank you, pare!"
"Thank you."
"Irish and Jacob," banggit nya sa pangalan namin kaya nakangiti kaming tumingin sa kanya. Ngiting hindi mawala wala mag-mula kanina. "Jacob, alam mong hanggang ngayon ay mahal ko pa'ren si Irish, but don't worry. Hindi ko kayo guguluhin. Ang hiling ko lang ay alagaan mo sya ng sobra. Gawin mo lahat-lahat para mapasaya sya, I know. Natural nalang ang mag-away kayo, pero Jacob. Intindihin mo na lang. Wag mo syang sasaktan... katulad ng ginawa ko. I'm really happy to the both of you." Nakangiti nitong sambit kaya tumango tango nalang si Jacob bago hinapit lalo ang kamay nya sa bewang ko. "And Irish, I know you found your soulmate. Like you said to me before, everyone of us have a soulmate, but not everyone are lucky to find them. But yours you finally found him, ginamit lang pala ako nang tadhana para pagtagpuin kayo. I'm just only a piece of your puzzle." Napangiti naman ako sa sinabi nya.
"You know what Finlee, naging matured kana. Ngayon masasabi kong marami ka nang natutunan sa buhay, kailangan lang pala akong umalis sa buhay mo para marealized mo ang mga bagay bagay," ngumiti nalang sya at tumango habang nakatingin sa kamay ko na ngayon ay suot suot ang simbolo ng pagmamahal ni Jacob sa akin. "I just wish na sana you find your girl. Jessa failed as your girl, so maybe you're destined to someone special, I hope you find her soonest. I know that life is though but I hope that you always find a reason to smile." Nakangiting sambit ko.
Ngumiti nalang sya sa akin, "Even if we can't be together in the end, I'm glad that you were a part of my life."
-
After a year...
"Good morning, sweetie." Bati ko sa asawa ko.
"Good morning, sweetie." Sambit nya sabay halik sa pisnge ko at sa tyan ko na ngayon ay malaki na ang umbok. "Good morning little Jacob!"
Napailing nalang ako ng simulan na naman nyang mag-kwento sa anak namin. 8 months na akong buntis. At 8 months na 'ren kaming walang balita kay Finlee sabi naman ni Jacob ay hindi nya alam. At ng mga kaibigan nito na sina Claide at Terrence.
"Sweetie, uminom ka na ba ng gatas mo?"
Umiling nalang ako. Kaya naman pumunta na muna sya sa kusina para ipagtimpla ako. Nang bigla nalang mag-ring ang landline ng bahay.
Dahil abot kamay ko lang ito ay minabuti ko nalang itong sagutin.
"H-hello,"
"Hello? Who's this?" Nagulat ako ng para bang umiiyak ang boses nya.
"I-irish..."
"Oh, Terrence ikaw ba yan?"
"Y-yeah,"
"Teka anong nangyayari sayo? Umiiyak ka ba?" Hays. Baka nag-away na naman sila ng asawa nya.
"I-irish, si Fin...lee,"
Agad naman nangunot ang noo ko sa nabanggit nya.
"Anong si Finlee? Anong nangyayari sa kanya?" Nagsimula ng kabahan ang dibdib ko. Ewan pero hindi maganda ang kutob ko.
"Sweetie, sinong kausap mo? Are you okay?" Hindi ko na pinansin ang asawa ko nung dumating sya. "Drink this." pinahawak nya pa sa akin ang baso na may lamang gatas para inumin ko ito, pero umiling lang ako.
"Ano ang nagyare sa kanya? Terrence. Sumagot ka please..."
"Finlee p-passed away t-this morning..." agad ko naman nabitawan ang hawak kong baso. Marami pa syang sinasabi pero bigla nalang akong na blanko at hindi na makaisip pa ng maayos.
"Sweetie, inhale, exhale, sweetie just relax. Okay? Uminom ka muna," pagpapakalma sa akin ni Jacob ng bigla nalang akong napaupo sa sofa namin. "Uminom ka muna nang gatas." ininom ko naman ang gatas ko, bago ako tuluyang makatulog sa mga bisig ng asawa ko na may luha sa aking mga mata. He's now in peace...
And I smiled bitterly at my thought.
-
"Irish! Irish!" Napatingin ako sa lalaking papalapit sa akin ng tawagin nya ang pangalan ko. A-akala ko bang wala na sya? But he's here. Lumalakad sya papunta sa akin.
"Irishineee!" Tawag nya ulit sa pangalan ko. Napangiti ako ng makita kong lumalakad na sya papalapit sa akin. He's wearing a long sleeves white na nakatupi hanggang sa siko nya at white shorts. Wala syang sapin sa mga paa nya. "Irishine Viller." napangiti ako ng pumitas sya ng bulaklak at ibigay sa akin ito.
"Mahal kita... mahal na mahal kita Irish." Tumingin ako sa kanyang mga mata ng makita kong unti unting tumulo ang mga luha nya. "I-irish, mahal kita. Mahal na mahal kita."
Ngumiti lang ako sa kanya...bago ito unti unting naglaho sa paningin ko.
-
Nagising na lang ako ng maramdaman kong may yumakap sa akin. At alam ko ang asawa ko ito, siguro hanggang doon nalang kami ni Fnnlee. Siguro nga hindi kami para sa isa't isa, siguro nagkatagpo kami ngayong buhay namin pero hindi pa ito ang tamang oras. Who knows baka sa susunod na buhay namin kami na ang nakatakda. Pero sa ngayon alam kong hindi kami dahil wala na sya at may asawa't anak na ako.
'Finlee p-passed away t-this morning...'
In the end we regrets the chance we didn't take. The relation we were too afraid to have and the decisions we waited too long to make...
THE END
Sometimes, the one you love isn't the always the best person for you. Well, that's life.
SO TAPOS NA SYA! OMYGOD! HAHAHA. March 26, 2017 ng matapos ko sya at hindi ko alam kung kailan ang pag-publish ko. Lol.
