My Life Is A Movie (MG & JB)

25

POV Pip

Vandaag date met Levy. #zinin. Ik zit natuurlijk weer niet op te letten in de les. Laatste les. Dat is dan wel weer fijn. 'Pip, wat had jij bij vraag vijf?' Huh wat? Waar zijn we. Ik kijk in mijn schrift. Er staat een antwoord, maar dat is de grootste onzin ooit. 'Ehh... ja.' Stotter ik een beetje. Gelukkig gaat op dat moment precies de bel. 'Gered door de bel.' Zegt de jongen die naast me zit. 'Ja, gelukkig wel.' Antwoord ik. Vervolgens sta ik op en loop het lokaal uit.

In het fietsenhok pak ik mijn fiets. Verrassend. Met mijn fiets sta ik nu dus bij de poort. De plaats waar Levy en ik hebben afgesproken. Ineens voel ik twee handen voor mijn ogen. 'Hoi.' Lachpraat ik terwijl ik achterover val. Mijn fiets gaat mee. 'O help.' Gelukkig is Levy sterk. 'Niet vallen gekkie.' Fluister hij in mijn oor. 'Niet mij trekken weirdo.'

Even later zitten we op de fiets naar een restaurantje. Onze tassen hebben we even in zijn huis gedumpt. Verder heeft hij een andere rugzak mee. Ik ben benieuwd wat we gaan doen. Hij wil namelijk niets zeggen.

We komen aan bij een schattige lunchroom. 'Wat leuk.' Zeg ik. 'Weet ik, anders neem ik je toch niet hiermee naartoe?' 'Dat is waar.' Glimlach ik. Zo zitten we weer tegenover elkaar aan een tafeltje. Het is minder awkward dan de vorige keer. Ik mag hem echt. Meer dan mogen eigenlijk. Verliefd denk ik. Ik weet niet wat voor gevoel dat is. Eerder ben ik namelijk nog nooit verliefd geweest.

'Wat neem jij?' Vraagt hij. Ik bekijk de kaart even. 'Clubsandwich, jij?' Lekker Pip. Ik zou ook zo kortaf doen. 'Wou ik eerst ook doen, maar nu ga ik toch maar voor de uitsmijter met kaas.' Cutie. 'Je mag echt wel wat nemen als ik het ook neem hoor.' Glimlach ik hem toe. 'Weet ik, maar dan valt er niets te proeven.' Hij haalt zijn schouders op. Ik grinnik.

De serveerster komt naar ons toegelopen. 'Wat wilt u te drinken?' Niet de beste serveerster hoor ik al meteen. 'Ice tea alstublieft.' Zeg ik. 'Cola graag.' Antwoord hij. 'Mogen we ook meteen eten bestellen?
We weten het namelijk al.' Ze kijkt ons even verward aan. 'Tuurlijk. Zegt u het maar.' Even later loopt ze weg. Ik proest het uit. 'Hoe ze keek.' Ook Levy moet lachen.

Een kwartiertje later zijn we aan het eten. 'Mag ik wat proeven?' Vraagt hij random tussen onze kenningsmakingsgesprekken door. 'Allerliefste Pip.' Begin ik. 'Allerliefste Pip, zou ik alsjeblieft een hapje mogen nuttigen van uw lunch?' Wauw, hij leert snel. 'Natuurlijk mag dat. Helaas moet ik dan wel zeggen dat een hapje van uw lunch ertegenover staat.' Hij glimlacht breed. Zo zitten we elkaars eten even te eten. Gezellig toch.

We zijn klaar met lunchen. Nu het betaalgedeelte. 'Ik betaal.' Zeg ik. 'Nee, ik neem je mee op date dus ik betaal.' O help. Gaan we hier nu een discussie over hebben. 'Jij hebt de vorige keer ook al betaald.' 'Ja, want toen vroeg ik jou ook mee.' Ik zucht. Hier heb ik geen zin in. 'Jij je zin.' Zucht ik dan maar. Hij doet een overwinningsdansje. 'Volgende keer betaal ik.' Zeg ik vlug. 'Prima schat, maar dan moet je me wel meevragen.' Hij knipoogt en loopt naar de kassa.

'Kom maar mee.' Hij pakt mijn hand en trekt me zachtjes mee. Dit is echt zo'n dingetje die ik tegen vriendinnen zou zeggen. Als ik die had tenminste. Er rolt een traan over mijn wang. Een zachte snik ontsnapt. Levy kijkt om. 'He, niet huilen.' Hij trekt me tegen hem aan. Voorzichtig wrijft hij met zijn duim mijn traan weg. 'Nee, er is niks.' Ik sla mijn ogen neer. 'Tuurlijk is er wel iets. Je kunt het me gewoon vertellen.' Hij pakt mijn kin vast en laat me hem aankijken. 'Geloof me.' Fluistert hij.

Ik begin iets harder te snikken. 'I-ik bedacht me gewoon dat jij zo leuk bent en dat je zo lief bent. Maar ik heb geen vriendin om het tegen te vertellen.' Hij geeft me een stevige knuffel. 'Liefie toch. Je hebt Manu en Steven toch?' Ik grinnik. 'Denk je echt dat Steven erop zit te wachten om te horen hoe jij zoent?' Hij grinnikt ook even. 'Laat maar dan, vertel het dan aan Manu.' Hij pakt mijn hand weer. We lopen verder. Na een blik op zijn horloge zet hij het op een rennen. 'Gek, waarschuw me tenminste!'