My Life Is A Movie (MG & JB)

11

POV Pip

We staan voor een leuk restaurantje. 'Doen?' Vraagt Justin. 'Ik vind alles prima vandaag.' We lopen naar binnen. De serveerster die ons een plek wijst valt bijna flauw. 'Niet schrikken, we willen alleen eten. ZONDER paparazzi.' Justin kijkt geïrriteerd. Ik snap hem wel. Het is ook niet fijn dat je niet eens normaal in een restaurant kunt eten.

De serveerster is ondertussen een kaart aan het halen. 'Wat heb je gedaan op school?' Vraagt hij opeens. 'Ik.' De serveerster komt weer aanlopen met de kaarten. 'Alstublieft de kaart.' Ze loopt weer weg. 'Kan een mens nog zenuwachtiger zijn? Je bent ook een mens!' Hij knikt. 'Helaas gaat dat meestal zo. Daarom mocht ik jou ook meteen. Je behandelde me normaal. En je was niet eens gewend om met 'bekende' mensen  om te gaan.' Ik bloos. Dat is wel een compliment.

We hebben ons eten gekregen. Voor mijn gevoel veel sneller dan 'normale' mensen maar er valt niks aan te doen. Gelukkig zitten we in een hoekje zodat niet iedereen ons ziet.

'Wat heb je gedaan op school?' Ik grinnik. Lekkere cliché vraag. 'Saaie vakken en gym.' 'Vind je gym leuk dan?' 'Ik mag een bsm-klas een dans aanleren. Die gaan ze dan opvoeren op de bsm-avond.' Zijn ogen worden een soort van groot.

'Mag je de dans ook zelf maken?' Ik knik trots. 'Welk nummer heb je gekozen?' 'Scared to be lonely.' Hij knikt goedkeurend. 'Heb je hem al af?' 'Justin, ik denk dat ik weet wat je vanmiddag wilt doen.' Hij knikt.

We staan in een dansstudio. 'Kom maar op! Laat eens zien wat je al hebt.' Hij start de muziek. Ik ga weer helemaal op in mijn dans. Als ik klaar ben zeg ik 'Het ziet er nu niet uit. Het is namelijk voor meer mensen. Ik zie alles al voor me.'

'Pip, dat is super! Ik denk dat ze je choreo echt heel gaaf gaan vinden.'  Ik bloos weer. Ik ben complimenten niet echt gewend. 'Zullen we dan maar verder?' Vraag ik. 'Doen we!'

Na best een poos hebben we een hele gave dans. Met wel wat herhaling. Het moet natuurlijk haalbaar blijven voor niet-dansers.

We spreken de posities nog even door. Ik denk dat dat het beste werkt. Weten wat je doet. Ze zullen allemaal luisteren. Lekker zelfverzekerd klink ik he? Het ziet er alleen nog niet uit met zijn tweeën.

Ik check mijn mail even. Mijn gymdocent zou me namelijk mailen met de rest van de info.

Beste Pip

Ten eerste superleuk dat je het wil doen. Je hebt 6 weken de tijd. Elke week heeft 4 lesuren dus dat zou moeten lukken. Het is zijn de 35 mensen uit vwo 6 die bsm doen. Laat ze de eerste les maar even wennen. Kun jij ook meteen naar hun kwaliteiten kijken.

Groetjes!

'Justin. Het zijn 35 kindjes. Allemaal ouder dan ik.' Ik sta te shaken. Ik dacht dat ik een derde klas les moest geven. 'Komt helemaal goed! Die mensen zijn volwassener!' Stelt Justin me gerust. Ik knik.

We zijn onderweg naar Martijn. Ik wil hem zien. 'Justin, denk je dat hij me wil zien?' 'Tuurlijk Pip. Hij was wel beroerd maar hij vroeg naar je. Precies zoals jij naar hem deed.' Ik weet niks meer te zeggen. Dus ik zeg maar niks.

We staan voor de deur van de hotelkamer. Ik ben een beetje nerveus. Hij ging dus wel slecht met hem. Nou ja, maakt het uit. Hij vind mij aardig. Dus wat kan er misgaan?

'Wie is daar?' Klinkt een superchagrijnige stem. 'Rustaaag. Wij zijn het maar.' Er klinkt wat gebrom. 'Pip, ik ga wel eerst naar hem toe. Maak jij avondeten? Er staat wel iets wat we kunnen eten.' Ik loop naar de keuken en trek alle kastjes open. Ik vind pasta en pesto. Das best lekker en makkelijk.

Justin is nu al best lang bij Martijn. Dat weet ik omdat ik mijn playlist aan heb gezet. Die is nu al zo'n twintig minuten bezig. Het eten is bijna klaar. Ik ben nu al aan het twijfelen of ik keihard zal gillen dat het eten klaar is. Of toch maar aankloppen. Ik denk dat ik ga gillen. Dat past meer bij mij.

