MAHŞER

●5●Rüyaların tersi çıkar

   Bazen insanın ruhu bedenden çıkar gibi hisseder,o his şuan yaşadığım his. 

   Onu gördüğüm zaman geçmişimiz varmış gibi hissediyorum. Ama o benim sadece rüyalarımın kahramanı, Dipsiz kuyularım.

   Onu karşım da görmeyi hiç beklemiyordum benimle birşey konuşacağını söylemişti ve odadıkilerin dışrı çıkmasını rica etmişti. Altını çiziyorum rica etmişti.

    Konuşmasını bekliyorum ben yatakta yatıyorum,oda karşımda camın kenarından dışırıyı izliyordu.

   Hafif öksürüyormuş gibi yaparak ,dikkatini çekmeye çalıştım.

  Bana bakmasıyla bunu başardığımı da anladım.
  Söze onun başlamasını bekledim.

Yüzü şekilden şekle girdi sanki bana söyleyeceği her neyse bunu söylemek istemiyormuşca.

  Yavaşca yanıma geldi ve tam gözlerimin en derinine baktı.
"Miğra, dün için konuşmalıyız,benimle sevgiliymiş gibi yapacaksın bir kaç gün ,zorundasın senin yüzünden seni zorla öpüyormuş gibi gözüktüm ,bir kaç gün sonra ayrılırız."

  Ne kadar kolay  birşeymiş gibi söylüyordu bunu. Daha dün demiştim oysaki karşındakinin de duygularınıda düşün diye.

   Bu düşuncelerimi söze döktüm.
"Benim seni sevmem  senin her şeyine katlanacağım manasına gelmiyor. Bu konuşmayı dün de yaptığımız için şuan seninle konuşmak istemiyorum,lütfen çıkarmısın kendimi kötü hissediyorum."

   Bu yaptığı sadece ona olan duyğularımın körelmesine yol açıyor.

   Bana aşağılayıcı bir tafırla bakarak "Bunu sana kapımı aşındırırken hatırlatağım."
Pişkin sırıtmasıyla odadan çıktı.
Anlayamıyorum ,aşk insanın içini bu kadar mı kör eder?

  Ben onu  severkendemi böyleydi,belki de benimki aşk değilde hoşlantı yada okulda popüler olması, kimi kandırıyorum onu deli gibi seven ben ,onu alçaltmaya çalışan yine ben.

   Bu konuyu daha fazla düşünmek dahi istemiyorum. Bugün çocukluk  arkadaşım Görkemle bir yerlere gitmek için anlaşmıştık.

  Ama ne kadar unutmaya çalışsamda sol  gözümden firar eden bir damla yaş için aynı şeyleri düşünemeyeceğim. Ardı ardına akan gözyaşlarım ,kuruyan toprağa kovuşmak için can atıyorcasına benden kaçıyordu.

  Benim daha kendime binbin zorlukla itiraf ettiğim duyğularım vardı . Ama ben bu duyğuyalrımı ona hiç düşünmeden ,kalbimle mantığımı yer değiştirerek söylemiştim.

   Ondan öncesinde birinine aşık olmayabilirim ama sonrasın da olmayacağım anlamına gelmiyor.

   Bugün mutlu bir insan olarak görkemle konuşucağım ve eğleneceğim.

  Hatta Onur bana bir fırsat bile vermiş olabilir. Onu unutmak gibi güzel bir fırsat. Hem fiziksel hemde ruhsal olan acımı bu sayede azaltarak ,kalbimle beynimdeki savaşı bitirebilirim ama miğdemdeki savaşı bitiremem ben obur bir kızım bu kadar aç kalmak beni olduğumdan da duygusal yaptı.

   Telefonumu alarak Görkemi aradım , ben ona Görkem demek yerine Gök demeyi daha çok seviyorum.

  "Efendim?" Numaramımı sildi o,"Efendimmi ? Pardon ama efendim babandır çüş numaramımı sildin sen benim Görkem napıyosun ya hani bugün buluşcaktık." Ona kızğınlığımı yansıttıktan sonra konuşmasını bekledim."Hey hey şampiyon sakin ol ,gerçekten de cadalozmuşsun Görkem bi yere kadar gitti telefonunu da unutmuş, inanmıyorum ben sevgilimden bu kadar trip yemedim." Arkadan gelen kız ciyaklamasıyla ,"Pardon şampiyon galiba ondan da trip yiyorum sözüm geri. Neyse görkem gelince söylerim."