Gidişinde icimde kopan fırtınanın gürültüsünden miydi bilmiyorum.
Duyamadım tam olarak gittiğini.
Tepkisizdim. .
Ilgisizdim. .
Sevgisizdim hatta .
Aklımda bitirdiğim seni kalbimde de bitirmeye cesaret edebilecek kadar merhametsizdim. . .
Yokluğunun bıraktığı ozlem yağmurlari dokununca tenime farkettim.
senle dolu beni dinledigidımde.
oysa duaydin sen icimde bitmek bilmeyen.
Amin diye yüzüme sürdüğüm.
Ibadetimdin.
Geceleri başımi koymadan yastığa gözlerimi kapatıp içimden geçirdigim şükürdün.
Çocukluğum, masumiyetim,
En çılgın, en cahil yanımdin sen benim.
Gidişinin üstünden sanki seneler geçmişcesine hasretim varlığına. .
Yüzümde bıraktığın tebessüme, dilimde bıraktığın duaya.
Şimdi geçmişin en hoyrat zamanında yerle bir ettiğim,
kırıp döktüğüm kalbine bi el uzatsam tekrar.
Daha sağlam. Daha güçlü sevgiliyle uzanan bir el. Senden sonra benim hiç sevabım olmadi. Sevabım ol tekrar,
Dön artık sensiz cook eksiğim desem?
Benim için olmasada,
Çocukluğum, masumiyetım. . .
Ve ettiğim en hayirli dua hatırına dön desem,
Yeniden tutarmısın ellerimı?
Yarınlarıma keşkemm değil., iyikim olur musun?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAHVE KOKULU DÜŞLER:)
PoesíaHani insan çoğu kez kaçıp kurtulmak ister ya bulunduğu ortamdan, kimselerin onu anlamadığını düşünür. Düşünceleri önce kendini sonra da tüm yaşamını ele geçirircesine meydan okur zamana. . . Herkezin olduğu gibi benim de böyle düşüncelerle dolu bi...
