My Life Is A Movie (MG & JB)

18

POV Pip

'Jeetje Martijn. Ik schrik me rot.' De tranen rollen over mijn wangen. 'Het is hem heh?' Vraagt hij ik knik. Hij gaat om mijn bed zitten. Ik ga een soort van op schoot zitten. Hij slaat zijn armen om me heen, wrijft een beetje over mijn rug. Helpt niet. Maar het is wel fijn. Zo zitten we een tijdje. 'Wil je anders bij mij slapen?' 'Ja.' Antwoord ik met een dun stemmetje. Ik sta op en loop naar Martijns kamer. Ik kan nu wel zeggen dat hij me achterna komt, maar dat lijkt me vrij logisch.

Lekker warm zo onder de dekens. Martijn heeft ook een tweepersoonsbed. Justin ook. Maar die is er even niet. 'Slaap lekker.' Fluistert Martijn. Ik raak zijn arm (die naast me ligt) even aan als antwoord. Al snel val ik weer in slaap. Ergens op de achtergrond hoor ik nog een liedje. Geen idee welke. Misschien droom ik het alleen maar.

Vandaag weer naar school. Levy. Maar nu heb ik ook vrienden. Vrienden weet ik nog niet echt, maar ik denk wel dat ze me mogen. 'Wil je wel naar school?' Ik knik. 'Als ik het nu niet doe moet het morgen. Ik zit alleen maar meer in de stress als ik het uitstel.' 'Prima.' Ik doe mijn brood en meer eten in mijn tas. Als het tijd is sta ik op en ga naar school. Ik zie het maar onder ogen.

Bij de ingang staan Manu en Steven me op te wachten. Lief. 'Heyy.' Zeg ik vrolijk. 'Heyy.' Zeggen ze tegelijk terug. Natuurlijk niet normaal. Ze doen allebei een rare dansmove. Ik doe er ook eentje. Wat kan het mij schelen? Inderdaad niet veel. 'Tot hoe laat heb jij les?' 'Tien over half drie.' Ze beginnen in één keer random een vreugdedansje te doen. Ik doe maar mee. 'Waarom zijn we blij?' Vraag ik als we klaar zijn met dansen. 'Het feit dat jij geen een pauze alleen zit.' Zegt Manu. 'Nice boys.'

Ik loop naar mijn lokaal. Engels. Saai. Ik ga op mijn plek zitten. Ongeveer de halve klas is er al. Ik kijk even naast me. Naar de lege tafel. O moeders. Ik zit naast Levy met Engels. Dat ook nog. Als iedereen al binnen is komt Levy aan. Zelfs zijn vrienden waren er al. Hij gaat zitten zonder me zelfs aan te kijken. 'Hoi.' Zeg ik. Ik bedoel. Als er niets gebeurd dan moeten we maar beginnen. Levy staat op en sleurt me mee de gang in. De docent is even weg. Dus die heeft niks door.

'Eerst verkloot je mijn leven. Daarna pak je mijn broer van me af. Vervolgens maak ik duidelijk dat je weg moet. Dan ga je nog doodleuk hoi zeggen. Dacht het niet.' Ik weet wat hij nu gaat doen. Hij gaat me slaan. Niet dat ik daardoor stop maar okay. Ik blijf hem aankijken. Zijn vuist gaat omhoog. Bam. Recht op mijn oog. Doet pijn. Nog een klap. Ik zak in elkaar. Of ik er aan denk wat terug te doen? Nee. We moeten praten. Ik wil weten wat er is. Wat ik verkloot heb aan zijn leven. Na nog een paar goede klappen. Dat zullen we blauwe plekken worden. Komen de vrienden van Levy uit het lokaal lopen. 'Levy. Kappen. Ze hoeft niet dood.' Zegt er eentje. 'Jawel dat moet ze wel.' Gilt Levy terug. Zijn vrienden trekken Levy van me af.

Op dat moment komt de docent de gang inlopen. 'Wat is hier allemaal aan de hand?' Een van de vrienden antwoord. 'Levy heeft Pip in elkaar geslagen.' De docent kijkt boos naar Levy. 'Jullie allebei naar de directeur en jij gaat mee.' Ze wijst naar de jongen die de uitleg gaf. Ze buigt zich bezorgt over me heen. 'Moet ik iemand voor je halen?' Ik knik. 'Manu.' Een andere vriend geeft ze commando Manu te halen. Het leek mij nou niet perse slim om Steven te doen.

Even later staat Manu naast me. Hij tilt me voorzichtig op zodat ik sta. Hij ondersteunt me terwijl we naar de directeur lopen. De vriend loopt met Levy mee. Als we bij de directeur zijn blijkt hij al ingelicht te zijn. Er is dus ook een verpleger voor mij. Ik heb zoveel pijn. Terwijl ik bij Manu op schoot zit checkt hij al mijn wonden. Gelukkig niets waarvoor ik naar het ziekenhuis moet. Nadat ik bepleisterd ben worden de ouders ingelicht. Voor mij Martijn. Hoewel hij druk is komt hij toch naar school. Schat dat hij is.

We zitten met zijn allen voor de directeur. Levy's moeder, Levy, Martijn en ik. 'Levy, waarom deed je dit?' 'Ze heeft mijn leven verkloot en mijn broer afgepakt.' Snauwt hij. Na een heleboel vragen komt er niet veel uit. Na ren tijdje vraagt hij wat aan mij. 'Waarom sloeg hij je?' Ik haal mijn schouders op. Martijn mengt zich even in het gesprek. 'Is het geen idee als ze even met zijn tweeën praten. Dat wij even buiten zitten en ze door het raam in de gaten houden. Misschien komt er dan meer uit.' De directeur kijkt bedenkelijk. 'Hij moet eigenlijk worden geschorst.' 'Weet ik, maar ik denk dat er wat aan de hand met hem is. Ik wil dat ze praten.' Stiekem wil ik het ook, maar ik durf het niet te zeggen. 'Ik ben voor.' Zegt Levy's moeder. 'Okay, dan doen we het.' Zegt de directeur. 'Maar we houden jullie in de gaten.' Ze staan op en lopen weg.

Zo zitten we een tijdje tegenover elkaar. Na een poosje vraag ik. 'Hoe gaat het?' 'Goed.' Krijg ik terug gesnauwd. Ik wacht even. 'Hoe gaat het nu echt met je?' Hij kijkt me in mijn ogen. 'Kapot slecht.' Ik voel dat ik nu even niets moet zeggen. Hij vertelt het me wel. Hij moet alleen zelf beginnen. 'Kapot slecht.' Herhaalt hij weer.

Note:
Hoihoi, het is weer maandag. Dus een nieuw chappie.

Hoe denken jullie dat dit afloopt? Vertel het vooral even in de comments. Vind ik leuk om te lezen.