சிறுகதைகள் தொகுப்பு

யாரோ யாரோடி...

அந்த திருமண அரங்கமே மெல்லிசைக் கச்சேரியால் கலை கட்டியிருந்தது.

காணும் முகங்களிலெல்லாம் சந்தோசம்... சந்தோசம்... இதை தவிர வேறொன்றும் இல்லை.

வானதியும் தன் வயதை ஒத்த உறவுத் தோழிகளோடு கொண்டாட்டத்தில் ஈடுபட்டிருந்தாள்.

வானதியின் பெரியம்மா பெண் நித்யாவுக்கு தான் மறுநாள் திருமணம்.

வீட்டின் முதல் திருமணம் என்பதால் பெரியவர் முதல் சிறியவர் வரை அனைவரும் உற்சாகத்தில் இருந்தனர்.

நித்யாவின் தங்கை வித்யா, சின்னப் பெரியம்மாவின் பெண் கவிதா, சித்தியின் பெண்கள் கீதா, இளமதி மேலும் மாமா பெண்கள் அருணா, திவ்யா என்று வானதியின் வயதையொத்த உறவுப் பெண்களின் பட்டியல் நீண்டுச் சென்றது.

பள்ளி பருவத்திற்குப் பின் கல்லூரி நாட்களில் அனைவரும் அவரவர் படிப்புகளில் மூழ்கி விட்டதால்... பழையபடி அவர்களால் ஓரிடத்தில் ஒன்றாக கூடிக் களிக்க முடியவில்லை.

அதனால் மீண்டும் வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு அனைவரும் ஓரிடத்தில் கூடியதும், அவர்களின் மகிழ்ச்சி எல்லையை கடந்தது.

இளமைக்கே உரிய வேகம் வேறு!

போகின்ற... வருகின்ற கண்ணில் படும் இளைஞர்களுக்கெல்லாம் மதிப்பெண்கள் போட்டு தங்களுக்குள் கேலி செய்து மகிழ்ந்தனர்.

இவ்வாறு மற்ற ஆண்களைப் பற்றி வர்ணனனைச் செய்து மகிழ்ந்திருந்தப் பொழுது... வானதி தன் மாமாப் பெண் அருணாவிடம்,

"ஏய்! அந்த நீலச் சட்டை ஆள் அழகாக இருக்கிறான் இல்லை... அவனுக்கு நான் நூற்றுக்கு நூறு மதிப்பெண் கொடுப்பேன்!" என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் பொழுதே...

மெல்லிசைக் கச்சேரியில் ஒரு பாடல் முடிந்து... அடுத்த பாடலுக்கான இடைவெளி விழுந்து, அரங்கமே அமைதியானது.

வானதி அருணாவிடம் சொன்னது, நேரடியாக அந்த நீலச் சட்டைக்காரன் காதுகளிலேயே விழுந்து விட... அவன் வேகமாக வானதி இருந்த திசையில் திரும்பினான்.