Ik voel iemand zijn armen om mijn middel slaan. Apart. Aan de armen zie ik dat het Martijn is. Waarom ik dat zie. Justin armen zijn -een beetje maar- getatoeëerd. 'Cute couple goals.' Hoor ik Justin zeggen. Het maakt me even niks uit. Martijn gromt geïrriteerd. Ik draai me om zodat het meer een knuffelachtig iets word.

'Pip.' Ik voel wat spannend aankomen. 'Wat eten we?' Ik sla hem zachtjes tegen zijn arm. Justin ligt op de grond van het lachen. Hij voelde waarschijnlijk ook iets belangrijkers aankomen. 'Pasta met pesto.' 'Lekker.' En Martijn trekt een onderkin. Ik laat me maar naast Justin op de grond vallen om mee te lachen.

Martijn zit al aan tafel. En begint met eten. 'Hé onbeschoft varken wacht op ons.' Ik kijk hem nep-boos aan.

We hebben gegeten. 'Ik weet niet hoor kiddo's maar ik kan best lekker koken.' Ze steken allebei hun armen in de lucht. 'Als jij dat wilt.' Zeggen ze in koor. Ik ruim de tafel af. Dat wil zeggen de troep verplaatsen naar het aanrecht. Voor het geval je het je afvroeg. Ja het is meer een soort appartement hotelkamer. 'Pip, mag ik je even spreken?' Vraagt Martijn. 'Tuurlijk.' Justin kijkt Martijn nog even bemoedigend aan. We lopen naar Martijns kamer.

'Ten eerste.' Begint hij. 'Wil ik zeggen dat ik je meteen al bijzonder vond. Ik moest en zou je spreken. Nu ik je echt een beetje ken vind ik je echt heel tof. Nu ik weet dat je mijn zusje bent snap ik eindelijk wat ik voelde.' Ik kijk hem niet begrijpend aan.

'Ik voelde de hele tijd dat ik je moest beschermen en ik hou van je. Nu snap ik dus dat het broer zus liefde is. Ten tweede ik zou als alles met iedereen geregeld kan worden dat je bij mij en Justin komt wonen.'

Het was geen superlang verhaal, maar toch, het raakte me. Hij houd van mij. Hij is de derde persoon die van me houd. Maar voor mij staat hij op nummer 1. 'Dank je.' Ik snap nooit waarom mensen dat nooit wat weten te zeggen. Maar ik weet het nu. Je hebt zoveel te zeggen dat je niet meer weet wat.

Nu pas dringt tot me door wat hij als tweede zij. 'Tuurlijk wil ik dat!' Zeg ik overenthousiast. 'Mooi.' Hij kijkt me gelukkig aan. Hij heeft nu ook pas voor het eerst echt een zus. 'Als nu onze moeder terug is, dan gaan we het er uitgebreid over hebben Okay?' 'Okay.' Antwoord ik. 'Okay let's have fun!' Gillen we allebei te gelijk.

We stormen het woongedeelte in. We springen bovenop Justin. 'Ja alles is goed en al dat gezeik.' We beginnen wat te stoeien. Al gauw hebben we een kussengevecht. Na een poosje vinden we het een goed idee om muziek te luisteren.

We hebben een nummer gekozen. We gaan helemaal los. Justin staat in een handstand tegen de muur te twerken. Martijn staat los te gaan als een dronken gast. En ik sta allemaal sexy dingetjes te doen. Als dat nummer is afgelopen komt er een nieuwe. We wisselen van rol. Ik sta nu dus tegen de muur te twerken. Justin dronken te dansen en Martijn sexy te doen. Het ziet er niet uit. Ik ga helemaal stuk.

Ik val om bovenop Justin die Martijn weer meesleept. Ik ga helemaal stuk van het lachen. Als Justin en Martijn zien dat mij boys markeert doen ze gezellig mee. Ik werp een blik op de klok. 'O help, ik moet maar huis. Ik heb gewoon morgen wel school.'

'Jammer maar ik zie je snel weer.' Zegt Justin. Hij staat op, geeft me een soort van knuffel iets en gaat weg. Martijn loopt mee naar de deur. 'Kun je de weg vinden?' 'Nee maar dat komt helemaal goed.' 'Nee ik loop wel mee.' Ik sta te twijfelen. Maar hij staat erop.

Als we voor mijn huis staan geeft hij me nog iets. 'Doei.' Hij geeft me een knuffel en gaat weg. 'Doei.' Antwoord ik nog. Ik ga naar binnen. Eva staat in de gang. 'Wat heb jij gedaan?' 'Gewoon naar vrienden geweest.' Het is niet helemaal gelogen. 'Ik wil niet meer dat je dat zo vaak doet.' Ik antwoord niet.

Ik ben naar boven geglipt. Ik kijk ik eindelijk wat Martijn mij gegeven heeft. De IPhone 7. Nu kan ik er niets meer aan doen. Dus ik ga alles maar over zetten. Mijn telefoon doet het namelijk nu weer even. Maar voor dat ik dat doe app ik Justin nog even. Was supergezellig. En Martijn. Bedankt voor alles wat je nu al voor me hebt gedaan.