1.bölüm

113 15 15
                                    


Yağmurlu bir gündü. Sanki bulutlar benim yerime ağlıyordu.
Tenime değen sert rüzgar hücrelerime kadar işlemişti.
Havanın kararmasıyla birlikte adımlarım da hazırlanıyordu.
Yağmurun başlamasıyla birlikte koşmaya başladım. Bana doğru seri adımlarla gelen genç çocuğu fark etmemiştim. Ne olduğunu anlamadığım bir anda bileğimden tutup beni durdurdu. Karşımda tanımadığım bir yüz, bana en derin bakışlarıyla bakan hafif çekik gözler duruyordu. Ve hayatımı değiştirecek olan söz "Herkez sanıldığı kadar masum değildir küçük."

Xxxx ağızından:
 
Onun için, sadece onun için!!!
Bu düşünce vücudumun her yerine işlemişti.
Neden bir yanım bana bu işi yapmam için bana ağır basarken , kalbim bana karşı koyuyordu.
Herşey sadece onun için... Sadece bir kız ne olabilir ki? O daha önemli.
Masum değildim... Masum değildik.
Şimdi değil... Sadece biraz daha yaşa, biraz daha mutlu ol diye.

Yağmurun damlaları her düşüşünde cama garip izler bırakıyordu. Ama bu görüntü hoş değil ürkütücüydü.
Çünkü şu an içinde bulunduğum düşünceler o kadar berbattı ki!!!
KORKUYORDUM...hayatımda bu duyguyu sadece bir kaç defa hissettim, ama bu seferki çok farklıydı. Bu korku tatlı bir korkuydu.
O gece, o oğlanın gözünde saf bir nefret görmüştüm.
O gece neler yaşandı, ne oldu tam hatırlayamıyorum ama hatırladığım tek şey ve unutamayacağım tek cümle"Herkez sanıldığı kadar masum değildir küçük."

POYRAZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin