Old and Unwanted

Escape through the maze

....We just stared at each other and literally breathing in and out the same air in between us...

I can’t think of coherent thoughts. Hindi ako makapagsalita kasi pakiramdam ko isang salita pa at maglalaho ang nasa harapan ko ngayon at babalik ulit sa dati. So I savor the moment while it still there. But because it wasn’t meant to be there forever, I heard knocking on the door saying times up or your time is over.

“Aray!” Napaupo ako sa carpeted na floor. I jumped off from the bed that quickly that I lose my balance and stumbled on the floor.

“Anong nangyari sayo?” Napatayo si Tim at nakatingin sakin na halong gulat at pigil sa pagtawa.

“Margaret?” Narinig ko nalang ang pagbukas ng pinto at ang boses ni Kurt sa likod ko.

Nakita kong tumingin si Tim kay Kurt ng ilang segundo lang at matapos ay ibinaling na niya ulit ang tingin sakin. Tatayo na sana ako ng maramdaman ko nalang na may kamay sa likuran ko. Napatingin naman ako kay Tim na lumapit sakin at inaabot ang kamay niya para tulungan akong tumayo. Nakita kong tumingin si Tim kay Kurt sa likuran ko at naramdaman ko nalang na tinanggal ni Kurt ang hawak niya sa likuran ko.

“Margaret.” Inabot ni Tim na mas malapit ang kamay niya sakin. Kinuha ko to at hinila niya ako papatayo.

“Thanks, “ sabi ko habang inaayos  ang sarili ko at sabay tabi sa kanya. Nakaharap kami kay Kurt na serysoso ang itsura na nakatingin samin.

Nagkatinginan sila ni Tim ng ilang minuto din at nakakaramdam na ako ng kakaibang tension sa kwarto.

“Kung gusto niyong mag-usap, aalis muna ako.” Sabi ko sabay tingin at ngiti kay Kurt.

“It will take a while Margaret kaya ipapahatid  na kita sa inyo. Si Jose, yun butler nasa foyer at hinihintay ka niya.” Sabi ni Kurt habang matipid na ngumiti sakin.

“Sorry Kurt, but if you will lecture me or do your sermon make it quick. Sabay kami dumating dito ni Margaret at sabay kaming aalis.” Nagulat ako sa sinabi ni Tim pero natuwa ako.

Napatingin ako kay Kurt he was serious but I saw I different glint in his eyes. Not serious, not anger, not any negative vibes but more of a positive vibe.

“Okay. Iwanan ka nalang naming dito?” Tumingin sakin si Kurt na parang nanghihingi ng permiso sa akin.

“Naku, wag na. Ako nalang aalis. Hintayin nalang kita sa baba Tim.”

Kurt smiled at me with short grateful smile while I smiled at Tim who looked at me with intent.

…………………………………………………..

“Alam mo ba na favorite ni Tim ang maze na yan sa garden?” Napalingon ako sa likuran ko. Si Mrs Aquino. The resemblance she and Tim shared is so striking na parang kapag nakatingin ako sa mata niya parang nakatingin  din ako kay Tim.