Blood Pool

Journey

Otobüs kardan kurtulmuştu ama ben hala ayaktaydım. Eski botlarım yürürken çok ses çıkartıyordu; ben bile sinir olmuştum. Sonunda boş bir yer bulmuştum. Titreyen bedenimi koltuğa attım. Sadece birkaç metre yürümeme rağmen soğuk beni oldukça yıpratmıştı. Yanımda biri oturuyordu. Gençti, şapkası yüzünü kapattığı için yüzünü tam seçemiyordum. Oldukça soğuk bir atmosfer geliyordu ondan. Âmâ korkutucu değildi soğuk, aynı zamanda samimi ve içten...Eski araba hızlı gitmemesine rağmen oldukça ses çıkartıyordu. Otobüsteki herkes sinir olmuştu bu duruma, sanırım şoför de dahil...

                  Kardeşimin ölümünden sonra kimse dışarı çıkmadı. Herkes evde kaldı ve beni de dışarı çıkarmadılar. Bunu yapmalarındaki amacı hiç anlayamadım. Hiçbir zaman...